سلام. موندم اولین پست سال جدید رو باید با آب و تاب خاصی بنویسم یا با چندتا شکلک خنده کلکش رو بکنم.
موقع خوندن پستها، که البته دیروز ظهر بود ولی نتونستم همون موقع بیام پست بدم، هرچه بیشتر پایین میاومدم؛ حسی که درم پررنگ میشد تردید بود. یک اطمینان یواشکی و زیرپوستی در پستها که به خواننده القا می کرد " این سه نفر قصد ندارن نبود گناهکاران در بازی رو در نظر بگیرن. " یا لااقل من چنین حسی گرفتم.
یکم به ابن موضوع فکر کردم. بیگناه، بیخبر از هرچیز به طور طبیعی وزن بیشتری برای توطئه قائل میشه. اما همزمان از نگرانی اشتباه کردن؛ نمیتونه به سرعت تصمیمش رو بگیره. تصور میکنم به همین دلیل هم بوده که بازهی چهار روزه برای بازی در نظر گرفته شده. وگرنه خود عمل رای دادن رو که تو نیم ساعت هم میشد بدون تاپیک زدن جمعش کرد. اما سه نفر اولی که استارت بازی رو زدن، در یک تصویر کلی "قاطعانه" رای دادن. احتمالا با شعار "دیگی که واسه من نجوشه میخوام سر سگ توش بجوشه."
تو این بازی گناهکار دست و پاش بستهست. در واقع هرکس با هیاهو بیاد پست بده و بخواد از رای به توطئه اجتناب کنه؛ سریعا متهم به گناهکاری میشه و بیگناهان بازی رو از حضور گناهکاران مطمئن میکنه. اگه من گناهکار بودم، میومدم با انجام خلاف این کار، یعنی رای قاطعانه به وجود توطئه، دوتا نتیجه کسب میکردم:
۱- اون اطمینانی که ممکن بود با اعمال مشکوکم به بیگناهان بدم ازشون میگرفتم. چون شهر گل و بلبل به نظر میاد و همه دارن به توطئه رای میدن پس ذهن بیگناهی که تازه وارد تاپیک شده به طور طبیعی به اینکه نکنه همه بیگناه باشن شک میکنه.
۲- دو به شک بودن روی وجود یا عدم وجود توطئه که بار رو دوش هر بیگناهیه رو دچار اختلال میکردم. به این طریق که بخش اطمینان به وجود توطئه رو با رای دادنم گردن میگرفتم، و بیگناه که نگران باختنه تو موقعیتی قرار میگرفت که بخواد به بخش دوم یعنی عدم وجود توطئه فکر کنه. به این طریق که میاد با رایهای وجود توطئه مواجه میشه و احساس خطر میکنه که شاید اینها دارن اشتباه میکنن و همه بیگناهیم. پس سعی میکنه ایدهی نبود توطئه رو تو زمین بیاره.
این طوری یه بیگناه در واقع وظیفهی گناهکاران رو بازی به دوش میکشه. البته اینها وابسته به حضور فعال همهی بازیکنان، انگیزه شون و میل به بردنشونه که در حاضر تو تاپیک اثری از این سه مولفه نیست. با این حال فکر میکنم این محتاطترین و بی خطرترین پلن برد واسه گناهکاران باشه که تا اینجا تو بازی هم پیاده شده.
جدا از این مسئله، پست آخر فری حرف جالبی واسه زدن داره. فری اومده نظر به وجود توطئه به صورت پیشفرض و سخت بودن کار گناهکاران رو به عنوان باگ مطرح کرده. خود باگ درست به نظر میاد. ولی سوال من اینه که چرا الان؟
روند منطقی اینه که اگه باگ بازی رو نمیشه حین بازی گرفت، پس بذاری بازی بگذره و بعد مطرح کنی. همون طور که همیشه تو تاپیک تحلیل و بررسی به این موضوعات هم در قالب نقد گاد اشاره میکردیم. حقیقتش، من نمیتونم به اینکه بیان این باگ وسط بازی اونم در سطر قبلی رای به توطئه، ناشی از نارضایتی نویسندهاش بوده فکر نکنم. یعنی این چیزی بوده که داشته اذیتش می کرده اونقدری که با اعصاب خردی قبل تسلیم شدن و رای دادن، بیانش کرده. اگه درصدی این طور هم نباشه، متاسفانه الان من به شکل دیگهای نمیتونم پستش رو نگاه کنم.
دو دلیل بالا استنباط من بر حسب بازی هستن که وزن توطئه رو سنگین میکنن. اما من میخوام یه مقدار خارج چارچوب تاپیک به بازی نگاه کنم. همزمان که رای بچهها به توطئه رو میشه به شکلی که بالا مطرح کردم، حرکت استراتژیکی از سمت گناهکاران خوند، میشه به چشم شک عادی وقتی اولین بار این بازی ران میشه هم بهش نگاه کرد. یعنی رویهی بیگناهانهای هم هست همزمان که پلن گناهکارانه هم میشه برداشتش کرد.
از طرفی، اگه بخوایم منطقی باشیم، رای ما به توطئه قابل پیشبینی بوده. واقعا بوده. من حتی قبل اسم نویسی وقتی بازی رو میخوندم این حس که توطئه قراره رای بیاره رو داشتم. و واقعا اینکه چندتا گناهکار الان تو بازی باشن و ما هم همه بیایم بدون هیچ صرف وقت و انرژی و فسفر خاصی به توطئه - بای دیفالت - رای بدیم و ببریم، اوتقدرها بازی جالبی رو نمیسازه. و حرکتی نیست که به پویا بخوره. من احساس قویتری دارم که همه بیگناه هستیم وگرنه بازی لوس میشه. شجاعت ایننه این حرف رو بزنم هم دارم با اینکه الان به طور لوستری قراره بیان بگن این داره ملق میزنه.
بیاید بگید. من چند سال ژیمیناستیک کار میکردم اتفاقا تو ملق زدن کارم خوبه.
این پست رو نوشتم که هر بیگناهی کلاه خودش رو قاضی کنه و خودش ببینه چه گزینهای براش منطقیتره. ساعات آخر روز آخر هم هست. بیاید فعالیت کنید. خجالت نکشید.
رای به اعدام:
تئوری توطئه، حقیقت ندارد.
رای من، خدمت شما.
سال خوبی رو برای همه آرزومندم.