تحلیل دور دهم مافیا | داستان یک جلاد - بخش دوم

[God]

با سلام و خسته نباشید به همه دوستان.
اهداف شب بدین شکل بود:

مافیا:
چاوش پدرخوانده بود با مجموعا 5 سهمیه: شب 1 تیر نزدن و بعدش به ترتیب امین، مهدی، مهسا، ترسا و آرش هدف قتل بودن. مهدی و مهسا اون شب اقدام به قتل نکردن. آرش هم حفاظت داشت.
شازده با 4 سهمیه و 1 سم: شب 5 ترسا رو زندانی کرد و شب 6 عرفان. سم هم بهش دادن از طریق غذا؛ که عرفان یه لگد زد زیر ظرف. کادوی شازده و رئیسش هم سهمیه بود.
رضا خیاط بود و شب 3 به امین لباس شازده داد! شب 4 به مهسا لباس نفوذی. شب 5 به ترسا لباس سم‌شناس و شب 6 به مهسا لباس دکتر لکتر. به چاوش هم که لباس دکتر دادن در روز.
امیر دکتر لکتر بود و کلا هدفش چاوش بود تا اینکه زدنش و بی‌نقش شد. جاسوس هم بیشترشُ رو خودشون زدن و چیز خاصی دستگیرشون نشد. یک جاسوس خوب روی ترسا داشتن که فهمیدن دو هدف داده و دکتر هست. غیر اون صدرا و امین هدف قرار گرفتن اگه اشتباه نکنم.

امیر شب چهارم توسط مهدی زخمی و بلافاصله درمان شد. شب 5 مجددا توسط مهدی زخمی و شب 6 هم مهسا بهش سم داد که با کادو درمان شد. رضا هم شب 5 مهسا بهش سم دادو شب 6 مهدی زخمیش کرد که اونم با کادو درمان شد.

قاتل‌ها:
پرسش‌ها: امیر-چاوش-آرش-رضا-محمدحسین-عرفان-محمدامین.
اقدام به قتل مهدی: شب 4 و 5 امیر. شب 6 رضا (که زخمی و سپس درمان شدن). اقدام به قتل مهسا: شب 3 محمدامین (مسموم نشد). شب 5 رضا. شب 6 امیر (مسموم و سپس درمان شدن).
پیوند سمی در شب 6 برقرار شد و شب 7 هم از کادو استفاده کردن.

فرعی‌ها:
وکیل که پالیزوان بود، امیر، محمدحسین و چاوش و مهدی رو پرسید اگر اشتباه نکنم. خلفی هم که جلاد بود و قبل فاز 4 هدف نداشت. بعدش هم هر دو بار محمدامین!
سحر که دلقک بود هیچی. سامان هم تک‌تیرانداز و فراری بود. اینم هیچی.


بی‌گناهان:
ممدرضا شکارچی بود و کلا تله نذاشت. فری هم شب 2 و 6 و 7 تله گذاشت. صدرا هم غارتگر بود و فقط یک بار مافیا هدفش داد.
ترسا دکتر بود و اهدافش: شب 2 خلفی!، شب 3 محمدحسین، شب 4 خودش و مهدی!!!! و شب 5 امین. خیلی شانس آورد که نمرد؛ البته شانسش دیری نپایید.
محمدحسین هم دکتر بود و اهدافش: شب 2 مهسا!! شب 4 و 6 و 7 هم خودش که آخریش کادو بود. ایشونم شانس آورد تا حدی که نمرد. فدایی هم بودن هر دو که هیچی.
آرش جراح بود و اهدافش: شب 2 امین!! شب 3 محمدحسین، شب 5 یاسین، شب 6 فری و شب 7 مهدی! که تنها هدف بدش بود. آفرین. شب 6 هم کادو زد رو خودش.
یاسین کاراگاه بود و اهدافش شب 3 امیر و شب 4 تا 6 هم خودش. کادوی حفاظت هم شب آخر استفاده کرد.
محمدامین هم کاراگاه بود و اهدافش شب 4 خودش، شب 6 مهدی و شب 7 آرش بودن.
عرفان سامورایی بود و امین رویین‌تن که هدف نداشتن. کادوی امین هم یک بار نرفتن به دفاعیه بود که استفاده هم نشد. آفرین.

تحلیل در حد چند خط در مورد خودتون بنویسید حتما. در مورد گاد و بازی هم اگه نوشتید خیلی خوبه. در مورد بازیکنا اختیاری هست. اگه دوست داشتین بنویسین.
تحلیل گاد هم احتمالا آخر هفته یا اول هفته بعد منتشر خواهد شد.

 

[Lotus]

قبل هر چیز جا داره از همه تشکر کنم برای دور خوبی که تجربه کردم. فاز روز طولانی حقیقتا بهم‌ نچسبید و چون دیگه در قید حیات هم نبودم برام سخت شد که راحت بازی رو دنبال کنم و فقط یکی دو تا پست روزانه می‌خوندم و رای‌ها رو چک می‌کردم. با این وجود دور خوبی بود به نظرم. تا جایی که تو بازی بودم بهم خوش گذشت.

در خصوص بازیِ خودم بگم که تمام قواعد، قوانین نانوشته و فرمول‌هایِ بی‌گناهی رو یادم رفته بود خیلی هم تو بازی نبودم و پست هم ندادم درنتیجه خودم رو ابدا در برد بی‌گناهان تاثیرگزار نمی‌بینم. فاز شب خوبی هم اصلا نداشتم و احتمالا تنها حضور مثبتم اعمال شدن ویژگی فدایی بعد از مرگم بود.

شب اول هدف ندادم. خواب بودم راستش. شب دوم وسط مهمونی فقط فرصت کردم سریع‌ترین نگاه ممکن به تاپیک رو بندازم. اسم‌هایی که زیاد وسط بودن یا کله گنده‌ها رو خط زدم و از باقی مونده‌ها یکی از اسم‌ها رو رندوم برای محافظت انتخاب کردم که دقیقا فرداش داشتم بهش رای می‌دادم یکی دو ساعتی که از فاز شب گذشت و فرصتی برای خوندن کامل پست‌ها پیدا کردم متوجه شدم چه گندی زدم و واقعا خجالت کشیدم که خلفی رو هدف داده بودم. شب‌های بعدی هم گلی به سر بی‌گناه‌ها نزدم و فقط می‌تونم تشکر کنم که بدون کمک یکی از دکتر‌ها زنده موندید همتون.

فاز روز، اوایل، شکم به رضا، امیر و عرفان بود. همه هم فقط از روی حس نه با دلیل خاصی. زورم به امیر که نمی‌رسید قاعدتا درنتیجه حتی به خودم زحمت حرف زدن باهاش هم ندادم. رضا هم یک جاهایی داشت ازم دفاع می‌کرد با اینکه حس می‌کردم سواستفاده از موقعیت داره انجام میشه تا فقط امین رو یقه کنه گذاشتم ادامه بده تا ببینم کار به کجا می‌کشه، و بعد تصمیم بگیرم که البته اجل امونم نداد.

عرفان واقعا خوب و بی طرف بازی کرد. مشکلم این بود که حس می‌کردم زیادی داره خودش رو از میدون کنار می‌کشه. اگه گناهکار بود می‌شد ایراد گرفت ولی به عنوان یک بی‌گناه این کارش خیلی مثبت‌تر حس میشه. درست هم عمل کرد؛ اول بازی طرف من و فری رو گرفت که هر دو هم بی‌گناه از آب در اومدیم. به نظرم این کار شجاعانه‌تر از پست آرش بود از لحظه‌ای واقعا احساس کردم عرفان مافیاست که بعد مرگم تحلیل تمیز و جامعی از سم شناس بودن من ارائه داد که واقعا حرصم رو در آورد کاملا احساس کردم این‌ها همه دسیسه‌های مافیاست و حتی از قبل این پست رو آماده کرده بودن و بعد اینکه مطمئن شدن بهم می‌خوره لباس رو دادن. واقعا خوشحال شدم که فهمیدم عرفان گناهکار نبود.

همچنان تا قبل مرگم مهدی هم برام سفید بود. چون به امیر حس خوبی نداشتم و مهدی خیلی خوب بهش می‌پرید حسابی لذت می‌بردم. شاید خودش، و همچنین بقیه‌، معتقد باشن که این‌طور نیست ولی حداقل برای شخص من موقع بحث با چاوش خودش رو خراب کرد. اگه چاوش برام سفیدتر بود حتما از مهدی ایراد می‌گرفتم اما همون‌ قدر که مشکل مهدی با چاوش به نظرم چرت بود، برعکسش هم صدق می‌کرد پس نمی‌دونستم موقع رای دادن طرف کی رو بگیرم.

در اون فاز و مشکلِ شجاعانه بودن یا نبودن آرش چاوش دست بالاتر رو داشت. از لحاظ حس بی‌گناهی، مهدی. اگه تو بازی می‌موندم می‌تونستم رو بی‌گناه بودن مهدی پافشاری کنم‌ اما جوری که برای اعدام چاوش حرص می‌زد و قطعیتی که داشت رو هر چه قدر تلاش کردم بی‌گناهی ندیدم. یحتمل اگه تو بازی می‌موندم فقط یک سفید مرشد پیدا می‌کردم و هرچی اون می‌گفت می‌گفتم چشم

در هر دو بحثی که امیر نیمه‌ی دوم بازی راه انداخت، با مهسا و امین، برای من استدلال‌ها و منطق امیر قوی‌تر بود. دیشب تو گروه متوجه شدم که اکثر بچه‌ها مخالف این نظر بنده‌ان؛ پس نمی‌دونم مشکل از کجاست.

مهسا خیلی عالی بازی رو شروع کرد. برای من کاملا سفید بود به قدری که حتی تو فاز شب سیوش نکردم چون می‌گفتم این انقدر واضح بی‌گناهه اگه ضدضربه نباشه هم به هرحال کسی سراغش نمیره که بعدا تو فاز روز دنبال قاتلش بگردیم و به دردسر بیفته. از لحاظ منطق، توجه، پاسخگویی و بی‌‌گناهی عالی بود و واقعا لذت بردم از بازیش. تنها وقتی اون حس بی‌گناهی رو دیگه نداد که بحث با امیر شروع شد. از دید من نتونست جواب‌های منطقی بده.

یکی تو گروه می‌گفت امین وقتی بی‌گناهه معلومه کاملا. موافقم. اون فاز روزی که امیر یکهو بعد اعدام چاوش سراغش رفت و چند پستی رد و بدل شد من بیدار بودم و می‌خوندم. تو این بحث هم باز به نظرم امیر دست بالا رو داشت. رسما این اومد به دوتا سفیدِ من گیر داد ولی اگه تو بازی بودم ممکن بود قانع بشم که این دو نفر واقعا یک‌ جای کارشون می‌لنگه.

خلفی در مورد تو هیچ صحبتی ندارم

بهترین بازیکن هم محمد حسین بود. ادبیات عالی، قابل فهم، منطق درجه یک، انقدر سفید که نورش چشمم رو می‌زد کاش زنده می‌موندم و بیشتر بازی با شما رو تجربه می‌کردم.

درمورد بقیه نمی‌تونم حرفی بزنم چون صادقانه هیچ پستی از محمد‌امین، یاسین، صدرا، آرش و ... نمی‌خوندم. دیگه انرژیم نهایتا به دنبال کردن یکی دوتا بحث می‌رسید که اون‌هم امیر با پست‌هاش تخلیه می‌کرد کاملا. اما باید تشکر ویژه کنم از محمدامین و یاسین که طاقت آوردن و به هرحال اعدام نشدن چه تلاش خودشون بود، چه کاهلی رای دهنده‌ها. خسته نباشید.

در آخر هم تشکر ویژه از پویا. مثل همیشه تلاشش رو برای رقم زدن یک دور خوب و بی‌نقص کرد. برخورد خوبش بهم اعتماد به نفس می‌داد واقعا. فکر کنم فقط با بعضی قوانین جزئی مشکل داشتم. دو روزه شدن فاز خیلی به نظرم کاربردی نبود چون فقط طول می‌کشید که بچه‌ها پست بدن؛ شتاب و هیجان بازی رو گرفت. خیلی با نوع جدید اعلام اتفاقات فاز شب هم ارتباط نگرفتم؛ هیچ کاربردی برام نداشت رسما‌. نقشم هم بی‌تاثیر نبود در این امر. تهش هم که خود پویا میومد نتیجه‌گیری از گروه‌های درست رو می‌گفت؛ بیشتر زحمت اضافه بود براش. امیدوارم در دورهای آینده کمتر خودت رو به دردسر بندازی مخصوصا که می‌دونم پی‌وی هم سرت خیلی شلوغه و با این نقش‌های پیچیده مدیریت اتفاقات فاز شب هم وقت می‌بره.

محدودیت پست خوب بود. برای من اولین بار شد ولی نتیجه‌ی خوبی داشت چون کم حوصله‌تر از چیزی بودم که بخوام در روز چندین ساعت وقت بذارم و پست‌های بلند بالا بدم یا وارد بحث‌های دو نفره و بی‌نتیجه بشم. فقط به نظرم چندتایی تبصره لازم داشت؛ مثلا وقتی فاز روز طولانی تر شد اگه سهمیه‌ی پست‌ها هم بالا می‌رفت ایرادی نداشت به اون صورت. در این مورد کم تجربه‌تر هستم و در کل هرچی صلاحه.

ممنونم، پویا. زحمت کشیدی. متقابلا سعی می‌کنم اگر در آینده باز شرکت کردم بازی موثرتری از خودم ارائه بدم که تهش از حضورم خجالت نکشم : )) سپاس از همه.

 

[Amir]

سلام.
با یه اختلاف جزئی، تقریبا هممون مال یه نسلیم، یادمه، زمانی که من اواخر دبستان و اوایل دبیرستان بودم، تب و تاب گیم نت خیلی گرم شده بود بین هم سن و سالامون، ما هم بعد مدرسه خانواده رو که اون موقع کمی مخالف بودن رو به بهانه های مختلف می پیچوندیم میرفتیم گیم نت، سه تایپ بازی هم خیلی طرفدار داشت، بازی های فوتبالی و بازی های اول شخص مثل کانتر و بازی های استراتژیک مثل ژنرال و وارکرفت. من از بازی های فوتبالی و اول شخص هیچ وقت خوشم نمیومد و در نتیجه خیلی بازی نمی کردم و بازیمم خوب نبود، اما ژنرال رو خیلی دوست داشتم و بازی می کردم (هنوزم می کنم). نمی دونم چند تا از بچه های اینجا باهاش آشنان، اما بازی استراتژیک جنگی بود، که سه تا ساید داشت با چند تا تیم، تیم های آمریکایی، چینی و خاورمیانه، شیوه بازی هم اینطور بود که چند تا بیلدینگ داشتی با کارایی های مختلف و متفاوت در ساید های متفاوت، و یه سری یونیت جنگی مثل تانگ و هواپیما و تاور دفاعی و هدفم این بود که تا بری تو بیس حریف ها و تا آخرین ساختمونشون رو بزنی.

تیم های چینی و آمریکایی تیم هایی بودن با یونیت های کاملا کلاسیک و پیشرفته، که مخصوصا دوتا تیم از این تیما خیلی قوی بود و مام که معمولا تیم رو رندوم بر میداشتیم، وقتی بهمون این تیما میوفتاد، قشنگ خرکیف میشدیم که الانه که بازی رو صاف کنیم ، اما مشکل اصلی این بود که این یونیت ها به شدت گرون بود و البته جز دو سه تا ایده خاص در بقیه حالت ها باید خیلی کلاسیک از درِ ورودی بیس وارد میشدی و با سیستم های دفاعی حریف خیلی کار راحتی نبود. از اونور ولی تیم های خاور میانه ای، نیروی هوایی کلا نداشتن، تانکاشونم خیلی تعریفی نداشت، اما این مزیت رو داشت که از ورکر (سازنده ساختمون ها) تا تانک ها همه چی ارزون بود و میشد به تعداد ساخت و از طرفی، دوتا آپشن خیلی خوب داشت، یکی اینکه این تیما تونل داشتن، یعنی می تونستن از یه سمت نقشه به یه سمت دیگه نقشه تونل بزنند با ورکر، و دوم اینکه یه وسیله ای داشتن به نام موتور که میشد تروریست و ورکر رو سوارش کرد و این موتور از دره ها هم رد میشد و لازم نبود حتما در از بیس وارد بشه. در نتیجه میشد ورکر رو سوار موتوری کرد و برد توی دره بیس حریف، تونل زد.

اینطوری بود که تو اگر نمی دونستی حریفت تیمای خاورمیانه ایه ولی مثلا چین تانک (بهترین تیم چین) هم بودی و 10 تا اورلود آپگرید شده هم که داشتی (بهترین تانک بازی) و مشغول این بودی که بری از در بیس حریف وارد بشی تا تو یه چشم به هم زدن جمعش کنی، در صورتی که دره های بیست رو درست کاور نکرده بودی و غفلت می کردی، حریفت میومد یه تونل گوشه بیست میزد، و تو یه چشم به هم زدن با 10 تا اسکورپیون کلا جمعت می کرد

در مورد استراتژی های تیم مافیا و چرایی اقداماتی که شد، تو گروه صحبت زیاد کردم، تکرار مکرراته () دیدمم در مورد اتفاقی که در مورد تیممون افتاد، تقریبا شبیه این چیزیه که از ژنرال ترسیم کردم، در واقع ما متاسفانه تو تدوین استراتژی هامون دره های تیم خودمون رو خوب کاور نکردیم درست و از شرایط بازی و امکانات موجود تو بازی برای سایرین غفلت کردیم و ضربه اش رو هم تو چند مقطع خوردیم. البته تو مقاطعی هم بدشانس بودیم، مثلا رضا اون شبی که اعدام شد، پدربزرگش همزمان بیمارستان بستری شد و قطعا امکان بازی کردن درست و دقیق نداشت و خب نمیشد انتظار داشت که دفاع بهتری از خودش نشون بده حتی اگر قبلش هم خیلی خوب بازی کرده بود. منتها من از جمع بندی اتفاقاتی که افتاد و نحوه عملکرد تک تک بچه های گروه، در مجموع ناراضی نیستم.

در مورد تیم قاتل هم، باز گفتنی هارو گفتم، به نظرم از نظر بازی هم خیلی خوب بودن. منتها به نظرم استراتژیشون تو هیچ شرایطی استراتژی برد نبوده. توضیحم دادم. توازن قدرت برای مافیا خیلی نیازه و هیچ تیم گناهکاری با تعداد محدود، توان اینه نداره که بدون اینکه باخت بده، روی تیم مقابلش فکوس کنه و همه رو حذف کنه و بعدش بتونه بیگناها رو از بازی حذف کنه یا تماشا کنه که اونا هم دیگه رو حذف می کنند. چون بیگناها از یه فازی به بعد تقریبا اکثرشون همو خواهند شناخت و شاید بهترین تعبیر مال امین بود که قاتل واقعا تو 6 نفر نمی تونه قاتل معرفی کنه. تازه این به شرطی بود که اصلا ضربه ای از تیم مقابلشون نخورن که تقریبا بعید بود. ( که البته این سری بیش از ضربه های عادی بازی ضربه خوردن )

در مورد بازیکنا، هم نظرم اینه که همه بازیکنا، به یه پختگی و قوتی رسیدن که دوران اعدام ها و شناسایی های راحت و تقریبا استدلال برای گناهکاری افراد رو بسته. در واقع تو 400 تا پست رو که می خونی، شاید سر جمع 20 تا ایراد منطقی بشه به پست ها گرفت. بقیه در قالب حس و درک مفهوم پشت کلمات قرار میگیرند و اینکه حس بازی در اون تایم چقدر با شما همراه باشه. وگرنه برتری منطقی مثل قبل تقریبا دیگه معنا نداره.

بازی ها هم جز افرادی که گاد کش شدند، و دو سه نفر نفر، بقیه بازی ها خوب و استاندارد بود، اما یه سری شاخصی که از بازی ها خاطرم مونده، میشه به تحلیل های خوب و واقع گرایانه و بازی پخته امین مثل همیشه، تلاش و تعهد عرفان به کشف و تحلیل وقایع بازی که البته اینبار واقعا هم کم نقص بود، استراتژی بسیار خوب و موفق فری برای فرار از موقعیتی که درش قرار گرفته بود و فشاری که تحمل کرد، منطق فهمی محمد امین، و البته پست های بسیار جوندار، قوی و فراتر از حد تصور مهسا اشاره کرد که من به فراخور بازی اذیتش کردم و گفتم که کسی کمکت می کنه، در حالی که عقیده داشتم حتی اگر کسی هم کمکش کنه که نمی کنه، نوشتن همچین پستایی فقط و یقینا از قدرت خودش ناشی میشه. و اینکه مهدی هم مثل همیشه خوب بود، منتها هرچی گشتم در مورد شاخصه اش مثل بقیه اسمی پیدا کنم نتونستم. به هر حال بازی فردیش بی نقصه.

اما مهمترین کسی که می تونم از بازیش تمجید کنم و بیشتر صحبت کنم، محمدحسین هست. دوست تیز، منطق گرا و مودب خودم، که به حدی منطقی و تمیز بازی می کنه که آدم حتی اگر تضاد منافع باهاش داشته باشه هم دلش نمیاد چیزی بهش بگه . محمدحسین به شدت تیزه و به بار کلمات و وزنشون آشناست و به چیز هایی فکر و توجه می کنه که بقیه بهش به شدت بی توجهن و برای این موضوع هم وقت میزاره و کاملا وقت گذاشتنش هم مشخصه و کاملا قابل ستایشه. این خصیصه رو ما تو بین بچه های مافیا، توی امین و محمد به میزان زیاد داشتیم. و حالا که باهاش بازی کردم میتونم بگم از نظرم محمدحسین از هر دو این دوستانم تو این حوزه قوی تر هست. اینجا اما یه ولی داره که دوست داشتم مطرح کنم. شاید اگر درست باشه بدردش بخوره.
محمد حسین یه نقطه ضعف داره در شرایط کنونی بازیش که اتفاقا نقطه ضعفش همون نقطه قوتشه. من فکر می کنم محمدحسین عزیز، 70 درصد بازیش الان سواره روی نکته سنجی و ریز شدن به کلمات. این باعث میشه اگر طرف مقابلش هم به بار کلمات احاطه داشته باشه و بتونه اون چیزی که ذهن محمدحسین بهش نیاز داره تا بهش فیدبک مثبت نشون بده رو بتونه پیش بینی کنه، کاملا این امکان رو داشته باشه که فریبش بده و دقیقا از جایی بهش ضربه بزنه که نقطه قوتشه.

برای مثال تو فقره دفاعیه (وصیت)، من تقریبا حدس میزدم که ذهن محمد حسین به اون جمله "غیر قابل پیش بینی" واکنش نشون میده و می دونستم ذهن های زیادی از جمله امین، به اینکه من دارم بهشون در مورد اینکه چرا باید در صورت گناهکاری به حرفم تو اون وصیت گوش بدن، واکنش نشون میده، با این حال این هزینه ای بود که باید پرداخت میشد تا اون چیزی که می خواستم اتفاق بیوفته. در نتیجه "شاید" اگر هدفم این بود که یک روز بیشتر توی بازی بمونم، شاید و فقط شاید می تونستم جمله ای که ذهن محمدحسین بهش نیاز داره رو طراحی کنم. بخاطر همین علی رغم اینکه به نظرم محمدحسین از امین تو این معارت قوی تره، اما تحلیل های امین پخته تر و کامل تره چون با مهارت های دیگه همراه شده و دید وسیع ترین تو تحلیل هاش وجود داره.

به خاطر همین پیشنهادم به محمدحسین اینه که سعی کنه همینقدر که در نحوه بازی و دقت کلمات بی نظیره، تلاش کنه تا با راه های مختلف، مثلا گرفتن نقش های گناهکاری و تمرین با اونا، مهارت ها و تجارب دیگه رو هم ضمیمه بازی خوبش کنه. و اونوقت واقعا به قولی اگر تمام شیشلیک های تهران رو بهم بدن، حاضر نیستم در جایگاه بازیکنی قرار بگیرم که مقابلش بازی می کنه مگه مثلا بهم پیشنهاد 7-8 دست بریونی اعظم اصفهان رو بده :-" اوووم نه اونم نه

و در آخر هم از گاد بازی، پویای عزیز برای تدارک این بازی خاص تشکر و قدردانی می کنم. خبر دارم که این دور خارج از بازی هم دچار مشکلاتی شده بود، با این حال تمام غر ها، و تمام زحمات برگزاری بازی رو تحمل کرد و وسیله تفریح جوانان رو مهیا کرد.


چندین برابر بیشتر از سهمیه 3 خط ام صحبت کردم، که به به خاطر همین خیره سری، هیئت داوران با اتفاق آرا تصمیم گرفت منو از پست دادن در ادوار بعد محروم کنه، منم علی رغم میل باطنیم این رای هیئت محترم داوران رو میپذیرم. و پستمو با منولوگ درخشان از شهید والا مقام، حضرت فرانک آندروود به پایان می برم:

“There are two kinds of pain. The sort of pain that makes you strong, or useless pain. The sort of pain that’s only suffering. I have no patience for useless things.”
​

از بازی خوب همتون ممنونم. خدانگهدار.

 

[Amin]

سلام.

امیدوارم که خوب باشید.

اول با گاد شروع می‌کنم. این دور یکی از جالب‌ترین دورهایی بود که من درش حضور داشتم. بالانس و این‌ها به نظرم خوب بود و طبیعیه که باید خوب باشه. انتظار دیگه‌ای نمی‌ره. نوع نقش‌ها و پراکنش‌شون برام جذاب‌ترین بخش بازی بود. همون‌طور که پویا هم وعده داده بود با این‌که نقش‌ها پیچیده بودن اما بازی در اصل در روز رقم خورد و این به نظرم نقطه قوت بازی بود.
گیمیفیکیشن نوع گفتن اتفاقات بازی هم خوب بود. پست شروع هم ایده‌ی خوبی بود. من در دو جهت فکر کردم که جای بهتر شدن هست. یک این‌که به نظرم هر چه‌قدر به انتها نزدیک می‌شیم بهتره که کنترل گاد روی بازی کاهش پیدا کنه. منظورم قوانین آخریه هست راجع به پست ورود دوباره که در جهت منظم شدن بازی هم بود و احتمالا جلوگیری از اعدام رندوم. اما به نظرم این‌جاها باید بازی آزاد باشه که به هر سمتی می‌خواد بره.
دوم هم محدودیت پست به نظرم باید در بازه تعریف می‌شد - که ایده‌ش رو فکر کنم آرش گفت - به جای کل فاز. چون مثلا به نظرم فاز بعد از اعدام چاوش، امیر اگر پست بیشتری داشت و می‌تونست به بحثش با من شاخ و برگ بیشتری بده، جذابیت بازی بیشتر می‌شد. (حداقل برای من)
ولی در جهات دیگه به نظرم چندوجهی بودن بازی مدیون گاد بود و به من خیلی چسبید. وقت زیادی هم از پویا گرفت و ازش ممنونم واقعا.
امیدوارم سر فرصت داستان این دور رو به علاوه‌ی داستان دور قبل تکمیل کنه و به‌مون بده.

یک نقطه قوت دیگه در بازی‌های تحت گاد پویا که کمتر دیده می‌شه، حضور کمدی در بازی هست. این خیلی خوبه. نه زیاد از حده و نه خشک، خیلی هم به جا و درسته و تاثیرش رو روان بازیکن‌ها زیباست. مثلا همون ویرایش‌ها یا کلا پست‌های گاد. آفرین. ۱۰

----

در مورد خودم به نظر می‌رسه رابطه‌ی عکس وجود داره در من بین چیزی که از انجامش هیجان‌زده می‌شم و چیزی که درش خوب هستم. من بیشترین شوق و هیجان رو برای نقش‌های دلقک، دیکتاتور، مافیا بی‌نقش و اون دور آرتاوازم داشتم. که بازی‌های متوسطی و رو به پایینی از من بودن. اما بهترین بازی‌هام از نظرم در نقش‌های جادوگر، گادفادر، سامورایی و این دور رویین‌تنم بودن. بازی‌هایی که به دلیل سنگین بودن نقش و اون خصوصیت‌شون که پتانسیل ضربه زدن به تیم رو داشتن، باعث می‌شدن که با انضباط بیشتری بازی کنم و کمتر راه بدم به کارهای ناگهانی. اتفاقا از نظرم خلاقانه‌ترین ایده‌هام رو هم در این نقش‌های دوم طراحی کردم (یا جمله‌ی دقیق‌ترش به ذهنم رسیده. چون طراحی‌شون نکردم. )
استراتژی‌های من در بازی مافیا یک مجموعه تهی هست. و چندان هم فرق نمی‌کنه که گناهکار، بی‌گناه، ضدضربه، فدایی یا فرعی باشم، همه‌شون رو یک‌طور بازی می‌کنم تقریبا. و اصولا مستقل از نقشه. تنها تفاوت توی این حسه که گند زدنم چه مقدار خسارت به تیم وارد می‌کنه. و از این نظر نقطه مقابل امیر هستم - از نظر طراحی استراتژی در بازی با توجه به نقش - و این برگرفته از شخصیت من در زندگی‌م هم هست. ترجیحم در زندگی اینه‌که در آشوب زندگی کنم - نه خیلی آشوب، یک تعادلی رو حفظ می‌کنم - و فقط در موارد خاص اراده‌م رو به محیط تحمیل کنم. که در اون زمان‌ها که در حال تحمیل اراده هستم اگر شکست بخوره واقعا ناراحت می‌شم و فرقی هم نداره بازی باشه یا یک چیز مهم‌تر.
اگر پر حرفی نکنم، خلاصه این‌که این دور استراتژی خاصی نداشتم و درواقع برگشتم به تنظیمات زندگی‌م که در راستای این جمله‌ی آقای جوزف کمپل هست که: «Follow Your Bliss» و خب این بازی برعکس دور قبلی هم من دنبال انجام کار درست بودم، به جای کار لذت‌بخش.

----

تیم مافیا به نظرم ترکیبی از بدشانسی و کم‌انرژی بودن بود و به نظرم امیر تنها عضو مافیا بود که واقعا بازی کرد و از این نظر تنها بود. یک فرق اساسی که مافیا با دنیای سیاست و جهان میان سیاست‌مدارها داره اینه‌که اون‌ها همه‌شون پدرسوخته‌ن و بی‌گناهی بین‌شون نیست. یک مشت گناهکار هستن که قراره توازن قدرت بین خودشون ایجاد کنن. اما مافیا این‌طور نیست. ملت از سیاست‌مدارها حس خوب نمی‌گیرن. بخش عمده‌ای از این‌که امیر حس خوب از بازی دریافت نکرد - در مقابل مهدی و مهسا که یکی از دلایل داشتن دست پایین بود براشون به نظرم - این بود که حس طراحی پست، سیاست‌مداری در بازی و استراتژی مشخص رو می‌داد. این‌جا من به امیر توصیه می‌کنم بعد از فرانک آندروود توجهاتی رو معطوف کنه به نحوه‌ی بازی ولودمیر زلیسنکی در جهان سیاست و رسانه.

لباس قاتل من به ذهنم می‌رسه دلیلش رو، اما فکر می‌کنم اگر لباس جادوگر می‌دادن شاید در مجموع سود بیشتری می‌کردن؛ نزدن فری اشتباه استراتژیک‌شون بوده؛ چاوش هم به نظرم باید با لباس شازده اعدام می‌شد - هم تیر از دست نمی‌رفت و هم در صورتی که احتمال لباسش مطرح می‌شد به نفع مافیا بود - یا مثلا دلقکی چیزی. لباس دکتر با بازی چاوش هم‌خوانی نداشت، و وقتی مشخصه لباسه به نظرم شاید زور کافی نداشت که با بی‌گناه‌ش بچینه روی من.

جز دفاعیه‌های مافیا که به نظرم در لول هیچ‌کدوم از بازیکن‌ها نبود و دفاعیه امیر توهین سید به امیر بود - به قول پویا - اما من بازی امیر رو در مجموع خیلی خوب می‌بینم و به نظرم زود از بازی رفت کنار. ۸.۵

محمد چاوش دوتا چیز باعث شد بازی خودش رو نداشته باشه. یکی این‌که به نظرم بی‌حوصله بود. دوجا در بحث خیلی تاثیر مرض‌داری روی من گذاشت. یکی اون‌جا که گفتم پستش شیطنت داشت و در اومد گفت تو بیشتر شیطنت داری. یکی هم مهدی به‌ش گفت دلایل رو بیشتر می‌کنی هی. این هم باز در اومد گفت تو هم هی داری دلایل رو بیشتر می‌کنی. در حالی که دلایلش و اتهامش به نظرم قدرت کافی رو نداشت به مهدی؛ و دوم هم به نظرم شدتی بود که مهدی به‌ش رای داد و حمله کرد. که کاملا ناشی از اطمینان بود. چاوش این رو نداشت و در موضع ضعف قرار گرفت. بازی هم کلا مایل به اعدامشه همیشه. در هر حال چاوش هم زود رفت و حیف بود واقعا. منطق و نوع نگرش چاوش مورد علاقه منه. ۶


رضا به نظرم استراتژی شروعش اشتباه بود. گیر اولش به من رو مشکلی ندارم. موندنش روی اون، رای‌های مدام و عدم چرخش باعث شد که من به‌ش حساس بشم. فکر می‌کنم استراتژی‌ش همون بود که گفتم. یک رای ثابت، جدا موندن از هزینه‌های بازی؛ تخریب‌چی مافیا و احتمالا در زمان لازم همکاری بقیه هم‌تیمی‌هاش رو می‌گرفت برای اعدام. اما خب اجراش هم درست نبود به نظرم. هر چند من متوجه شدم که درگیری جدی براش پیش اومده بود و سر همین تمرکز نداشته احتمالا و به همین خاطر نمره نمی‌دم. رضا اگر خودش باشه، به نظرم جزو زهردارترین آدم‌هاست. و من اوج بازی‌ش رو با این‌که شبیه به اتلتیکو می‌بینم و مورد علاقه‌م نیست، اما تحسین می‌کنم.

و محمدرضا هم به نظرم اصلا حال بازی نداشت. چیزی از بازی‌ش چندان یادم نمی‌آد؛ جز موندن روی گزینه‌هایی که از نظر بازی سفیدن. این خلاف جریان روان‌بازی کار کردن اون هم روی سفیدهای بازی به نظرم چندان عاقبت خوبی نداره و در نهایت هم به همین خاطر اعدام شد. منظورم موندن روی یاسین و فری بدون این‌که واقعا تهاجم قدرتمندی به‌شون داشته باشه. ۵

---

قاتل‌ها به نظرم بهترین گناهکارهای بازی بودن. ترکیب مهسا و مهدی ترکیب برنده‌ست به نظرم. مهسا در دفاع و مهدی در حمله. صرفا انتقادم به مهدیه که استراتژی تیم اشتباه بوده. ممکنه استراتژی شخصی‌ش در راستای لذت بوده و راضی باشه - این برای قاتل تک‌نفره خیلی خوبه - اما برای تیم به نظرم برنده بودن وظیفه‌ست. در مورد مهدی من بهترین بازی‌هایی که ازش یادم می‌آد مربوط به نقش‌های انفرادی‌ش هست؛ جوکر، فدایی و حتی ستون پنجم هم من انفرادی حساب می‌کنم چون کار تیمی نکرده بود. و به نظرم اتفاقا در کارنامه‌ش یک برد مقتدرانه با تیم خالیه. بردی که مهدی در نقش استراتژیست باشه و نه نقش انفرادی‌ای که تا ته می‌مونه. این رو خوب بلده و در ذات بازی‌ش هست. با توجه به چیزهایی که در گروه خوندم، به نظر می‌رسه اگر این دور استراتژی و رهبری تیم به دست مهسا می‌بود نتیجه‌ی حاصله به برد نزدیک‌تر بود. مهدی در فاز انفرادی نمره‌ی کامل رو می‌گیره ۷؛ و در فاز تیمی به نظرم ۲ نمره می‌گیره به خاطر حفظ هم‌تیمی و زدن مافیا. اون یک نمره رو نمی‌گیره چون استراتژی‌ش در هزار سال نوری هم منجر به برد نمی‌شد. ۹

و اما مهسا به نظرم سریع‌ترین شیب رشد رو داشته در بازی ما. آرامش، تسلط، قدرت بحث و نوع دفاع به نظرم در مهسا عالی شده و فقط حملات قدرتمندی نداره چندان. این بازی هم با این‌که من شک قاتل به‌ش داشتم - قبل از وصیت امیر - اما حقیقتا بدون سوتی خاص و منطق قوی اعدامش کردم و از این جهت در ذهن من برنده‌ست. ۸.۵

---

بی‌گناهان به نظرم بهترین تیم بازی بودن و کاملا لایق برد. هر کی غیر از این بگه حقش اینه در روز اول اعدام بشه - خلفی - فقط یک اعدام اشتباه؛ اعدام با منطق قوی و مهم‌تر از همه این‌که گناهکارها روان‌بازی رو کنترل نکردن به هیچ وجه. وقتی در بازی در یک فاز اعدام دو گناهکار می‌رن تو دفاعیه و جفت با رای مساوی اعدام می‌شن یعنی بی‌گناه‌ها سوار بر بازی بودن.

محمدحسین به نظرم در این دور قدرتمندترین پست‌ها رو داشت و به نظرم قدرت جادویی‌ش نه در قدرتمند پست دادن - که خیلی‌ها دارن - بلکه در دادن حس خوب بود - که خیلی‌ها ندارن - و این باعث می‌شد چندان کسی جرئت نکنه سمتش بره. پستش در جواب پست امیر بعد از اعدام چاوش درخشان بود و ناشی از دقت سقراط‌وار. محمدحسین در جایگاه قاضی قرار داشت همیشه. تنها نکته‌ای که به ذهنم می‌رسه اینه‌که به نظرم یک توازنی باید داشته باشه بین قاضی مستقل بودن و فهم روح زمانه. () مثالش هم اینه‌که به نظرم وقتی بازی می‌خواد راجع به چاوش تصمیم بگیره، تو بهتره قاضی چاوش بشی در اون فاز و تکلیفش رو مشخص کنی. اگر دلایل کافیه اعدامش کنی و اگر کافی نیست یا جلوی اعدامش رو بگیری یا مثلا ببینی چه کسانی و چطور دارن اعدامش می‌کنن. این فرق داره با این‌که طبق نظر جمع رفتار کنی. تو می‌تونی قاضی چاوش بشی و با دلیل دیگه‌ای که کاملا مخصوص به خودته به‌ش رای بدی یا جلوش رای‌ش رو بگیری. منتها این روح زمانه خیلی مهمه. همون حضرت سقراط رو هم روح زمانه ماندگار کرده. ۹


عرفان رو من اول ازش عذرخواهم. راست می‌گه و من پیش‌فرض منفی دارم به‌ش معمولا. این تجربه رفت کنار تجربه‌ی دور قبلم از یاسین و سعی می‌کنم تلطیفش کنم. مافیا بازی کن که من بازی‌ت و شخصیتت مورد علاقمه واقعا. عرفان نوع تلاشش در بازی به نظرم خیلی خوب بود و زحمتش رو کشید. کوتاه اومدن‌هاش هم به موقع و درست بود. صرفا به نظرم دقتش در پست دادن - و نه در بازی کردن و موضع گرفتن - پایین بود. که باعث می‌شد مورد اتهام قرار بگیره. ۸

و محمدامین دوست خوب و عزیزم. الان که نگاه می‌کنم بازی‌ش اتفاقا خوب بود و گیر خاصی نداشت. من تم گناهکاری می‌گیرم ازش همه‌ش. دفعه‌ی قبل هم که فکر کنم سامورایی بود و من فرشته باز گیر شدید به‌ش داشتم. و این هم تجربه می‌شه برام در ادوار بعدی. بیشتر بازی در موضع دفاع بود محمدامین و این بده. به نظرم باید بتونی بیای بیرون ازش و بری در موضع حمله. یا حداقل تعادل رو برقرار کنی بینش. تو معمولا در موضع دفاع بودی و حمله‌هات هم چندان جدی گرفته نمی‌شد به نظرم. در مجموع هم از محمدامین حمله‌ی زهردار یادم نمی‌آد. به نظرم بازی این دور محمدحسین، می‌تونه نمونه‌ی خوبی از حمله‌ی استاندارد و قوی باشه. اگر محمدامین این رو هم اضافه کنه به نظرم دیگه نقص چندانی نداره. ۷

فری هم من واقعا به احترامش کلاه از سر بر می‌دارم. این‌که تو از زیر امیر و چاوش بیای بیرون و بشی سفید بلااستثنا بازی هنره واقعا. نوع دفاعیه‌ش مورد علاقه‌ی من نبود - مورد علاقه‌ی خودش هم نبود - اما به نظرم درست بود و حفظ شدنش در بازی خوب بود. رای‌هاش درست بود چون. فری به نظرم نقطه ضعف بزرگش در شروع‌های بازیشه. تا یادم می‌آد در شروع ملت گیر به‌ش دادن و فشار روش بود. این رو رفع کنه به نظرم در بقیه جهات خیلی آروم و خوب و درسته. ۷.۵

آرش رو خب همه‌تون می‌گید بی‌گناهی‌ش ضعیفه و این‌ها؛ به نظرم مشکل از نقشش نیست. آرش وقتی اطلاعاتی از شب نداره بازی‌ش تحت تاثیر قرار می‌گیره. و به نظرم دلیلش اینه‌که رو می‌آره به ایده‌پردازی صرف راجع به بازی. این استراتژی حضرت افلاطونه. کار راحتی هم هست. اما دقیق نیست. این‌جا من ارجاعش می‌دم به روش کار دوست خوب‌مون ارسطو و در ادامه، همه‌ی دانشمندان عالم. تو بازی در جزئیات مسلم فکر کنی و ببینی و روابط رو پیدا کنی، بعد برای بخش مجهولات و ارتباطش با اون چیزهایی که فهمیدی، مدل بدی. از جز به کل برسی؛ نه از کل به جز.
مثالش هم اینه‌که تو بیای اول بازی بگی به نظرم مافیا فلان کار رو می‌کنه چیز غیر دقیقیه و باعث گیج شدن و نتایج اشتباه می‌شه. روش ارسطویی‌ش اینه‌که تو می‌بینی فلان بازیکن این پست رو داده. تو ذهنت می‌گی این از ذهن بی‌گناه می‌آد یا گناهکار. اگر دیدی هیچ احتمال نداره از ذهن بی‌گناه بیاد اون وقت می‌تونی بر اون اساس یک مدل رو به صورت خلاقانه بپرورونی که اون رفتار رو در قبال تیم توضیح بده. ولی برعکسش در اکثر مواقع آدم رو به نتایج اشتباه می‌رسونه و کارکرد واقعی هم در بازی نداره. ۷


من خوش‌حالم که نوع بازی یاسین رو شناختم در دور پیش. حس‌هاش هم خیلی خوبه. این‌که اعدام نشد هم بهتر. صرفا به نظرم باید روی نحوه‌ی پست دادنش کار کنه و دقت. ۶.۵
آخرین باری که من بازی ترسا رو دیدم و یادمه دوری بود که هم‌تیمی بودیم و من جادوگر بودم. وقتی به تفاوت این دو ترسا نگاه می‌کنم پیشرفت‌ش خارق‌العاده‌ست. اعتما به نفس بالاتر، پست‌ها متمرکز و با قدرت بیشتر. نوع دادن حس مثبت و دفاع خوب. حیف واقعا که زود از بازی رفت. نمره نمی‌دم. امیدوارم یک بازی از ترسا جدید تا ته ببینم و لذت ببرم.

بقیه هم یادم نمی‌آد واقعا و احتمالا خیلی کم در بازی بودن و قابلیت نمره ندارم به‌شون.

همین؛ باقی‌بقا.

 

[Chavosh]

سلام همگی

اول از همه در مورد خودم، افتضاح بودم حقیقتا و خیلی بد بازی کردم و از هم تیمی‌های محترم هم عذرخواهی می‌کنم. خیلی بیشتر از من تو گروه زحمت می‌کشیدن و حواسشون بود و ... و ببخشید که گند زدم تو بازی

قبل از شروع بازی و دادن نقشا، پویا بهم گفت که اگه وقت نداری می‌شه نقشای فرعی مث دلقک داد بهت، ولی می‌خوام مافیا بدم بهت. از همون موقع این تو ذهنم جرقه خورد که مافیا رو هم دلقک بازی کنم و یجوری تو بازی فضا رو ببرم سمت اینکه دلقکم. نقشم هم گادفادر داده شد که به نظرم خیلی دلقک مناسبی بود. چرا، چون تو ذهنم بود گادفادر ضد پرسشه (و الان فهمیدم که ضد پرسش در مقابل قاتلا نبوده )، در نتیجه اگه کسی می‌پرسید هم نمی‌فهمید گناهکارم و فک می‌کرد واقعا دلقکم البته صادقانه بگم، بازی که شروع شد، با این هدف که دلقک بازی کنم استارت نزدم، صرفا گزینه ش گوشه ذهنم بود. مثلا اینکه هی به فری می‌گفتم می‌تونی دلقک باشی، دلیل ش این بود که تو ذهنا اسم دلقک رو بولد کنم و آدما به اینکه خودم دلقک باشم فک کنن. جدای اون، با این نقشی که دلقک داشت که اعدامش ضرری برای کسی نداشت، دلقک بازی کردن نکته خاصی هم نداشت، این رو هم وسطای بازی توجهم بهش جلب شد و اتفاقا سر اعدام فری هم اشاره کردم بهش اون فاز آخر هم که پست اول رو دادم و ول کردم رفتم، دقیقا به همین ایده بود که فک کنین دلقکم و اوکی م با اعدام شدن و دارم دست و پا نمی‌زنم، که خب قاتلین محترم پرسیده بودن و شک دلقکی نداشتن. تنها کسی که شک ش جلب شد امین بود که توقع هم داشتم ازش لباسم هم حتی اولش قرار بود بی‌گناه بی‌نقش باشه که فک کنین دلقکی بوده که تیر خورده، اما تصمیم عوض شد در ادامه چون دیدیم فایده خاصی نداره گرچه دکتره هم خیلی فایده‌ای نداشت. یه کم بعدتر فک کردم، بهترین لباس، «لباس گادفادر» بود که هم سهمیه نپره، هم فک کنین مافیا ضعیف شده بعدا هم مافیا یکی رو با تیر می‌زد، می‌فهمیدین لباس بوده و در نتیجه من گادفادر نبودم و کلا همه چی به هم می‌ریخت. حیف شد (اینم گفتم دیگه قابل استفاده نیس، گرچه می‌تونه باشه هنوز :-")

این دور اولین دوری هم بود که با مهدی شاخ به شاخ شدم، واقعا خدا نصیب گرگ بیابون نکندش خیلی خطرناکه لامصب گرچه تو بحث به نظرم حق با من بود، اما خب موارد دیگه اصولا از خود بحث مهم‌تره.

در مورد بازی به صورت کلی، دیگه الان بچه‌ها خیلی با تجربه شدن و گرگ بارون‌دیده، کسی راحت دم به تله نمی‌ده تقریبا همه (جز تک و توک مث فری یا خلفی)، یه بازی دفاعی نتیجه‌گرا انجام می‌دن که خب این خودش کار رو خیلی برای گناهکارا سخت می‌کنه و بازی درستی هم هست برای بی‌گناها. اما مشکلی که وجود داره، اینه که گناهکارا هم همینطوری بازی می‌کنن و خب در نتیجه شانسی برای برد ندارن وقتی یه بی‌گناهی اینقد تا نزدیک اعدام بره و اعدام نشه، اصولا گناهکارا اشتباه کردن، مگه خیلی شرایط خاصی باشه. اینکه تو این بازی فری اعدام نشد، اشتباه صد در صد گناهکارا بود. بی‌گناهی که اینجوری تا لب اعدام بره و اعدام نشه، دیگه تا آخر بازی سفید می‌شه و هیچ چاره‌ای جز زدن شب برای حذفش نداری که خب با توجه به وجود نقشای ضد ضربه خیلی ریسکی هست. و اینکه بی‌گناه سفید تو بازی باشه، اونم اینقد زود، عملا شانس برد تیم گناهکار رو نصف می‌کنه، چون راحت از یه جایی به بعد بازی می‌شه سراغ اعدام رندوم رفت و اون شخص گزینه نخواهد بود.

اینکه تو این بازی فری اعدام نشد، اشتباه صددرصدی گناهکارا بود و همین کارشون رو تا حد خوبی ساخت کلا گناهکارا یه کم باید دریده‌تر از بازی‌ای که الان می‌کنن رو بکنن تا بتونن بازی رو ببرن استثنای این قضیه گناهکار تکی ای هست که هیچ قابلیت خاصی جز تیر نداره، چون اون فرقی با بی‌گناه هم نداره، که خب این بازی نداشت.

در مورد افراد و گروه‌های مختلف هم، من تا جایی که تو بازی بودم نظرم رو می‌تونم بدم، بعدش خیلی توجهی نکردم

تیم خودمون، امیر که عالی بازی کرد، بارک الله واقعا به خاطر اتفاقات شب و قدرت پرسش قاتلا، تو منگنه قرار گرفتیم و بازیش خراب شد، وگرنه بهترین بازیکن بازی بود می‌تونست باشه (هنوزم به نظرم کاندید جدی هست).
رضا هم خوب بازی کرد به طور کلی، یه اشتباهی که داشت اونجایی بود که راحت بی‌خیال من شد. چون من گادفادر بودم، ناخودآگاه ش نخواست که گیر به من رو ادامه بده و همین قضیه براش دردسرساز شد. این رو باید حواسش باشه که هم تیمی ت رو اتفاقا باید کمترین رحم رو داشته باشی بهش، حتی از آدم عادی هم باید بیشتر بهش گیر بدی اگه گیر رو شروع کردی، یا اینکه کلا ignore ش کنی که تو بازی ۲۰ نفره خیلی راحته. من شخصا بیشتر با این استراتژی ignore کردن پیش می‌رم (از این به بعد اگه بازی کنم نباید با این پیش برم ، شایدم الان این رو تو پرانتز گفتم که دوباره این کار رو بکنم، هیچی معلوم نیس )
محمدرضا هم مدتی که من بودم زیاد تو بازی نبود، بعدش بیشتر اضافه شد. تو گروه نظرا و حرفاش واقعا دقیق و خوب بود، نکته سنجی عالی نسبت به نقشا و ... داشت. محمدرضا هم یه کم به نظرم همین مشکل اینکه نخواد به یاراش گیر بده رو داشت، یه کم باید بتونه دریده‌تر نسبت به هم تیمی ها عمل کنه

در مورد قاتلا، اگه بخوام به عنوان یه تیم گناهکاری به عملکردشون نمره بدم، اصلا نمره قبولی نمی‌گیرن اما اگه به عنوان کارآگاه (کاراگاه معمول، نه کارآگاه این بازی) بازیشون دیده شه، بهترین بازی رو داشتن. یعنی این بازی اونا رو می‌شه به عنوان اینکه چگونه کارآگاه بازی کنیم تدریس کرد
در خصوص اینکه چرا گناهکار خوبی نبودن، بعد بازی با مهدی هم صحبت کردم، باید راه میومدن با ما و با هم یه مدت اعدام می‌کردیم، بعد جنگ رو شروع می‌کردن و راحت می‌بردن. یا مثلا فری رو باید کمک می‌کردن اعدام شه، الکی نجاتش دادن. بعد خب اینکه اینقد مستقیم میومدن رو ما، ما هم می‌فهمیدیم که اینا پرسیدن و می‌دونن ما گناهکاریم و قاتلن، در نتیجه تهش هم ما یا تو شب یا تو روز می‌زدیمشون.
جفتشون ولی بازی خیلی خوبی داشتن، هم مهدی هم مهسا خانوم و زوج مکمل فوق العاده‌ای بودن انشالله در زندگی واقعی بهتر از این هم باشن و بشن اونجا که مهسا از «آخ جون تناقض» استفاده کرد هم عالی بود، تبارک الله

در مورد بی‌گناهان، بر خلاف نظر امین، به نظرم خیلی بازی خوبی نداشتن درسته که اعدام اشتباهی تقریبا انجام ندادن، اما به خاطر این بود که گناهکارا براشون بازی رو تا حد خوبی انجام دادن، نه کفایت خودشون :-".

فرد فرد بخوام نظر بدم، آرش که تقریبا نبود تا جایی که من بودم، نظر خاصی ندارم، تک و توک پستاش اوکی بود، پست شجاعانه‌ش ولی خیلی پست خوبی نبود
محمدامین خوب بازی کرد و الکی اعدام نشد با گیرای خلفی، احسنت
فری راستش به نظرم خوب بازی نکرد و در رفتن از اعدامش هم جای بازی خوب خودش، اشتباه گناهکارا بود که نجاتش دادن. البته اون پست اول فاز سوم که داد، خیلییی پست بی‌گناهانه بود و خیلی خوب بود و سر اون معلوم شد برای همه بی‌گناهه و سخت کرد اعدامش رو برای گناهکارا، اما بازم باید اعدامش می‌کردن کلا از اون پستش به بعد اون فاز رو خیلی خوب بازی کرد و بعدش هم خوب بازی کرد، از اینکه گفتم خوب بازی نکرد منظورم تا قبلش بود ولی بازم قابل اعدام بود همون فاز هم که گناهکارا اشتباه کردن
صدرا هم که نبود
یاسین هم زیاد نبود، مخصوصا تا وقتی که من بودم، اما مثل همیشه تشخیصش خوب بود بارک الله
عرفان هم تا من بودم زیاد نبود، همون سبک دفاعی رو داشت بازی می‌کرد و تحلیل شب و ... می‌کرد فقط. جوری بود که ما فک می‌کردیم قاتله و به عنوان قاتل تیر زدیم بهش اصلا (چون قاتلین محترم قبلش ۲ یارمون رو زده بودن، گفتیم بزنیم که نزننمون )
ال امین، بهترین بازیکن بازی بود به نظرم. کلا منطقش رو می‌فهمم، بازیش رو دوس دارم، به نکات توجهش عالیه و در کل فوق العاده س. بهترین بازیکن فعلی مافیا هست با توجه به سلایق من، اما خب مهدی و امیر هم خیلی خوبن انتخاب سختیه اون گیری که سر نفوذی داد واقعا همچون هدفی نداشتم ولی خیلی حال کردم از توجهش، پستی که باهاش رای اعدامم هم داد قشنگ جوری بود که انگار کل بازیم رو دقیق درآورده که چه کردم و چه کارا می‌خواستم بکنم و هیچ جوابی نداشتم بهش بدم جز احسنت
محمدحسین هم خیلی خوبه، واقعا هم خودش گله هم بازیش گله. هر موقع بازی کنم، واقعا دوس دارم محمدحسین هم باشه محمدحسین هم از افرادی هست که می‌فهمه چی می‌گی و می‌فهمم چی می‌گه
ممدرضا چلنجر هم که نبود خیلی.
ترسا خانوم هم به نظرم خیلی خوب بازی کرد، پستای تر و تمیزی می‌نوشت که راحت می‌شد خوند و خوانا بود، توجه خوبی به بازی هم داشت. اگه تو شب نمی‌زدیمش به نظرم خوب تو بازی می‌موند و می‌تونست جزو بی‌گناهای سفید بشه حتی

فرعی‌ها هم، پالیزوان هم که نبود، فقط خودم رفتم دستی دستی از پستاش دلیل برای اعدامم آوردم که خب هم می‌شد برداشت به دلقکی بشه هم می‌شد از زیرش در رفت، منتها قاتلین عزیز پرسیده بودنم
خلفی بدتر از من یه جو علاقه به اعدامی حولش هست، بنده خدا رو الکی اعدام می‌کنیم
سامان و سحرخانوم هم که نبودن

===

همینا دیگه، در مورد بالانس و بازی هم، دست گاد محترم درد نکنه، خیلی بازی خوبی بود، کلی ایده جدید و جالب اضافه شده بود که دوس داشتم. کلا چیزایی مث محدودیت پست، فاز ۲ روزه، گادکش و ... چیزای جالبی هستن که بازی رو خیلی «پویا» کردن که چنین انتظاری هم از چنین گادی می‌ره

یه چیزایی مثل این همه نقش ضد ضربه، دادن جایزه (با اینکه ما ازش سود بردیم) هم دوست ندارم

در مورد بالانس هم، بالانس خوب بود در کل. یه نکته که باید توجه بشه، اینه که این ویژگی شناختن گناهکار توسط یه تیم گناهکار، بیشتر از اینکه به نفع اون تیم باشه، به ضررشونه و بیش از هر چیزی به نفع بی‌گناهاس، مخصوصا تو سبک بازی که ما داریم. اگه یه کم دریده‌تر بازی کنن گناهکارا شاید به نفعشون بتونه باشه، اما فعلا بیشتر به ضرر گناهکارا هست تا به نفعشون واضحه که خیلی به ضرر تیم‌های گناهکار دیگه هست، ولی به ضرر خود اون تیم هم هست، چون از بازیشون می‌شه متوجه شد که اطلاعات دارن و در نتیجه اونا هم گناهکارن. البته به مرور استفاده درستش رو گناهکارا یاد بگیرن می‌تونه به نفعشون باشه، اما فعلا، مخصوصا الان که اولین دورش بود، به ضرر شد در نهایت

همین دیگه، خسته نباشین

 

[Amin Khalafi]

سلام و درود
اول از همه تشکر میکنم از گاد عزیز که کلی زحمت کشید این دور واقعا دمت گرم پویا

یه چندتا نکته فقط بگم
بد شروع کردم این دور رو...البته این بد شروع کردنه هم پایین تر میگم چرا اسمشو میذارم بد
متاسفانه توی بازی مافیا خصوصا فازهای اول و خصوووصا وقتی اعدام اجبار باشه تو باید بشینی کنار و سیختو بزنی و بری (چه گناهکار باشی چه بیگناه) یه ذره بخوای وسط باشی کارت تمومه...مثالش این دور... فاز اولی که رای به اعدام اجباری بود فک کنم 8 تا رای آوردم...تک تک افرادی که بهم رای دادن فقط دلیلشون این بود که " حس میکنم گناهکاری" یا " این سبک بازی گناهکاریه"... و چون رای به اعدام اجبار بود رای ها سرازیر شد سمت من...فقط هم من اون وسط بودم و همه یه مشت بهم میزدن ( بازهم تاکید میکنم کاملا الکی...تا فردا هم بحث کنین من قانع نمیشم...بوده ادواری که خودم بد بودم و شک اومده روم کاملا هم قبول کردم مثل دور مافیاییم با آرش یا حتی دور رویین تنیم ولی این دور اصلا و ابدا) و بعد جالبه بعد بازی همه شروع میکنن به خندیدن...هیچ چیزی هم ندارن بگن ها... فقط با خنده از کنارش رد میشن...اگه واقعا یک جای بازی من درست نبوده به عنوان بزرگ تر و بازیکن باتجربه تر بیاین بگین فلانی اینجای بازیت مشکل داره مطمئن باش من میرم به سمت درست کردن قضیه...مثل ایرادی که محمدامین تو گروه تلگرام گرفت و کاملا هم بجا بود و خودمم هم اشاره کردم بهش که باید درستش کنم ( درست نرسوندن منظور حرفام ) ولی اینکه بیاین حالا چه داخل بازی چه بعد بازی یه خنده بذارین و برین توهین هم محسوب میشه به نوعی و من ترجیحم اینه خب بازی نکنم و اعصاب خودم رو دیگه خراب نکنم

گفتم عموما فازهای اول باید بشینی کنار و وارد چالش با کسی نشی به صورت خیلی قوی... این اتفاق برای من افتاد و تا آستانه ی اعدام رفتم...فرداش دیگه کاری از دستم بر نمیومد چون کس دیگه ای نبود که بخوام زور بزنم و بتونم اعدامش کنم...واضحا اعدام میشدم تنها کاری که میتونستم بکنم و کردم این بود که بزنم زیر نقش کاراگاهی گیر سه پیچ بدم محمدامین و کولی بازی در بیارم و هوچی گری کنم تا بلکه اون روز من اعدام نشم...ممل اعدام شه و اگه گناهکار باشه شاید بیشتر توی بازی بمونم که خب نشد با توجه به اینکه نمیدونم جدیدا یه کم زودرنج شدم توی بازی و تبدیل به نقطه ضعفم شده...4تا مشت کوچیک بی دلیل که میخورم اعصابم میریزه بهم و جوری صحبت میکنم که هیچکی متوجه نمیشه ... به ممل میگفتم اینه سوالم متوجه نمیشد... به عرفان هزار بار توضیح دادم تا آخرش متوجه حرفم شد... روی این دوتا مقوله باید تمرین بکنم خصوصا عصبانیته که خودش عاملی بر نرسوندن واضح منظوره مثال بزنم تو این بازی فری اتهام زیاد خورد ولی با یه پست تا حدودی جمعش کرد قشنگ ( البته شانسشم دخیل بود...حالا اگه من بودم عین دور رویین تنیم با اکثریت آرا میرفتم بیرون ) ولی من نه بدتر عصبی هم شدم و بدتر شد

در مورد افراد بازی هم اگه عمر و حوصله ای بود بعدا میام یه پست میدم اگه نه که هیچی

در آخرم دم همگی گرم که شرکت کردین و وقت گذاشتین این واقعا با ارزش ترین چیزه از نظر من
مرسی از همگی

 

[FM]

سلام.

ممنونم از همه دوستانی که زحمت کشیدن برای بازی. خصوصا گاد عزیز پویا.

اول درباره خودم بگم که نمیشه گفت راضی بودم از خودم. من برای یک مافیای خوب بازی کردن نیاز به شرایط ذهنی و روحی خاصی دارم. توی اون ذهنیت اگر قرار نگیرم پستام بی نظم و در هم آمیخته میشه و خیلی راحت میتونم اسیر جو بازی بشم و جریان بازی هرجا دلش خواست من و ببره، که البته برامم اتفاق افتاده و خود این هم حس خوبی داره بعضی وقت ها، حس برگی در باد بودن. اکثر مواقع وقتی اینطوری شروع کردم مقاومت نکردم و با جریانه رفتم هر جا که من و انداخت زمین همونجا پا میشم خودمو میتکونم و لبخند زنان از حضار تشکر می کنم اما این دور اون یک روز تعلیق بازی کمک زیادی بهم کرد که بیشتر به آینده بازی فکر کنم و اگر من به عنوان یک بیگناه اولین اعدامی بازی باشم چه تاثیر بدی میتونه بزاره توی روند بازی بی گناهان، که البته با ادامه بازی و مشاهده ناتوانی گناهکارا برای حذف بیگناها فهمیدم اگر نبودمم شاید زیاد تفاوتی نمیکرد. ولی خوب تصمیمی بود که گرفتم (پس از کلنجار رفتن بسیار با خودم) و اون پست رو دادم. من بعد از اون پست های اولیه که بین من و چاوش و امیر رد و بدل شد بازی و اصلا نمیخوندم به اون صورت، چون اصلا قصد نداشتم این شکلی وارد بازی بشم، میخواستم صرفا دوتا پست بدم و برم هر وقت 100 درصد اماده شدم برگردم و جدی بازی کنم. اما خوب توی این سطح بازی به این فکر نکردم حتی دو پست اولیه هم میتونه کارتو بسازه. قاعدتا توی اون شرایط برام آسون نبود بیام ایرادهای امیر و چاوش رو بشکافم و اصلا بفهمم چی میگن چه رسد به اینکه بتونم نیات پشت اون پستارو تشخیص بدم. تنها چیزی که میخوندم تو اون پستا این بود"تو اشتباه کردی" پس "تو گناهکاری" . و طبیعتا وقتی بیگناهم این پیام ها واکنش منطقی رو در پی نداره.

تا روز بعد از تعلیق که خودم و مجاب کردم با حقیقت بازی رو به رو بشم، من حتی نمیدونستم چند تا رای آوردم و تا چه اندازه در خطر اعدامم، صرفا اون ذهنیتی که از فاز قبل مونده بود برام این حس و بهم میداد که جریان بازی بر علیه منه و من حالا باید باهاش رو به رو بشم. من توی زندگیم خیلی طول کشید تا این اصل "با ترست رو به رو شو" رو عملی کنم. همیشه از ریاضی وحشت داشتم و به خاطر همین لاشو باز نمیکردم. تا یک روز که یک امتحان ریاضی و 3 گرفتم و بهم برخورد چون تا اون موقع نمراتم همه بالای 16 بود. خیلی بهم برخورد اون 3. و رفتم با ریاضی رو به رو شدم و از داداشم کمک خواستم و نشستم یاد گرفتم و در نهایت 19 رو گرفتم. هرچند در نهایت به این حقیقت رسیدم که من برای ریاضی ساخته نشدم و همیشه در حد پاس کردن میخوندمش، اما این درس و اونجا یاد گرفتم. که با ترست رو به رو شو. در نتیجه اون پست رو دادم و حقیقت خودم و به جریان بازی تزریق کردم. فکرم نمیکردم تا این حد مورد باور قرار بگیره. اما وقتی بازی پذیرفت، دیگه دست دست نکردم و سعی کردم روی حرفم بمونم. این که چقدر مفید بودم و بقیه باید بگن. اما تعریف خودم از بازی این دورم یک غریضه زنده ماندن بود، یک باتری ذخیره. کاملا بیسیک. رد شدن از روی عبور مشخص و به قولی مکسیمم افرت.

امیدوارم در ادوار آینده پستی شبیه اون پست خودم نبینم، چون کار درستی نیست. هم به زیبایی هم به اخلاقیات بازی لطمه می زنه. جا به جا کردن خط راست و دروغ و به نوعی شخصی کردن بازی کار درستی نیست.

بی گناها:

امین: فوق عالی. بهترین بی گناه بود. فکر میکنم اولین بار بود بازی بیگناهی امین و از اول تا آخر میخوندم و واقعا لذت بخش بود. صادقانه بگم فکر نکنم هیچوقت من بتونم به حد امین برسم مثلا، و باعث میشه بعضی وقت ها بازی کردن خودم و زیر سوال ببرم، اما میدونم که این تفکر اشتباهه، باید بازی کنی تا خودت و بشناسی نه که شبیه کس دیگه ای بشی. امیدوارم بیشتر بنویسه چه در قالب مافیا چه دیگر سکوها. 10

محمد حسین:

ایشون از کساییه که کاملا میتونه به سطح امین برسه. هم ذهنشو داره هم قلمشو. این بازی هم نسبت به بازی اولش نشون داد که پله ها رو دوتا دوتا طی میکنه. درباره رایش به امیر و اون پستش حس کردم شاید ذهنیت کل بی گناها به امیر بود که از کیبورد محمد حسین طراوش کرد. کس دیگ ای شاید نمیتونست و نمیدونست چطوری جاری کنه این ذهنیتو.9

عرفان:

از وقتی سبکشو تغییر داده تشخیص بیگناهی گناهکاریش برام سخت تر شده، اما بنظرم این مناسب تره برای بازیش. بازیش در مجموع اوکی بود و رای هایی که آورد بیشتر به خاطر سردرگمی و نبودن سرنخ توی بازی بود، طبیعیه یکم هم ، خصوصا اواخر بازی تمرکز آدم بلرزه و عجله توی پستی خودشو نشون بده. بعضی وقت ها با جریان بازی راه نمیومد و مقاومت میکرد که شاید خودشم دلیلش رو ندونه بنظرم اینو باید ریشه یابی کنه، من حس میکنم ترس از authentic نبودن یا برچسب خوردن باشه.8

آرش:

بهترین دورش نبود، چون بی گناه بود اما آرش نصفه نیمه هم از خیلیا من جمله خود من بهتره بازیش. توضیه امین بهش خیلی خوب بود. بنظر منم رو این کار کن. وقتی بیگناهه باید کتاب جادوی سیاهشو ببنده و میکروسکوپش و راه بندازه اون جوری بهتر نتیجه میگیره. 7

ترسا:

تا قبل اعدامش برام بیگناه بود، اما وقتی با لباس تیر خورد اصلا شک نکردم چرا لباس قاتل باید بدن بهش 6.5

صدرا: 3 . حوصله بازی نداری اوکی نده جانم

یاسین:

چقد من به اون پستش خندیدم، و پشت بندش به اون جمله امین: " یه دور 98 درصد مطمئن بودم گناهکاره، کاراگاه از آب درومد" جالبه این دورم کاراگاه بود یاسینم وقت نداشت، و جسته گریخته تو بازی بود، دورهای خیلی بهتریم ازش سراغ داریم. اما خوب از کسایی نیست که بیاد نتیجه گیری های منطقی و استدلالی استفاده کنه توی بازی. بازیش هیجان داره، بنظرم برای هربازی مافیایی یک یاسین لازمه. امیدوارم شوخی هامو به دل نگیره، صرفا بانمک بود همین6

محمد امین:

مرضشو باید کنترل کنه، بعضی وقت ها میزنه بیرون، مثل منم بی نظمه ولی اخلاقیاتشو دوست دارم در کل، اهل اعصاب خوردی و این صحبتا نیست 6.5


قاتلون:

جفتشون توی روز عالی بودن. آقا و خانم اسمیت حرف مهدی و کامل باور کردم که میگفت ادامه اون بازی فداییمه، خیلی شبیه اون دورش بود. کلا گناهکارای این دور اشتباهشون شخصی نبود. نمیونم چطور باید بگم، همدیگرو خوب مدیریت نکردن. و از اطلاعاتی که علیه هم داشتن به خوبی استفاده نکردن. البته کار آسونی هم نیست که هم بشناسی تیم مقابلو هم نابودشون نکنی هم نزاری ببرن. من که از بازی روزشون راضی بودم، تحلیل حرفه ای و میسپارم به اهلش. مهدی 9 میگیره، مهسا هم 8.

مافیا:

امیر: هیچوقت بد نیست. چون خودشه و خودش بد نیست. بازی بده و نبوغ امیر و تشخیص نمیده. و هیچوقت اصولشو بخاطر بازی عوض نمیکنه. این قابل احترامه. خودش میدونه امیر بهتر برای من امیریه که توی دفاعیش اسمی از مهدی و مهسا نمیاورد. 9

رضا:

با رضای اوجش فاصله داره، اما این دورم خوب و پرتلاش بود، منتهی بنظرم برای انتخاب تارگت عجله کرد و از پس ال امین بر نیومد. ایراد اول بازی هم برای یک مافیا نباید ایرادی مثل این ایرادی که رضا گرفت باشه. اگر اون مشکل پیش نمیومد براش شاید میتونست فرار کنه از اعدام اون فازو. 7

چاوش:

تحلیلش و که خوندم اصلا نفهمیدم قصدش چی بوده تو این بازی یک بار گفت میخواستم دلقک باشم، بعد دیدم فایده نداره پدرخوانده شدم لباس پدر خوانده گرفتم بعد ؟/؟؟/..>/. آقا مگه پدر خوانده اول بازی این شکلی میاد روی بازیکنی که معلوم نیست چیکارست اصن؟ ذهنش توی بازی نبود. وگرنه نیازی به تعریف نداره.6

محمدرضا:

خیلی بد. نمره میدم

خلفی

در حقش اجحاف شده توی مافیا. یکمی لیبل زدنه و این ذهنیت ثابتی که به هم پیدا میکنیم درست نیست به نظرم. البته مشخصا سرچشمه هر قضاوتی و میشه در خود پیدا کرد، اما در مورد خلفی میشه گفت جا افتاده که یک گزینه سیفه برای رای دادن و این بی انصافیه بنظرم. باید بهش فرصت بیشتر داد از این به بعد.


در نهایت با تشکر از پویای عزیز، امیدوارم سایش مستدام باشه، تا زمانی که پویا هست خیالم راحته این جمع متفرق نمیشه.

 

[Moonsa]

سلام به همگی
واقعا خسته نباشید، یکی از بهترین دورایی بود که من توش بودم، میتونست خیلی بهترم بشه البته که نشد که بشه... 😁
در مورد قاتلا گفتنی‌ها رو تو گروه گفتیم تقریبا، واقعا از همون اول تصمیم بر بازی بیگناهانه داشتیم و اصلا به آخر بازی و برد و باخت فکر نکردیم، پرسش‌ها رو بر اساس شکمون به افراد توی بازی انجام دادیم که همه شکامون درست بود تقریبا 😁.
قبل از اعدام پالیزوان فکر میکردیم امیر وکیل میتونه باشه، ولی بعد مشخص شد اشتباه فکر میکردیم. با احترام به نظر چاوش و امیر به نظرم نمیتونی قاتل باشی و با یه تیم ۲ نفره همون تفکر تیم مافیای ۴ نفره رو داشته باشی ( حالا ما اولش فرض رو بر ۵ نفر گرفتیم). زمانی میشد مثل مافیا فکر کنیم که از لحاظ عددی تو بازی برابر باشیم. اول بازی تلاش بر این بود ولی خب واقعا برنامه نداشتیم به این سرعت مافیا رو قلع قمع کنیم 😁. توی بازی بعضی چیزا دست خودت نیست واقعا، مثلا داستان پالیزوانو خیلی چیزای مشابه دیگه.
توی قضیه اعدام فری واضحا مشخص بود فری بیگناهه، با مهدی کار ندارم ولی مهسای بیگناه نمیتونست بیاد سمت فری. نقشم رو هم که در نظر میگیرم بیشتر به این اطمینان میرسم که اعدام فری بیشتر از سود، ضرر داشت برام.
اعدام چاوش هم شاید ۶۰ درصدش دست مهدی بوده، ۴۰ درصد بقیه توسط خودش و حسای بقیه نسبت بهش اتفاق افتاد. منم اگر گزینه دیگه‌ای داشتم ترجیح میدادم سمت چاوش نیام ولی خب زود بود برای داشتن گزینه، خیلی زود همه چی به هم ریخت و در عمل انجام شده قرار گرفتم و دلیل هم که داشتم و رای دادم.
قصد حمله متقابل به امیر رو نداشتم، واقعیت حس میکردم زورم بهش نمیرسه 😁. برای همین تمام توانم رو گذاشتم برای دفاع. ولی خب قبول دارم اگر بیگناه بودم انقدر ساده از کنار حملاتش نمی گذشتم. واقعا گناهکاری دست و بال آدمو میبنده.
در مورد قابلیت پرسش سم شناس هم یه چیزی بگم، قبول دارم قدرت ماورایی بود ولی خیلی وقتا شده که همه ما علم از شب داریم و روز نتونستیم کاری بکنیم، به نظرم قدرت اعدام کردن انقدرا هم وابسته به علم شب نیست.
مهمترین ایرادی که به سبک بازی گروهمون میگیرم اینه که بدون برنامه و استراتژی جلو رفتیم و هیچ انگیزه‌ای برای برد نداشتیم.
ولی اعدام دونه دونه مافیاها خیلی لذت‌بخش بود، این به اون در🤣

در مورد گروه مافیا که واقعا خیلی از لحاظ نفرات قوی بودن،
بهترین بازیکنشون امیر بود، واقعا قابل تحسین بود سبک بازیش. به نظرم اگر یه مقدار سر گیر دادن به من شل میکرد، توی بازی میموند و هم برای ما خوب بود هم برای خودشون. ما وقتی میدیدیم که از لحاظ عددی برابریم میتونستیم با کمک هم چند تا بیگناه حذف کنیم ولی خب با دلایلی که طرفین داشتن نشد که بشه.
چاوش رو من کلا خودم خیلی دوست دارم توی بازی باشه ولی این دفعه کلا به نظرم اومد مشغله زیادی داره و کل حواسش جمع بازی نیست. نمیدونم شایدم به خاطر سبکی که در پیش گرفته بود بازیش اینطوری به نظر میومد. من چاوش‌های قبلی رو خیلی بیشتر میپسندم.
رضا از نظر من یک جانبه بازی کرد و از این نظر شبیه محمدرضا هم بود تا حدودی. اینکه بازیتو درگیر یه نفر خاص کنی و با بقیه در حد فقط جواب دادن درگیر بشی سبک رضا نیست. شایدم میخواست رضای بیگناه رو بازی کنه ولی نمیتونست. میگم که گناهکار بودن واقعا دست و بال آدمو میبنده. امیدوارم خیلی قویتر ببینمش در ادامه.
محمدرضا هم که واقعا نبود و بهشم نمیاد که سبک بازیش نبودن باشه.
در کل با این نفرات واقعا انتظار بازی خیلی خیلی قویتری از مافیا داشتم به شخصه، ولی خب بازیه و همه چیز دست خود آدم نیست.
بیگناهای عزیز که واقعا چند تاشون خیلی خیلی خوب بودن و تقریبا از همون اوایل سفید شدن.
محمدحسین به نظرم فوق العاده بود، سبک بازیش و مدلی که وارد بحثا میشه تقریبا آرزوی منه 😁. خیلی هم مودبه آدم وقتی جلوش گناهکار میشه خجالت میکشه که بعدا چطوری قراره بهش بگم بهت دروغ گفتم فلان جا😂. به نظرم بیگناها اعدام امیر و تا حدی رضا رو (با اینکه لحظه آخر عقب رفت) مدیون محمدحسینن، ولی فازهای آخر تصمیمات عجیب غریبی میگرفت 😂 مثلا نمونه‌اش رای ندادن به من بعد از دفاعیه دقیق محمدرضا 😁.
ال امین که دیگه واقعا نیاز به تعریف نداره، همون همیشگی. همیشه دلم میخواد روزای اولش رو ببینم و بشنوم که چطوری بازی میکرده و هی از مهدی میپرسم حتی😁. کلا سبک بازیش برام خیلی جذابه.
فری به نظرم با اینکه شروع خوبی نداشت ولی در ادامه خیلی خوب جمع کرد و خودشو سفید کرد، اینکه به تنهایی از زیر فشار دو تا بازیکن قوی بیرون بیای، خیلی کار سختیه.
عرفان با دید باز بازی کرد و خیلی خوب مدیریت کرد بازیشو ولی اونقدری که باید خوب نبود و میشه گفت رای‌هایی که میداد تقریبا بزرگترین ایراد بازیش به حساب میان.
مملگر به نظرم جز گزینه‌هاییه که راحت میشه از پستاش سو استفاده کرد، مثل خودم 😁‌. حس میکنم تمرکز کافی رو هم نداشت تو پستاش. در کل بازی باهاش خیلی لذت بخشه.
آرش خیلی کم بود، به نظرم اگه اون فازای حساس یه مقدار بیشتر حضور داشت شرایط بازی خیلی فرق میکرد، چون واقعا آرش بازیکن موثریه و رای‌هاشم موثره. ولی خب مثلا گیر دادنش به برلین یه مقدار غیرآرشی بود کلا 😂
برلین کلا پستای این دورش بعد از اعدام چاوش خیلی بامزه بودن، از لحاظ حسی هم واقعا کارش درسته، ولی به نظرم روی پستاش و تغییر جهتاش باید دقیقتر باشه یه کم. چون کافیه ذهن بیگناه‌های دیگه اشتباه بچرخه اونوقته که برای درست کردنش باید جون بکنی کلی.
ترسا امیدوارم دورهای بعدم باشه، پتانسیل خیلی بالایی داره و خوبم داشت پیش میرفت که هدف قرار دادنش متاسفانه.
صدرا حیف که خیلی کم بود زود رفت،شروع خوبی داشت و اگر ادامه میداد مطمئنم بازی خوبی ارائه میکرد.
خلفی هم تنها فرعی فعالمون بود، من اتفاقا معتقدم به خلفی به عنوان بیگناه میشد اعتماد کرد این بازی، اگر رای اجباری و اعدام اجباری نبود و گناهکارا از شرایط استفاده نمیکردن، بیگناها میتونستن به خلفی اعتماد کنن و رای ندن. واقعا بد شانسی آورد که اعدام شد، شروعشم فعالانه، در کل بیشتر پای بدشانسی میذارم اعدامش رو تا چیزای دیگه.
در آخر خیلی تشکر میکنم از پویای عزیز بابت تمام زحماتش🌹تجربه جالبی بود بازی در نقش قاتل و کنار مهدی.
در مورد فاز ۴۸ ساعته به نظرم هیچ فرقی با حالت عادی نداره، فعالا فعالن و غیرفعالا همون دم آخر میان. اولویت دادن رو هم نمیپسندم و هیچ پیشنهادی هم ندارم به جاش 😁

 

[Arsonist]

سلام خدمت همه دوستان عزیز

اول از همه از پویای عزیز تشکر می‌کنم که مثل همیشه زحمت کشید و ما رو دور هم جمع کرد و این دور خوب رو برگزار کرد. 🧡 از همه بازیکنانی که وقت گذاشتن و بازی کردن هم تشکر می‌کنم و مشتاق بازی‌های بعدی هستم.
عید امسال بعد از دو سال کرونا، عید شلوغ و پر از مهمون و پر از مسافرتی بود که به مافیام لطمه زد حقیقتش اولش چون می‌دونستم مثل همیشه وقت و تمرکز ندارم می‌خواستم شرکت نکنم اصلا بعد گفتم اشکال نداره حالا یه جوری هندلش می‌کنم حقیقتش به نظرم قبل‌ترها حتی توی شلوغی و ... هم تمرکزم برای مافیا بیشتر بود، اما خب هیچ‌وقت هم حین مافیا سرم اینقدر شلوغ نبود. خلاصه سرتون رو درد نیارم. در کل این اوضاع باعث شد نتونم مثل همیشه ذهنم رو در اختیار بازی قرار بدم و خیلی از مواقع اصلا اومدن تو تاپیک برام خیلی سخت بود. واقعا اینایی که نمیان نمیان بعد فاز ۴ تازه می‌آن تو بازی، چیکار می‌کنن؟
روزهای اول سرم یه مقدار خلوت‌تر بود، خواستم یه فعالیتی بکنم که حداقل بازی خودم رو استارت بزنم و بیگناهیم رو حداقل برای چند فاز که شده برسونم. اون پست بلند شجاعانه ام هم برای همین بود که خب الان که بهش برمیگردم و نگاه می‌کنم، می‌تونست خیلی بهتر باشه.
در مقام مقایسه، به نظرم این دور از ادوار بیگناهی سابقم تشخیص نسبتا بهتری داشتم، جز شرایط خود بازی، یک چیزی که بهم کمک کرد این قطع و وصلی‌ها در بازی بود که می‌رفتم و کلا ذهنم از فضای بازی خارج می‌شد و دو روز بعد می‌اومدم باعث شد ذهنم بازتر بشه و به یک ایده و تشخیص اشتباه نچسبم تا آخر بازی. سعی می‌کنم در ادوار بعدی هم از این تکنیک استفاده کنم (قطعا نه به این شکل که برم دو فاز دیگه بیام )
فازهای آخر هم که وقتم بازتر شده بود اون ولع ارضانشده‌ام برای مافیا بازی کردن با محدودیت پست‌هایی که گاد اعمال کرد تداخل داشت و باعث شد همچنان ولعم ارضا نشه البته به قول خود پویا، بیشتر داشتم بلندبلند فکر می‌کردم
درمورد خود بازی و بالانس و ... باید بگم که تغییرات نقش‌ها رو دوست داشتم خصوصا اضافه شدن تیم قاتلان. طولانی‌تر شدن فازها هم ایده‌ی خوبی بود و به نظرم جواب پس داد (هرچند باید تغییراتی درش اعمال بشه با توجه به نوع بازی ما، اینجوری نباشه که همه چندساعت آخر روز دوم بیان) و می‌تونه بسته به شرایط بازیکنان استفاده بشه، هرچند ایده‌آل خودم نیست و به نظرم از هیجان و شدت بازی کم می‌کنه. اداره‌ی بازی و گادیت پویا هم مثل همیشه عالی و بی‌نقص بود.
درمورد بازیکن‌ها، به نظرم مهسا و مهدی در فاز روز خیلی خوب بازی کردن و شایسته‌ی چنین پایانی نبودن از بین بیگناهان هم به نظرم امین و محمدحسین بهترین بودن، محمدامین و عرفان هم مثل همیشه خوب بودن. از بازگشت ترسا به میدان هم خیلی خوشحالم و بازیش هم به نظرم وعده‌دهنده بود توی مافیا هم امیر خیلی خوب بود اما به نظرم از لحاظ استراتژی مثل همیشه نبود و چیزی که ازش دیدم، می‌تونه خیلی هوشمندانه‌تر بازی کنه. رضا هم به نظرم خوب و محکم بازی کرد. خلفی هم مستحق چنین خروجی نبود و بدشانس بود به نظرم.
از تحلیل‌ها و پیشنهادهای ارزشمندتون درباره‌ی بازی خودم هم ممنونم
چیز دیگه‌ای ندارم بگم، جز اینکه زیر این بخش حرف فری یه دو سه خط نقطه بذارم

در نهایت با تشکر از پویای عزیز، امیدوارم سایش مستدام باشه، تا زمانی که پویا هست خیالم راحته این جمع متفرق نمیشه.

تا دور بعد و دیدار بعدی.

- - - Updated - - -

+ اها این رو هم اضافه کنم که سیستم اعدام این دور رو دوست داشتم

 

[Atomic Ant]

فرم داستانی همیشه برام مقدس بوده، طنز دوست داشتنی ترین.
فرم نمایشی به هر گونه و ژانری، از جنس زندگی بوده. همیشه. چه تلخ، چه شیرین. حس "هستی" در یک دنیای فرضی یا واقعی، یا همون استعاره ی معروفی که دنیا به مثابه یک صحنه بزرگ تئاتر و ما فقط در مقیاس بزرگتر، بازیگرانیم. استعاره ای که تصور ما از زمان و مکان رو، حتی به اندازه ی چند لحظه تفکر، بیرحمانه به حقارت میکشه ...
با اینکه فقط دو بار اینجا و در این قالب بازی کردم، تجربه این حس هستی، بسیار برام لذت بخش بود. بهم اجازه میداد فکر کنم، احساس کنم، خسته بشم، انرژی بگیرم، هیجان زده بشم، نااٌمید بشم، اٌمیدوار بشم، و سپس به اٌمیدواری احمقانه خودم بخندم حتی! در پایان هم یه کاتارسیس لطیف و آموزنده که به یادگار میمونه هر بار. کاتارسیسی که اتفاقاً در این بازی نه برای مخاطب، بلکه پیشکشی هست برای بازیگر.

در مورد پویا اینجا دیگه تشکر نمیکنم چون گزافه گویی هست و قبلاً مراتب سپاس رو من و دیگر دوستان به عمل آوردیم.
لقبی که این بار بهش دادم، توشیرو میفونه ی فیلم "ریش قرمز" بود. خودش هم میدونه چرا. و میدونه چقدر تحسینش میکنم و چقدر برام این دوستی ارزشمند هست.

پویا یکی از "عمیق ترین" انسان هایی هست که در زندگیم دیدم، و وقتی به پویا فکر میکنم متوجه میشم آدم ها 4 دسته اند:

1) آدم هایی که جان وین رو دوست دارند، و سیگار هم میکشند.
2) آدم هایی که جان وین رو دوست دارند، ولی سیگار نمیکشند.
3) آدم هایی که جان وین رو دوست ندارند، ولی سیگار میکشند.
4) آدم هایی که نه جان وین رو دوست دارند، و نه سیگار میکشند.

پویا در دسته ی دوم قرار میگیره و این آدم ها به شدت "عمیق" و "باطن نگر" هستند. کشف ارتباط "عمق"، "سیگار"، و "جان وین" رو هم میسپرم به آنان که می اندیشند. ضمناً من خودم سیگاری هستم به کسی برنخوره.

در مورد خودم اگر بخوام بگم، این دور برام یه تفاوت عمده داشت و اونم این بود که دیگه مثل دور قبل، دور اول نبود، که من 5 فاز طول بکشه تازه بفهمم این بازی و این قالب چه مکانیزمی داره. تجربه بازی قبلی و شناخت هر چند محدودی که از این بازی پیدا کرده بودم، بهم اجازه میداد یه مقداری این بار احساس راحتی بیشتری داشته باشم، و حتی ایده پردازی های خام و اهدافی رو برای خودم متصور بشم. بصورت کلی هم دو مورد بود شاید:

1. دوست داشتم در این بازی "تاثیرگذار" باشم و این برام کار راحتی نبود، چون در زندگی واقعی هم از جنجال و "در متن بودن" فراری ام. خب بدیهیه که با این نگرش، من نمیتونستم برش کافی برای تاثیرگذاری رو داشته باشم و باید با استراتژی خاصی این کار رو میکردم. اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که حداقل برای این بازی فعلاً پرسوناژ خودم رو حفظ کنم و خودم باشم، منتهی سعی کنم این فقدان رو، با استدلال قوی تر نسبت به بازی قبلی، تاثیرگذار تر کنم. دومین هدفی هم که در این راستا داشتم این بود که بازیکن ها رو بشناسم، و سعی کنم از توانایی های بقیه استفاده کنم تا این مسئله جبران بشه. در واقع همونطور که مهدی چیزی شبیه به این رو داخل بازی هم گفت، مادامی که حتی یک گناهکار، در راستای بازی تو بازی میکنه، اتفاقاً به نظر من کاملاً اوکیه و تو هم میتونی از توانایی های اون بهره ببری. به نظر من یک مثال این قضیه هم در یکی دو فاز تاثیرگذار بازی که اولویت بازی جستجوی مافیا بود، با همکاری امین و مهدی صورت گرفت. در واقع یه کمیستری ناخودآگاهی بین ما سه نفر شکل گرفته بود که امین با فعالیت تاثیرگذار و نکته سنجی های وحشتناک دقیق، در خط اول مبارزه بود که باعث میشد اطلاعات وارد بازی بشه و همه صحبت کنند، و از همین کنش و واکنش ها کلی نتیجه و سوال حاصل میشد. من این اتفاقات رو در کنار دلایل و استدلال های خودم بررسی میکردم و طرح اتهام یا رای میکردم و دقیقاً میدونستم که در ادامه کاریزما و شخصیت خاص مهدی در کنار دلایل و استدلال های خودش نیاز هست تا پرونده به سرانجام برسه و گر نه ممکنه شکست بخوره. در یکی دو فاز مثلاً من اصلا برام مهم نبود که این دو نفر گناهکار هستند یا نه، مهم این بود که ترکیب بازی ما در یک بُعد کوچک، بتونه جریانی رو در بازی ایجاد کنه، سپس این جریان به دیگران هم سرایت کنه و مافیا حتی الامکان از بازی بره بیرون. مثلاً من پیش از ارسال پست رای به امیر، با توجه به جریان بازی، کاملاً روی رای دوم از سوی امین یا مهدی حساب کرده بودم.

2. یک ایده ای از اول بازی ذهن من رو قلقلک میداد و اونم این بود که آیا ممکنه بیگناه هم با وجود ناآگاه بودن، استراتژی پنهان داشته باشه؟ این قضیه خیلی فکرم رو مشغول کرده بود و واقعاً میخواستم این رو آزمایش کنم چون برام جنس "شیطنت" هم داشت. این رو هم داخل بازی آزمایش کردم و فارغ از هر چیز، از انجام دادنش راضی بودم چون برام عقده و افسوس میشد اگر امتحان نمیکردم. یه مانیفست کودکانه "بیگناه طراح در عین ناآگاهی" پس ذهنم بود که باید انجام میشد خلاصه، و همون قضیه ی دو مرحله و اینا بود که داخل بازی توضیح دادم. بعضی مواقع در زندگی شخصی خودم هم فکر میکنم واقعاً خارج شدن از چارچوب، و نو آوری، حتی اگر به هرج و مرج ختم بشه هم ارزش آزمودن داره.


در مورد نارضایتی از خودم هم بخوام بگم، بزرگترینش اینه که فاز آخر، من کل روز و شب خونه نبودم تقریباً، و نه تنها فرصت نکردم اتفاقات قبلی رو مرور کنم، بلکه رای اعدام به محمدامین دادم که این رای تنها پشیمونی من از این بازی هست و پویا در جریانه. اگر شرایط ام خوب بود و خونه بودم و تمرکز داشتم و میتونستم آخرین دفاعیه اش رو بخونم، واقعاً محتمل بود که بهش رای ندم چون وقتی بعد بازی خوندم به شدت ناراحت شدم و عذاب وجدان گرفتم از اینکه آخر بازی محمدامین نبود و من هم مسبب بودم. نقاط ضعف دیگه هم پویا بعد بازی بهم گوشزد کرد که مثل همیشه مفید و دقیق بود. انتقادهای دیگر دوستان هم کاملاً صحیح و آموزنده بود. و واقعاً ممنونم از هر آنچه که گفتید، و بیش از همه ممنونم از نقاط ضعفی که گوشزد کردید و از من دریغ نکردید. دقیقاً یه مشکلی هم که من دارم اینه که تا حالا گناهکار نبودم. به عبارتی من تا همین دو فاز آخر این بازی، که با تغییر رای خودم هم اتفاق افتاد، تا حالا در مجموع دو بازی دفاعیه هم نرفته بودم حتی، چه برسه به گناهکاری! درک مکانیزم نقش های گناهکاری و اطلاعاتی که از رقیب گناهکار خودشون وارد بازی می کنند برام واقعاً ملموس نبود چون تجربه نکرده بودم. خیلی ممنونم از نکات ظریفی که بهم یاد دادید.



امیر:

اُستادانه. مدل بازی امیر کاملاً مشخصه که از دل دوران گذشته و به محصول تقریباً نهایی بسیار گرانبهایی رسیده. هر آدمی در اولین همبازی شدن با امیر، متوجه میشه که با سطح بالایی از کلاس و تجربه مواجه هست و بهتره در وهله ی اول کاملاً در موردش محافظه کار باشه. اینکه کسی بتونه چنین هاله ای از دافعه و قدرت رو حول خودش ترسیم کنه، اصلاً کار راحتی نیست. اولین هنر امیر از نظر من اینه و دقیقاً در نظرات بقیه بازیکنان هم متوجه شدم که کسی جرئت نمیکنه خیلی سمت امیر بره. خود من هم تقریباً تا وقتی دلایل خیلی زیادی نداشتم، سعی کردم خیلی دور و محافظه کار باهاش برخورد کنم چون مواجه شدن با شخصیت و بازی مستدل امیر ریسک بزرگی محسوب میشه. هنر دیگر امیر قدرت شگفت انگیز استدلالی هست. وقتی فقط به این فکر کنید که با توجه به حجم زیاد نوشته هاش و سطح دیتایی که وارد بازی میکنه، باز هم نزدیک شدن بهش سخته، یعنی این آدم خیلی "منطق" خوبی داره. فازی که تمرکز و فکرم روی مرور پست های امیر و پیدا کردن دلایل گناهکاری براش بود، عملاً مغزم سوخت و از فردای اون فاز به روغن سوزی افتادم! حتی تصور اینکه روزی مافیا و نقش آگاه بازی باشم و اینقدر منطقی و مستدل بازی کنم برام درد آور و سخته. بسیار مفتخرم که همبازیت بودم و بسیار آموختم امیر عزیز. بابت تک تک نکاتی که بهم گوشزد کردی هم صمیمانه سپاسگزارم.


چاووش:

خیلی خوشحال شدم که فرصت بازی با محمد رو پیدا کردم. اولاً که بهم اجازه میده بتونم یه پیش زمینه و شناختی از بازیش پیدا کنم، ثانیاً بنظرم بازیکن به شدت خوبیه! از نظر هوش استدلالی قطعاً یکی از بهترین بازیکنان این جمع هست و مشتاقم که بازی های آینده اش رو هم ببینم. این بازی مشخصاً استراتژی بی پروایی رو انتخاب کرده بود، منتهی اینقدر مستدل بازی میکرد که من تهش نمیتونستم بهش ایراد منطقی وارد کنم و آخرش هم رای اصلی بهش ندادم بلکه در اولویت بهش رای دادم. بیشتر موج بازی روی چاووش هم از نوع حس بود. خیلی کم بازیش ایراد داشت که این هم بیشتر از روی فقدان حوصله و مشغله بود گویا.


رضا:

یکی از کم سعادتی های من در این جمع اینه که با وجود اینکه دو بار اینجا بازی کردم و هر دو بار رضا در بازی بوده، از اواسط بازی بخاطر مشغله نتونسته درست بازی رو پیگیری کنه و من نتونستم کاملاً سبک و سیاق بازیش رو ببینم. اولاً که امیدوارم مشکلی که براش بوجود اومده، حل شده باشه و عزیزانش سلامت باشند، ثانیاً سبک رضا رو می پسندم چون متوجه شدم هر دو باری که باهاش بازی کردم با وجود مافیا بودن، این "مستقل" بودن رو خوب در ذهن مخاطب جا انداخته. در واقع رضا برای دفاع از خودش نیاز به هیچ احدی نداره، و میتونه یک تنه جلوی موج مصائب در بازی بایسته و تصویر مستقل و فریبنده ای رو ساطع کنه که این خیلی هنرمندانه ست. بنظرم اگر بیشتر فرصت داشت، بازی پیچیده تر میشد چون کاملاً توانایی مقاوت مستدل و ماندگاری در بازی رو داشت.


محمدرضا:

محمدرضا اگر واقعاً وقت و حوصله داشته باشه، بازیکن به شدت خوبیه. یک بار باهاش همبازی بودم و در نقش قاتل عملاً نه تنها همه رو سلاخی کرد، بلکه اگر اشتباه نکنم کل بازی در نظر من سفید بود. من چون یک بار طعم بازی فوق العاده اش رو چشیدم میدونم به محض انگیزه ی دوباره، کسی جلودارش نیست. امیدوارم با انگیزه و قدرت جدیدی، دوباره اون محمدرضای ترسناک رو ببینم به زودی و کیف کنم. مشخصه ی بارز و قدرت بازیش هم اتفاقاً دقیقاً همین تاثیرگذاری در سایه هست. رای اعدامی که به رضا داد، در اون مقطع از بازی و زمان ارسال رای، فوق هوشمندانه بوده از نظرم.


مهدی:

حقیقتاً فریفته ی شخصیت خاص و کاریزمای مهدی در این بازی شدم. اولین تصویری که در ذهنم میاد چیزی شبیه صخره ست! مهدی هم شخصیت با دافعه و محکمی داره، هم استدلال های قوی و بدون ایراد. اوایل بازی به پویا میگفتم فانتزی من اینه که مهدی قاتل بازی باشه و پویا یک استیکر روباه پوکرفیس میفرستاد که نفهمی کجا چه خبره. بعدش بهش میگفتم حالا اگر فرضاً قاتل بود هم به من ربطی نداره، میگذارم بقیه پیداش کنند چون من جرئت ندارم بهش چیزی بگم پویا هم طبق معمول استیکر روباه پوکرفیس بعدی رو روانه میکرد مهدی عزیز مفتخرم که باهات همبازی بودم و بسیار آموختم.


مهسا:

افتخار داشتم که برای دومین بار متوالی با مهسا همبازی باشم، و این فرصت رو مهیا کرد تا بهتر بتونم در مورد بازیش نظر بدم. به نظرم بازی مهسا در قیاس با بازی قبلی، به سطح دیگری ارتقاء یافت و دلیلش هم این بود که دقیقاً پازل گمشده ی بازی خودش رو پیدا کرده بود. "سیاست"، چاشنی شایسته ای بود که به خوبی به بازی مهسا اضافه شده بود، و حس میکنم کاملاً با شناخت و عامدانه این مسیر رو انتخاب کرده بود و بدیهیست که این شایسته تحسین هست. بهترین مثالش در بازی رو هم یکی در مدل مواجهه با فشار امیر میدونم، که مهسا با محافظه کاری سعی نکرد اتهام متقابل بزنه. دومی هم زمانی که به دفاعیه رفت، یه جایی گفت که داره سعی میکنه جور دیگه ای بازی کنه تا بیگناه ها به اشتباه نیفتند، که زمان استفاده از این خطوط بنظرم خیلی هوشمندانه بود و چون بازی قبلی من و مهسا چنین سناریویی داشتیم، کاملاً شاخک های من حس صداقت ازش گرفت و تهش هم بهش رای ندادم. مهسا بسیار با سیاست و به موقع از کلمات استفاده کرد. تبریک میگم. فقط اینکه روا نبود آخر بازی به من رای بدی وقتی من کل بازی دنبال مافیا بودم


امین:

پویا شاهده که چه در طول بازی، و چه در پایان بازی، چقدر بازی امین رو تحسین کردم. آخرین کلمه ای که در مورد بازی امین برای پویا داخل تلگرام فرستادم، ترکیب واژگان "الهام بخش" بود. بدون ذره ای تردید، و با قطعیت تام، "بهترین" بازیکن این بازی بود. برای من باعث افتخار بود که هم با امین همبازی بودم، و هم در یک تیم بودیم. سبک بازی امین بسیار آموزنده و جذابه، و دو وجه بارز امین "هوش" و "دقت". هر دو رو هم در حد بالا و کشنده ای داره. اگر بخوام، از اهمیت امین در این بازی بیشتر صحبت کنم هم باید بگم که بردن بیگناهان بدون وجود امین میسر نمیشد. چرا؟ عملاً موتور محرک اذهان جستجوگر بازی بود و اگر در تعاملات امین با دیگر بازیکن ها، که ناشی از هوش و دقت بود، اطلاعات وارد بازی نمیشد، گره ها باز شدنی نبود. امیدوارم دوباره افتخار بازی باهات رو داشته باشم امین عزیز.


عرفان:

تبلور بی چون و چرای عبارت fino alla fine. جسور، مبارز و مرد میدان. همه ی ما نیاز داریم در زندگیمون، حداقل ذره ای عرفان باشیم (من که خیلی نیاز دارم). شخصیتی که چه در داستان، چه در بازی، و چه در زندگی میتونه یکنواختی، سردرگمی، و رخوت رو تبدیل به "حماسه" کنه. شجاعتش در اقرار اشتباهاتش در فازهای پایانی بازی مثال زدنی، و تلاشش برای جبران اون اشتباهات بی نظیر و تعیین کننده بود. بدون شک تلاش عرفان در دو فاز آخر این بازی، دوست داشتنی ترین و ماندگارترین سکانس من از کل این کتابچه هست. امیدوارم همیشه ی زندگیت "عرفان" بمونی، عرفان عزیزم.

فری:

فری رو ازش کمی دلخورم چون سطح بازیش خیلی بالاست و در بازی قبلی، از بازیکنانی بود که من ازش خیلی یاد گرفتم. هم بازی قبلی این رو متوجه شدم، هم اینکه مطمئنم و "باور دارم" کمتر کسی میتونه جز خودش، طبق سناریوی این بازی نه تنها از اون منجلاب بیاد بیرون، بلکه اونطوری خودش را تا ته بازی سفید کنه! ضمن اینکه بنظرم استراتژی فری در این مورد "استادانه" بود، بازیکنی هست که من دوست دارم و عقده ای خواهم شد اگر بالاترین پتانسیلش رو نبینم. متوجه شدم یه مقداری حوصله نداره گویا، ولی دوست دارم سری بعدی فری ویرانگر رو ببینم. واقعاً امیدوارم بازی بعدی اون چیزی که من در نهادت میبینم رو تا ته بری و این رو ازت بصورت خاص تقاضامندم. توصیه ای هم برات ندارم چون از معدود کسانی هستی که به "هوش" ات اطمینان دارم. هوشی که ورق بازی رو در یک پست برگردوند، و مرز سیاه و سفید رو در چشم بر هم زدنی و بصورت جادویی باریک کرد.


آرش:

آرش طراوت بازی قبلی رو نداشت، و دلایلش رو هم توضیح داد. با این حال هنر آرش این بود که وقتی که بود، "تاثیرگذار" بود. مثلاً اگر اشتباه نکنم، آرش اولین بازیکنی بود که اواخر بازی مهدی رو بصورت جدی به چالش کشید و راه رو برای اعدام هموار کرد. بازی قبلی به من کلاس بازی آرش رو نشون داد و ثابت کرد، و اطمینان دارم که از بهترین های اینجاست. امیدوارم بازی بعدی با تمام انرژی ببینمش، چون آرش اینقدر وزنه ی سنگینیه که به تنهایی میتونه معادلات بازی رو بهم بریزه و قطعاً نعمتی ست برای هر تیمی.


محمد امین:

محمد امین! بیا بغلم! چقدر منتظر این لحظه بودم که باهات صحبت کنم. اولاً که ببخشید که با رای من از بازی خارج شدی، و بالاتر هم گفتم که تنها پشیمونی من از بازیم هم همینه. روز آخر من خونه نبودم و نتونستم درست پست ها رو بخونم، که اگر خونه بودم واقعاً شاید بعد از نوشتن آخرین پستت رای ام رو عوض میکردم. آخر بازی وقتی خوندم خیلی ناراحت شدم. فقط اینکه من روی حساب بازی قبلی بهت رای نداده بودم اصلا، و دلیل ام در اون لحظه بیشتر این بود که وقتی خودت هم اطلاع داری محمدرضا مافیاست، شاید قاتل باشی. ارتباط من با محمدامین در این بازی ارتباط شیرینی بود، گر چه خیلی با رای هام و تغییر رای هام اذیتش کردم و بابت این بی دقتی ها همین جا ازش عذرخواهی میکنم. شاید این تجربه ی بازی و شناخت بیشتری که ازت پیدا کردم، کمک بخش باشه تا در موردت کمتر اشتباه کنم در آینده. بنظرم خیلی خوب بازی کردی، و تنها ایرادی که میتونم بگیرم اینه که یه مقداری روی اتهامات و رای دادن هان ثابت قدم تر یا بر اساس خط قبلی بازیت عمل کن تا شک بیجا روی خودت ایجاد نکنی. در واقع اول دلایل اتهام ات رو بگو و رای بده تا به خطر نیفتی. یه جورایی حس میکردم اول اتهام میزدی، بعد میرفتی داخل دفاعیه تازه دلایل اتهاماتت رو میگفتی و این باعث میشه خیلی خودت رو به خطر بندازی در بازی. خیلی مخلصم و باز هم صمیمانه بابت اشتباهاتم در این بازی عذرخواهی میکنم.


یاسین:

یاسین خیلی گله. حقیقتاً خیلی گله! هم در فوتیران، هم اینجا، و هم آخرین تصویری که ازش دارم و چندین سال پیش اومده بود اصفهان، decent به معنای واقعی کلمه. این بازی چند بار با ظن اشتباه اذیتت کردم که واقعاً عذر میخوام یاسین جان. امیدوارم شناخت بیشتری که از بازیت پیدا کردم بهم در ادوار بعدی کمک بکنه. به خصوص که الان وقتی برمیگردم متوجه آراء درستت به محمدرضا میشم و اینکه مشکل از من بوده که شناخت کافی از بازیت نداشتم و به غلط افتادم. خیلی مخلصم.


ترسا:

اول از همه اینکه باعث افتخارم هست که تونستم با شما بازی کنم و بابت لطفی که به من داشتید هم صمیمانه سپاسگزارم. به نظرم ترسا اتفاقاً اگر در این بازی دچار بدشانسی و خروج زودهنگام نمیشد، قطعاً در این بازی تاثیرگذار میبود. دلایلش هم کاملاً واضح هست، چرا که وقتی اوایل بازی تحت فشار قرار گرفت خیلی با مهارت نشون داد که فارغ از هر نقشی، برای تاثیرگذاری در بازی و در فاز روز خواهد جنگید. بسیار مشتاقم که بیشتر بازی رو شما رو ببینم و بشناسم در آینده.


صدرا:

در مورد صدرا هم متاسفانه کم سعادتی از من بوده که در دو بازی متوالی نتونستم به اندازه ی کافی بازیش رو ببینم. بازی اول فکر کنم خیلی زود کشته شد، و در این بازی هم بنظر میرسه مشغله داشت. از معدود خطوط بازیش متوجه میشم بازیکن بسیار خوبیه. یه چیز دیگه ای هم در مورد صدرا میخواستم بگم که الان فرصت رو غنیمت میدونم. همیشه بصورت بی دلیلی، در هر گونه شبکه ی اجتماعی، انسان حس خوب یا بد به یک یوزر ممکنه پیدا کنه که این میتونه ناشی از مدل نوشتن، انتخاب آواتار و ... باشه. من از صدرا همیشه حس خوب گرفتم، و بنظرم میاد انسان بسیار نیکی پشت این نوشته هاست. مخلصم صدرا جان


امین خلفی:

خلفی رو هم بهش ایمان دارم و این بهم ثابت شده ست چون ازش زخم عمیق و استادانه ای در بازی قبلی خوردم این بازی بنظرم امین بدشانس بود واقعاً، چون جریان بازی طوری پیش رفت که فشار بیرحمانه ای بهش وارد شد. هنوز هم بخاطر سطح کیفیتی که در بازی قبلی ارائه داد، من هر بازی تمرکز و محافظه کاری در قبالش پیشه خواهم کرد. امیدوارم در آینده، بازی برات بهتر پیش بره امین عزیز.


بقیه ی دوستان رو متاسفانه بخاطر سطح فعالیت کمتر نمیتونم فعلاً در موردشون قضاوتی انجام بدم ولی خیلی خوشحالم که کنارتون بازی کردم و برام باعث افتخار بود. بصورت ویژه هم عرض ارادت دارم خدمت مهدی پالیزوان عزیز.
اگر در طول بازی کسی رو ناراحت کردم، یا اگر با تصمیمات اشتباه من خاطرتون آزرده شد، من رو ببخشید و امیدوارم دوباره افتخار اینکه کنارتون باشم نصیب بنده بشه. زندگی به کام

 

[Sadra]

سلام، ارادتمندم.
واسه خسته نباشید شاید یکم دیر باشه اما تو گروه به همه گفتیم به هرحال.
دست پویا دردنکنه خیلی زحمت کشید واسه بازی، من هم پی وی خیلی اذیتش کردم مرسی که تحمل کرد و چیزی نگفت.
من خیلی نیومدم تحلیل آنچنانی بنویسم، صرفا یه چندخط در مورد خودم و بازی و شاید هم کلیت دوستان.
فکر کنم این دو سال اخیر شاید هم سه، یه بار هم نشده که درست درمون به بازی برسم و بتونم اون چیزی که از خودم انتظار دارم ارائه بدم. دلیل کلیش رو اگه مشغله بگم که خب شاید درست نباشه چون خیلی از دوستان هستن که شاید مشغله شون از من خیلی بیشتر باشه، اما فکر میکنم دلیل اصلیش این باشه که من بیشتر از بقیه در مواردی به خودم سخت میگیرم. فری، پویا و امیر چندباری بهم گفتن که انقدر به خودت سخت نگیر و خب خیلی سعی کردم، روش کار کردم و خودم هم دیدم که بهترم شدم اما متاسفانه این دو دور اخیر که از اول خواستم حضور تمام و کمال داشته باشم تو بازی یه اتفاقی افتاده که جلوش و گرفته. این دور هم دیگه پروژه خورد و دو سه روزی درگیر بودم کامل و از بازی دور بودم و وقتی برگشتم از بازی فاصله گرفته بودم، با این حال همه ی تلاشم و کردم که به بازی برسم و حتی المقدور دید کلیم رو به بازی واستون مینوشتم. میدونم خیلی لوس شده که این ده دور اخیر همش گفتم وقت ندارم به بزرگی خودتون ببخشید اینارو. امیدوارم هیچ دوری از دورهای بعد اینجوری نشه دیگه.
مهسا و مهدی خیلی خوب بودن این دور، تو بازی هم اعلام کردم که برای من سفیدن، اگه امیر نبود تا آخر بازی هم میموندن احتمالا اما امان از امیر
تیم مافیا خیلی خوب نبود این دور، رضا شاید کمتر مرض دار بود نسبت به بقیه اما باز حسم بهش مثبت نبود و مطمعنم این مثبت نبودنه بخاطر این نیست که همیشه یه گاردی نسبت به رضا و بحث باهاش دارم، چیزی بود که خودش نشون میداد. امیر خیلی نامرده که از همون اول نذاشت باهاش وارد بحث شم. وقتی دیدم اومده رو فری حدس میزدم گناهکار باشه و پیش خودم گفتم چرا یکی مثل من نتونه وارد بحث با امیر شه و از بحث باهاش بترسه (این ترس بخاطر سیاست کثیف امیره که میتونه یه بیگناه رو گادفادر کنه قشنگ.) و خب اومدم باهاش وارد بحث شم منتهی جوابی نداد، اما همیشه سعی کردم ازش یادبگیرم و سبک بازیش رو دوس دارم. ممرضا هم خیلی خوب بازی نکرد و از یه جایی که فعالیتش بیشتر شد شبیه ممرضای بیگناه نبود. چاوش که هیچی من نمیدونم بهش تمشک میدین ؟ با اینکه یه سری توضیحات داد در مورد اینکه میخواستم دلقک رو با نقشم قاطی کنم و اینا ولی خیلی برام منطقی نبود همچین حرکتی، منطق چاوش و دیگه همه میشناسن نیازی به تعریف نداره و این هم که یکی از مهره های قدره شکی توش نیست. پس بهتره برای این دور قضاوتش نکنم.
محمدحسین جان خیلی مخلصیم. یکی از باگ هایی که بازی محمدحسین داره و تو بازی هم بهش اشاره کردم این کلی نگریه س. انقدر تمیز و منطقی بازی میکنه که از لحاظ منطقی خیلی سخت میشه بهش ایراد گرفت اما میتونه حس منفی هم منتقل کنه چون چه خودآگاه یا ناخودآگاه، همیشه یه راه فرار برای خودش باقی میذاره. ولی این کلی نگر بودنش رو خیلی خوشم میاد. آرش و عرفان هم خوب بودن، عرفان بیشتر. اینکه با دید بازتری به بازی نگاه میکنه خیلی خوبه، هم نکته ی مثبتی هستش هم باعث میشه تصمیمات بهتری بگیره و بتونه خیلی سفت تر وارد بحث شه. درود بر شما آقا عرفان. قلبن دوسش دارم. آرش این دور تا یه جایی که خیلی تو بازی نبود و انتظار داشتم وقتی من گادکش میشم اونم گادکش شه اما خب من گاد نبودم. این دور یه وایب گناهکاری به من منتقل میکرد مخصوصا سر اون قضیه ی بحثش با ال امین. ولی خب جواباش بد نبود. ال امین، زبان قاصر است از بیان خوب بودن ال امین. منطقی، سفت، محکم، جسور، قوی. نمیدونم چی بگم دیگه. عالی بازی میکنه. یه قسمت از درونم تو بازی همیشه دلش میخواد ترکیبی از ال امین، چاوش و امیر باشه. فری خوب خودش و بیرون کشید، کم کم داشت به خودش میومد، باید بازی بیشتر طول میکشید. ترسا، بازی ترسا رو یادم رفته بود کلا ولی فکر نمیکنم تا حالا بازی انقدر خوب ازش دیده باشم، اگه هم دیدم یادم نیست، خیلی خوب بود پستاش، ایرادی بهش وارد نیست واقعا. یاسین، بابا بچه زرنگ نکشیمون تیپیکال مچ گیری یاسین و خیلی دوس دارم. عالیه یعنی. یاسین خوب بازی میکنه، شاید استدلالاش قدر امیر و ... قوی نباشن اما چون به حسش ایمان دارم، اگه یه درصد فکر کنم بیگناهه میتونم پشت دست حسش بازی کنم. ممل گرل، خدانکنه من یه روزی حضوری تورو ببینم. با اینکه قلبن دوست دارم ولی ازت بدم میاد. بازیش و دوست ندارم، حسم و نسبت بهش تو بازی گفتم، بیشتر نمیگم.
خلفی تو گروه در مورد ایرادایی که بهت وارده صحبت کردین با دوستان، خودت هم بهشون اشراف داری و میدونی برای بهتر شدن باید چیکار کنی.

فکر نمیکنم کسی رو از قلم انداخته باشم که تو بازی بوده باشه، به امید یه دوری که بتونم یه بازی خوب از خودم ارائه بدم.

 

[Erfan]

سلام وقت نشد تحليل جامعي برم فقط يه چند خط بنويسم براي يادگاري

همگي خسته نباشيد دور خيلي سخت و پيچيده و فرسايشي اي بود . خوشحالم كه بالاخره بعد هزار سال با بيگناها هم بردم ، رو دلم مونده بود ، البته كه اولويت من حال دادن بازي به خودم و بازي خوب و اثر گذاريمه ولي برد هم در وهله بعدي خوشالم ميكنه.

در مورد بازي خودم بگم كه من دور قبلي كه مافيا بوديم و بجاي رضا با يوزرش وارد بازي شدم يه رويه اي در پيش گرفتم كه راضي بودم بقيه هم توصيه كردن كه تو بازي خودت اينجوري باشي موفق تر ميشي ، پس گفتم امتحان كنم . يعني ديدمو باز تر كنم و صفر و صدي نگاه نكنم به رفتارها و بازيكنا . با اولين و كوچكترين سوتي نپرم به كسي چون لزوما گناهكار سوتي نميده، خوب گوش بدم ، با گوش دادنم ميتونم حس خوب ب مخاطبم بدم و از طرف ديگه قضاوت درستي بكنم، همه اين كارا رو امتحان كردم به نظرم نمره قبولي هم گرفتم از خودم . اول تو بحث خلفي كه ايراد جدي داشتيم بهش دو فازم كشيد منتهي چون حس گناهكاري نميگرفتم ازش رفتم پستاشو دوباره و سه باره خوندم كه اون پستو دادم و منظور خلفيو توش توضيح دادم كه ميتونست كمك كننده باشه اگه بازي تو بيرون كردنش به هر قيمت مصمم نبود ، دوم سر پست ترسا و گير امين و بقيه كه باز اومدم نقطه بزارم و يه جانيه نگاه نكنم به قضيه و گير بيخود ندم بهش سر اون جمله وروديش. بعدش پست فري و بحثاش كه ٥٠-٥٠ بودم سرش و اگه عرفان قبلي بودم قطعا به هر قيمتي مخالف موندنش تو بازي ميشدم ، ولي صبر كردم براش با اينكه رايم ٢ فاز فري بود ولي تو بازيم گفتم شكم بهش ٥٠-٥٠ هست و گناهما نميدونمش صرفا گزينه ندارم و يك بايد بود راي ب فري برا من. اين رايمم از نظرم اشتباه نمياد الان كه فك ميكنم.

بعدش ترسا قاتل شد رفتم يكي از بيگناهانه ترين تلاش هاي بازياي بيگناهيمو كردم كه نتيجش شد اون پست معروف كه توش دو گزينه شك خودم كهباهاشون بحث باز داشتم رو سفيد كردم از توشون! يني به هركي خارج بازي بگي اينو بخونه اين پست از صد فرسخي داد ميزد كه تلاش بيگناهي پشتشه و به هيچ وجه فيك نيست. حالا بعد مشخص شدن لباس بودن نقش ترسا جالبه عوض اينكه من كاملا سفيد شم حداقل از مافيايي به من انگ مافيا ميزدن بدون اينكه عقبه من رو نگاه كنن. به همين راحتي

چهارمي ياسين بود كه همتون ديدين و خودشم اعتراف كرد توي پستاي بعديش كه عجله كرده تو اون پست و چيزي كه فك ميكنيم نيست ، اونم لحبازي نكردم و ديدمو باز كردم و با يه جملش كه گف اگه اعدام شدم بفهمين لباس يوده ، كه خياط قطعي رفته برد اون موقع از بازي ، گفتم كه تو باغ نيس گناهكار نميتونه باشه ، ازونم پايين اومدم . يني فك ميكنم ازين لحاظ كه ديدم باز بود و قضيه رو حيثيتي نكردم در مقابل كسي ولي در قبال خودم اين اتفاق نيفتاد منو تا مرز جنون برد كه اون پست رو دادم. چون زورم ميومد كه حرفام شنيده نميشه و ديفالت بعضيا منو گناهكار ميدونستن بدون نگاه ب كليت بازي و رايا و همه چي.

تو اون پستم گفتم كه رايامو تر زدم اول بازي ولي الان كه گذشته، دارم فك ميكنم اينطوريام نبوده . خلفي كه گناهكار نبود و بهش راي ندادم دفاعم كردم . فري دو فاز راي دادم و تنها گزينم بود كه ٥٠ بود درصدش برام چون كس ديگه نبود ازون بيشتر باشه بهش راي دادم كاملا ناچاري . اينكه چرا اون فاز به چاوش ندادم هم از خودتون بپرسين. بيگناه نا اگاه چند درصد ممكنه كه اون فاز به چاوش شك كنه . از رو حس نه ها از رو روند بازيش . يني چيز عجيبي نيست راي ندادن من به چاوش. بعدش بحث رضا و ممل پيش اومد كه يه تصميم لحظه اي بود برا اولويت دادن گفتم اسم رضا رو نگم و اينم باز در راستاي قولي كه به خودم داده بودم ، بود . يني حيثيتيش نكن . بعد امير بود كه يهويي اومد دفاع توسط مهدي و محمد حسين اونم راي اولم باز ياسين بود چون اون شب كلا نرسيدم بيام فروم و نيم ساعت ٤٠ ديقه اخر اومدم تا پستارو بخونم طول كشيد و راي به ياسين دادم كه برسم بخونم و خودمم تو دفاع بودم بخاطر تغيير. دفاع ياسينو ك خوندم گفتم ب پويا ميشه كنسل كنيم رايو گفت برو فردا بيا خدا خدا كردم ياسين اعدام نشه كه همونم شد. بعدش هم كه رايم به مهسا و مهدي بود كه اصوليش اينه كه به حرفاي يه مافياي در حال غوق گوش بدي چون دليلي برا دروغ ب توي بيگناه نداره! نميدونم اينقد سخته كه خيليا جلوش وايسادن؟ اون فاز اعدام قاتل واحب بود . منم محمدرضا رو از فاز دوم سوم حدسي و با بازيش مطمعن بودم مافياس . ولي بايد دنبال قاتل باشيم اقا. فك كنم اونجا تنها بيگناهي كه به امير اعتماد كرد من بودم و راي ب مهسا دادم از اول.

از بازي خودم رضايت صدي ندارم چون تاثر گذارتر ازين ميتونم باشم و بودم . ولي سبك بازي جديدمو دوست دارم و ديد بازمو دوس داشتم منتهي فرسايشي شدن بازي و وقت نداشتن مزيد بر علت شد كه نتونم اثر گذار باشم ضمن اينكه توپ اصلا تو زمين بيگناها نيومد و پشت صحنه داشت جنگ مافيا و قاتل رخ ميداد و قطعا بردمونو مديون اوناييم.

چيزايي كه دوس نداشتم رو از اين بازي بگم نظر شخصيمه. دو فازه شدنو درس نداشتم چون پوينتي نداشت من خودم دستم به بازي نميرفت روز اولش يني جز دور كردن از بازي چيزي نبود. دو ساعت اهر اندازه ٣ روز بايد پست ميخونديم بعدش. بعدش اين تغيير نقش قاتلا رو درس داشتم منتهي هر شب فهميدنشون باگ بزرگيه داشتيم صحبت ميكرديم من گفتم از هدا بود من گناهكار نبودم وگرنه خيلي زود انصراف ميدادم اگه انقد زود تيممو خودمو ميفهميدن و نميزاشتن بازيمو بكنم. اگه مثلا يه نقشايي به قاتل درست اعلام نميشد مثلا بالانس تر ميشد يا سهميشون اگه كمتر ميبود . بهر حال داريم امتحان ميكنيم كه به بازياي حذابتري برسيم و ممنون از پويا كه هر چي بگيم كم گفتيم از زحمتش و وقتي كه ميزاره و حوصله البته.

زياد شد هميشه همينطور ميشه : )) از تك تك عزيزايي كه اسم منو تو تحليل اوردن صميمانه تشكر ميكنم چه تعريف چه انتقاد ، دمتون گرم از محمد حسين ويژه تشكر ميكنم ديشب كه داشتم ميخوندم از اول تا اخر چشام قلبي بود تو گروهم گفتم . خيلي دلم تنگ شده بود برا قلم و نوشتارش ، تو فروم يووه ٧-٨ سال پيش يكي از كسايي كه هميشه دنبال خوندن پستاش بودم مورچه اتمي بود خيلي خوشحالم كه تو دومين دورش به اين حد از تمركز و قدرت رسيده و نويد تولد يه همبازي خفنو بهمون داد. مرسي بابت متن زيبات در مورد خودم . چاكرم دربست ❤️

 

[The Sundance Kid]

سلام به همه و خسته نباشید

من بخش اول صحبت‌هام شخصی‌ئه بیشتر و جدا اش کردم که اگه کسی حوصله‌اش رو نداشت بتونه راحت اسکیپ کنه

اول به انتقاداتی که از عملکرد ما به عنوان تیم قاتل شده پاسخ بدم. اول اینکه من کاملا قبول دارم حرف امین رو که این سبک بازی میلیون‌ها سال نوری منجر به برد نمی‌شد. آره هیچ حرفی تو این نیست. منتهی نگرش من به بازی مافیا کلا این شکلیه. بارها گفتم تنها بازی‌ای هست که تو کل عمرم برای برد بازیش نمی‌کنم. چون از نظر من برد و باخت‌ مافیا بخش مهمی‌اش تو فاز‌های آخر رقم زده می‌شه و اصلا اون فاز هارو من دوست ندارم. یه دلیلش اینه، یه دلیل دیگه‌اش اینه که تو بازی مافیا بردن رو فقط برای بی‌گناه‌ها می‌پسندم. درواقع بی‌گناه ها هستن که باید تلاش کنن ببرن. گول زدن بقیه به عنوان گناهکار و بردن، احساس خیلی خوبی نداره. شاید تعجب کنید که این حرف رو از طرف من بشنوید ولی من واقعا از بردن با نقش گناهکار لذت نمی‌برم. چیزی که ازش لذت می‌برم به‌هم زدن بازی، گیج کردن بی‌گناه‌ها و بازی زیباست. وگرنه حالا اینکه آخرش تیم برنده باشم یا نه برام کوچکترین اهمیتی نداره. و همیشه لذت برام مهم‌تره. اما اگه بی‌گناه باشم، اول بردن و به زیر کشیدن گناهکارای کثیف () اولویت داره برام و در وهله بعد لذت. چون بدون بردن با تیم بی‌گناهی، اساسا لذتی نمی‌شه از بازی برد و مخصوصا آدمی با شخصیت من که به شدت کمال‌گرا هستم اگر بازی بی‌گناهیم منجر به برد نشه، خیلی خیلی سخته برام که بخوام از بازی لذت ببرم و اون ناراحتی شکست خوردن از گناهکار‌ها به حدی هست که تمام لذت‌های بازی رو زیر سایه خودش می‌بره. برای همین واکنش‌هایی که محمدحسین و عرفان هم داخل بازی داشتن کاملا ملموس هست برام و درکشون می‌کنم.


این‌که بخوام با نقش گناهکاری لذت ببرم، معنیش‌اینه که نباید سایه باشم، نباید رای الکی بدم، نباید تو بحث‌ها موثر نباشم و تمام نباید هایی که اتفاقا برای برد، یک گناهکار باید انجامشون بده.

اما اینکه چرا این دور این شکلی پیش رفت و وارد این جنگ کاملا دوطرفه با تیم مافیا شدیم، اول اینکه جدای ترجیح‌های شخصی ما و چیزهایی که توضیحشون دادم، به‌نظرم یک‌بار باید این حالت دانای کل رو تو بازی تجربه کنید و ببینید چقدر همه‌چیز متفاوت می‌شه براتون. وقتی می‌دونی یک‌نفر گناهکاره، با اینکه در بحث باهاش اعتماد به نفس داری، اما عملا آپشن دید باز و همه‌جانبه ازت گرفته می‌شه، بدون اینکه خودت بخوای. با اینکه من همیشه تمام بازی‌هام رو با نقش رویین‌تن انجام می‌دم. یعنی فرض می‌کنم رویین‌تنم، بعد پست می‌دم. دلیل واکنش‌های شدیدم به حرفایی که درموردم زده می‌شه در بازی و یا رای‌هایی که بهم داده می‌شه هم اینه بخشیش. چون از نظرم هرکسی به رویین‌تن باریک‌تر از گل بگه، بیخود کرده. و باید پاره‌ بشه. اما یک رویین‌تن باید ذهن باز در بازی داشته باشه که مهم‌ترین ویژگی‌اش هست و این دونستن ساید افراد، این ذهن باز رو ازش می‌گیره و یه جایی دیگه بازیش از دست خودش در می‌ره و کاملا در اختیار دانسته‌هاش قرار می‌گیره. شاید من فقط در مقابل امیر تونستم این رو رعایت کنم و خودم رو مجاب کنم که بهش حمله نکنم (با اینکه اولین کسی از تیم مافیا بود که گناهکاریش رو فهمیدیم). اما بازهم یه جایی از بازی، نتونستم به علمی که از بازی داشتم غلبه کنم. و البته منتظر اون فرصت هم بودم از فاز دوم به بعد، اولین جایی که یک نفر دیگه می‌دیدم به امیر شک کرده و رای می‌ده، تصمیم داشتم که غافلگیرش کنم.
اما در مورد نقطه ضعف علم از بازیکنان، یک طرفش اینایی هستن که گناهکارن، یک طرفش هم اینایی هستن که بی‌گناهن. وقتی می‌دونی آرش بی‌گناهه یا محمدحسین بی‌گناهه یا عرفان ساموراییه، چطور می‌تونی از حرفاشون ایراد بگیری؟ ممکنه سوتی بده اون فرد، ولی تو ته دلت می‌دونی که بی‌گناهه، و این ناخودآگاهت نمی‌ذاره بتونی حرفاش رو با دید بد بهش نگاه کنی. و بنابراین اعدام بی‌گناه برات کار فوق العاده مشکلی می‌شه. اینو از طرف من بشنوید که معروفم به یکی از کسایی که راحت اعدام می‌کنن. و من معمولا هیچ پلنی برای اعدام هام ندارم. اول کسی که می‌خوام اعدام بشه رو تلاش می‌کنم اعدام بشه و بعدش به تبعات اعدامش فکر می‌کنم. ولی وقتی‌ می‌دونی حتما طرف بی‌گناهه، اعدامش ۱۰ برابر سخت‌تره. مجاب کردن بقیه سخت نیست‌ها. مجاب کردن خودت سخته.

اما اینکه ما به مافیا در روز با علم شب ظلم کردیم، یا اونا تو دفاعیه‌هاشون به ما، نه. No hard feelings. اما سه چیز رو من قبول ندارم، ۱- اینکه فقط اطلاعات ما از ساید اونا باعث شد بتونیم تو روز حذفشون کنیم. ۲- اینکه باید باهاشون مدارا می‌کردیم، اطلاعات اونا از بالانس خیلی دقیق‌تر می‌تونست باشه نسبت به ما. ما وقتی نمی‌دونیم اونا چند نفرن، طبیعتا نمی‌تونیم روی اهداف مشترک فکر کنیم. من اول باید نفرات رو یکسان کنم و برتری عددی رو از بین ببرم، بعدش لازم شد کنار هم می‌آم باهاشون. آخرین مسئله هم این تفکر که اونا از ما هیچ اطلاعاتی نداشتن، درسته قبول دارم اطلاعاتشون قطعی نبوده، ولی هم جاسوس نقش قوی‌ای هست، و هم اینکه بالاخره تو روز می‌فهمی کی جلوت هست. مگه دور قبل که من و امیر و مهسا و فری و محمد مافیا بودیم از تیم فرقه اطلاعات شب داشتیم؟ یا اونا از ما؟ این بازی بود که ما رو به علم از هم رسوند. مثلا ما محمدرضا رو که نپرسیدیم دیگه، منتهی از فاز ۴-۵ مطمئن بودیم مافیا هست. به قدری که حتی نیاز ندونستیم بپرسیمش.

اما در مورد بازی تیمی مهدی، احتمالا اکثرتون با من هم‌تیمی بودید در مافیا. حالا من به عنوان گادفادر یا هر نقش‌دیگه‌ای که کنارتون بودم. من اصلا عادت ندارم به هم‌گروهی‌هام خط بدم و مسیر بازی رو براشون تعیین کنم. و اتفاقا کاملا به این اعتقاد دارم که همه چیز باید وسط تاپیک انجام بشه. یعنی حتی اگه بخوام به یه بازیکن از تیمم گیر هم بدم، قبلش بهش اطلاع نمی‌دم. تو تاپیک اگر ببینه خیلی طبیعی‌تر هست تا اینکه که من بخوام با یه سناریو از قبل تعیین شده برم جلو و هم‌تیمی من هم با همچین حالتی بیاد و مکالمه انجام بده و به من پاسخ بده. به‌نظرم همه باید بازی خودشون رو بکنن. اینکه مهسا و من تو این بازی ناخواسته هم‌راستا شدیم، کاملا انتخاب شخصی بوده و هیچ برنامه‌ریزی‌ای پشتش نبوده.
ولی اینکه یک مدیریت و برد تیمی تو کارنامه مهدی خالیه، آره خالیه ولی امین عزیز این کار رو با من نکن می‌دونی که این حرفا باعث می‌شن تا ابد نتونم نقش بی‌گناه بگیرم و برم دنبال انگیزه‌ها و نواقص سوابق بازیم. بذار همون خالی بمونه. قلبم سیاه شده از بس پشت‌سر هم نقش مرض‌دار بازی کردم.

--------
در مورد بازی و تیم‌ها و افراد:

مجموعا بی‌گناه‌ها مستحق برد بودند. امین فوق‌العاده بود و بهترین بازیکن بازی. تقریبا تمام ویژگی‌های بازیش این دور در اوج خودش بود. به بی‌گناهی‌های خفنی که بازی کرده حسودیم می‌شه و امیدوارم به زودی جامون در این نقش‌ها عوض بشه. نحوه نگاهش و پست‌هاش در قبال دفاعیه‌ها رو هم بسیار پسندیدم. من خودم آدمی‌ام که اگه چیز اینطوری گیر بیارم امون به کسی نمی‌دم. ولی امین تا جای ممکن با دید باز و زیبا بازی کرد.
محمدحسین به سرعت داره تو این جمع دلبری می‌کنه. کاملا هم لایقش هست. استدلال‌های بسیار دقیق و منطقی، هوش بالا، قلم زیبا و از همه‌مهم‌تر شخصیت‌ فوق‌العاده‌اش به عنوان یک انسان مثال زدنیه. خیلی زیاد لذت بردم از بازی باهاش. یه فاکتور خیلی مهم هم بازیش داره که به‌نظرم افراد کمی دارنش تو این جمع و اونایی هم که دارنش سابقه چندین ساله بازیشون خیلی کمک کرده بهشون. و این فاکتور، توانایی تاثیرگذاری در بازی هست. در دور دوم بازیت همچین تاثیری در بازی بتونی بذاری یعنی کارت درسته. امیدوارم بازهم تجربه بازی کنارش رو داشته باشم و از بازیش و شخصیتش لذت ببرم.
آرش و عرفان هردو خوب بودن منتهی چیز شاخص و متفاوتی نسبت به دور‌های عالی خودشون در این دور ندیدم که بهش اشاره کنم. آرش کماکان برای من غیرقابل تشخیص‌ترین بازیکن بازیه و هیچ‌وقت نمی‌تونم بفهمم گناهکاره یا بی‌گناه. کاش همیشه بتونم قابلیت‌ سم‌شناس رو داشته باشم و نقش آرش رو بپرسم عرفان هم خیلی خوب جمع کرد بازی رو آخر سر و خودش رو خوب سفید کرد. عرفان‌هم مثل امین دیگه داره به بی‌گناهی‌هاش حسودیم می‌شه و امیدوارم جامون عوض بشه
فری مهم‌ترین پست بازیش اون پستی نبود که باعث‌شد سفید بشه در بازی، پست‌های بعدش خیلی مهم‌تر بودند. برای اینکه بتونیم حرف خودمون رو ثابت کنیم و به کرسی بنشونیم، دو روش کلی داریم به‌نظر‌ من. یکی این‌هست که با صادقانه‌ترین حس ممکن یک چیزی رو بیان کنی. و نوع دیگه که خیلی قوی‌تر هست چون توی ناخودآگاه‌ها رسوخ می‌کنه اینه که یک چیزی رو بدیهی بدونی و روی اون فرضیه‌بدیهیت صحبت کنی. فری اولش یه پست صادقانه داد. منتهی بعدش اومد گفت چرا شما مثل امیر و چاوش و ... نفهمیدید که من بی‌گناهم؟ یعنی بی‌گناه بودنش رو بدیهی کرد به قول امیر تو حلق بازیکنا کرد این رو و بعدش هم بدهکارشون کرد که چرا شما نفهمیدید من بی‌گناهم. شما به عنوان مخاطب وقتی با چنین چیزی روبرو می‌شی. بخوای نخوای کمتر می‌تونی به درستیش شک کنی. البته که نحوه بیانش هم مهمه منتهی اون پست‌ها و روند بازی فری بعد از اون پستش که گفت تمرکز نداشته و چرا به این شکل بازی کرده، مهم‌ترین و بهترین جای بازیش بود.
محمدامین بازیکن توانایی هست و هممون این رو می‌دونیم. کماکان مشکل بلندبلند فکر کردن در تاپیک رو داره و خودشم می‌دونه. بازیش به‌نظرم هیچ اشکالی نداشت. صرفا پس و پیش حرف زدنش و تناقض‌های ناخواسته‌ش توی نوشتارش باعث می‌شد که در بازی مشکوک باشه. مهم‌ترین چالشش این هست و این رو اگه مدیریت کنه من هیچ نقطه ضعفی در بازیش نمی‌بینم.
ترسا خیلی خوب بود به‌نظرم، و از آخرین دوری که باهاش بازی کردم پیشرفتش هم چشمگیر بوده. مخصوصا نوع نوشتارش که خیلی بهتر و قوی‌تر شده بود. امیدوارم بازهم بازی کنه و نره تا ۳ سال بعد صدرا هم کم بود در بازی ولی پست‌هاش نشون می‌داد که در همون زمان کوتاه تحلیل خوبی از بازی و روندش داشت. تو بازی هم سفید بود کلا به‌نظرم و تا فاز‌های آخر راحت میومد.
یاسین رفیق خوبم بازی جالبی داشت و تلفیقی از احساسات لحظه‌ای + حس ششم قوی خودش بود. اواخر هم بهتر شد بازیش و خب اوایل بازی خودشم گفت که سفر بود و تمرکز و فرصت لازم رو نداشت برای خوندن پست‌ها.
یه چیزی اینجا به‌طور کلی بگم، حداقل نصف عملکرد شما در بازی خلاصه می‌شه به میزان پست‌هایی که خوندید و دقتی که داشتید. اگه از بازیتون رضایت ندارید اولین جایی که باید بهش نگاه کنید اینه که چند درصد از پست‌هارو می‌خونید. سعی‌کنید یک‌بار به صورت تستی امتحان کنید و به زور هرچی پست در بازی بود به چشم مشتری بخونیدش. اون موقع می‌فهمید که چه تاثیر عجیبی به تمرکز و آگاهی شما از روند بازی می‌ذاره. به نقشتون هم ربطی نداره. برای هر نقشی مفید‌ هست.

تیم مافیا در کل به‌نظرم عملکرد موفقی نداشتند. بهترین بازیکنشون بدون شک امیر بود و می‌گم ما با اینکه گناهکاری امیر رو از همه زودتر متوجه شدیم اما تقریبا از همشون دیرتر بهش حمله کردیم. چون من می‌دونستم اعدام یا بحث با امیر با هرنقشی، بدون تلفات نیست. و من راضی نبودم اول بازی تلفات بدم. کلا پیشنهادم اینه که اگرم دوست دارید با بزرگان بحث کنید، برید سراغ افرادی که بازیشون نجیب‌تره. بهترین مثالش هم چاوشه. چاوش با اینکه برند هست در مافیا و یکی از بزرگان و بهترین‌های تاریخ جمع ما، اما چون نجیب هست، بحث کردن باهاش راحت‌تره تا یکی مثل امیر (سید). اینکه می‌گم امیر نجیب نیست فحش نیست البته، در قالب مافیا این خیلی هم تعریفه. چون خودمم همینطوریم و طبیعتا به خودم که فحش نمی‌دم . درکل امیر بازی خیلی زیبا و فنی‌ای داشت و ایراد فردی به بازیش ندارم.
چاوش که خب اون ویژگی‌اش رو توضیح دادم و اینکه خب طبیعتا بهترین دورش نبود. دیگه تعریف تکراری از ویژگی‌های بازی و هوشش نمی‌کنم رضا هم فرصت و تمرکز کافی نداشت و طبق استاندارد‌های خودش دور متوسطی داشت به‌نظرم. از مهم‌ترین چالش‌های خودمم این بود که تو بازی حتما می‌خواستم من کسی باشم که مکالمه با رضا رو شروع می‌کنه. نه اون با من. شاید در ظاهر بی اهمیت باشه اینا ولی اصلا اینطور نیست. می‌خواید رضا مثل مار چنبره نزنه دورتون و نفستون رو بگیره، شما بهش حمله کنید. اما خب تضمین نمی‌دم عصبی نشه و بدتر حواسش بهتون منعطف نشه. محمدرضا هم مثل چاوش و رضا دور متوسطی داشت و خیلی هم نتونست تو روند بازی تاثیرگذار باشه. بهرحال بعد اون روند صعودی عجیب غریبش یک دور استراحت لازم بود براش. دور بعدی دوباره بر‌می‌گرده به اون روند و دهنمون سرویسه .
در مورد استراتژی تیمی‌شون خیلی باهاش موافق نیستم و کلا خوب نبود به نظرم استراتژی تیمیشون هم. دلیلی نداره جفت چاوش و امیر باهم نقش ضربه‌گیر رو داشته باشن. اونم وقتی تیم ۴ نفره‌است. ضمن اینکه لباس قاتلشون به ترسا هم خیلی عجیب و غیرمنطقی بود. دستشون درد نکنه اما خب بهرحال تو شب یه بی‌گناه رو زدن و عین ما ماست نبودن ‌ البته ما هم از ۶ تیر ۵ تا حمله موفق داشتیم که خب دکتر‌ها و سهمیه‌ها و محافظت‌هاشون لایزال بود و نمردن .

تیم خودمون که خب در مورد خودم زیاد توضیح دادم. می‌مونه مهسا که یک دور عالی دیگه از خودش ثبت کرد و نشون داد که جرقه نبوده دور‌های خوب اولش (البته کسی هم همچین فکری نمی‌کرد راجع بهش ). یکی از جان‌سخت‌ترین بازیکنان بازی هست بلاشک و امیر اگه اون انرژی رو برای هرکس دیگه‌ای می‌ذاشت تو بازی شاید به یه نتیجه‌ای می‌رسید ولی مهسا انقدر سماجت و صبر داره که نشه خسته‌اش کرد و بهش غلبه کرد. بار صداقت و Real بودن صحبت‌هاش هم همیشه خیلی زیاد هست و فارغ از نقش این خیلی بهش کمک می‌کنه که نذاره افراد راحت بتونن گیرش بندازن. چون نمی‌تونن حمایت عموم بازی رو در مقابلش داشته باشند. این بازی‌ها هم که کلا ازش می‌بینید نصف پتانسیلش هم نیست اگه یه روزی بهترین بازیکن جمع بود، تعجب نمی‌کنم ازش. فعلا داره تجربه‌ کسب می‌کنه هر دور .

درمورد نقش‌های فرعی هم خلفی خودش توضیحات جامعی داد و در کل با حرفاش موافقم. راه‌حل هم یکی همونه که امیر بهش گفت که نقش بی‌گناهی بگیره چون خیلی تو عوض شدن ذهنیت و تم بازیش اثرگذار خواهد بود. و اینکه منم بهش گفتم که بعضی وقت‌ها بهتره یه جوری جلو بره که جا برای عقب نشینی داشته باشه در بازی. یه موقعی‌هست می‌بینی چیزی که می‌خوای تو بازی انجام نمیشه به هردلیلی، اونجا باید یه ذره خودت رو عقب بکشی و یا پلن رو عوض کنی، یا اینکه از در دیگه‌ای وارد بشی.
افرادی که کمتر بودن و گادکش شدن و اینا هم خسته نباشن و امیدوارم در دور‌های بعدی شاهد حضورشون باشیم و لذت ببریم.

در مورد پویا و قوانین بازی هم صحبت کنم. اول اینکه مثل همیشه ممنونم ازش و دستش درد نکنه بابت زحماتی که می‌کشه و این دور‌ های جذاب و شگفت‌انگیز رو مدیریت می‌کنه. نمره‌اش هم مثل همیشه کامل هست.

در مورد چیزهایی که به بازی اضافه شدن، دو روزه شدن فاز‌ها رو خیلی دوست داشتم، چون یکی از مشکلات من برای مافیا اینه که ۷-۸ روز پشت‌سر هم زندگیت رو ازت می‌گیره و مخصوصا منی که به دلیل شرایط خانوادگیم معمولا یه روز درمیون خونه خودمون نیستیم خیلی برامون سخت میشه گذروندن این ۷-۸ روز متوالی. منتهی با این قانون ۲ فازه می‌تونستیم مدیریت کنیم و هم به بازی برسیم و هم کارهای دیگه. محدودیت پست‌ها هم خیلی خوبه و باعث می‌شه عدالت در بازی باشه از لحاظ زمانی که هر نفر برای صحبت در بازی در اختیارش هست. نوع اومدن نشانه‌ها رو هم دوست داشتم این دور. رای‌گیری رو با مدل اولویت‌دهی موافق نیستم و به‌نظرم رای دادن بین دو نفر آخر نباید اجباری باشه. از اون طرف کلا امان نباید تو بازی باشه و همه موظفن رای بدن به‌نظرم. اگرم رای پرت بدن که خب وظیفه خودشون هست که توضیحات کافی رو بابتش بدن. چون رای پرت حداقل باعث ارسال یک پست می‌شه و طبیعتا جای توضیح بیشتری باقی می‌ذاره تا امان گرفتن که عملا نمی‌تونی فرد رو متهم کنی و بگی چرا امان گرفتی. کادو‌‌هارم اعلام عمومی و نوع‌اش رو دوست نداشتم وگرنه گاد خودش بهتر می‌دونه چطور تعادل بازی رو حفظ کنه. منتهی در وهله اول که به‌نظرم نباید باشه و اگرم هست دلیلی نداره همه ازش خبر‌دار بشن اینایی که گفتم هم جنبه انتقادی نداشت (ما کی باشیم ) صرفا نظر شخصی‌ام بود که خب در تحلیل هم باید به همینا اشاره کرد. اکثرا چیزایی که پویا در این دور هم اجرا کرد از همه نظر پرسید و نظر جمعی رو اعمال کرد و این شایسته تقدیره.

مجموعا دور بسیار جذابی بود و از پویا و همه بازیکنایی که در این دور شرکت کردند تشکر می‌کنم. به درود.

 

[Yasin]

با سلام
خب ما هم یه تحلیل کوچولو بریم قرار بود اولین نفر پست بدم نمیدونم چرا جزو آخرین نفرات شدم

اول از همه از خودم شروع کنم ، من واقعیتش نمی‌خواستم بازی کنم حتی تو لیست اولیه هم نبودم و در آخرین لحظات وارد لیست شدم . هر چی هم تو بازی گفتم واقعا راست بود، کلا تعطیلات عید شمال برم کمتر تو خونه می‌مونم همش اینور و اونورم خلاصه اول گفتم نه بعد دوباره با پویا نزدیک بازی صحبت کردم ، پویا گفت بیا عیده و پست کمتر میدن و شلوغ نمیشه ، بعدش هم گفت نقش مورد علاقت رو میخوام بهت بدم

خلاصه قبول کردم. اول که نقش کاراگاه رو دیدم کلا جا خوردم ، دیدم اینکه حکم پشمک رو داره حال نمیده بعد رفتیم تو بازی دیدیم بچه‌ها عین بنز پست میدن اونم هزار خطی 😐
دیگه چون اوکی رو داده بودم گفتم هر طور شده بازی کنم و یجوری خودم رو برسونم ولی خب هر کاری کردم نشد، هر چی تایم میزاشتم فقط می‌شد بخونم پست ها رو ، کِی پست باید بدیم پس 😐 آدمی هم نیستم چیزی رو قبول کنم وسط راه ولش کنم ،خلاصه دیگه تا آخر موندیم

این دور رو وقتی با دور قبل مقایسه می‌کنم، قشنگ متوجه میشم خوندن تمامی جملات و پست‌ها چقدر تاثیر داره در خوب بازی کردن، دور قبل خیلی از خودم راضی بودم هم تعداد کم بود هم پست‌ها و آدم می‌رسید قشنگ همرو بخونه ولی این دور برعکس نه وقتش رو داشتم نه تعداد نفرات و پست‌ها کم بود، خلاصه همه چی دست به دست هم داد تا اونجوری که میخوام نتونم بازی کنم 😩 سر اون پست رای دادن به مهدی چندان هم بدون منظور پست ندادم واقعا، خواستم یجوری برسونم گناهکار تیمی نیستم وقت بازی ندارم الکی گیر ندین

در مورد بازی کمی صحبت کنم
اینکه بازی کلا همیشه تو روز باشه زیاد موافق نیستم، مافیا یه حالش تو شبه یه حالش تو روز برای بازی کردن، اینکه شب رو کلا بگیریم زیاد جالب نیست از نظرم، ادم دوست داره تو شب هم اتفاق بیفته و تحلیل کنه و بازی جذابتر شه، البته میدونم این روش بازی در روز موافق زیاد داره میشه لااقل یه کاری کرد یه دور به این سبک باشه یه دور به سبک گذشته لااقل به اونایی که تو شب هم کارشون درسته حال بده

این دور دیگه نمره نمیدم کلی صحبت می‌کنم در مورد پلیرها و تیم‌ها:

تیم مافیا از نظر اسمی خوب بودن ولی خب این دور موفق نبودن و نتیجه نگرفتن به دلایلی که امیر کامل توضیح داد، بهترین بازیکن مافیا بدون شک پسرعموی خودم بود که همیشه با استدلال و منطق بازی می‌کنه و کمتر کسی میتونه جلوش دووم بیاره و یکی از خوب‌های هر دور هستش، محمد رضا و رضا خیلی کم تو بازی بودن متاسفانه، چاوش هم تا موقعی که بود سعی کرد برای تیمش مفید باشه و خودش هم کامل توضیح داد در مورد بازیش در این دور. اگر ممرضا فعالتر بود و بازی خوبش رو میتونست انجام بده مطمئنا نتیجه مافیا بهتر از این میشد.

تیم قاتل‌ها متشکل از مهسا خانم و مهدی در فاز روز و شب عملکرد خوبی داشتن ولی خب هر چه بازی می‌گذشت نمایان میشدن و یجورایی برای بی‌گناه‌ها قطعی شده بودن ، مهدی عین همیشه خوب بود و کاربلد ، مهسا خانم هم عین دور بی‌گناهیش نبود که تو بازی بهش اشاره کردم و برای همین به یکی از گزینه‌های مشکوکم تبدیل شده بود ولی در کل هر دوشون خیلی خوب بودند.

بیگناه‌ها:

ال امین و محمدحسین جزو بهترین‌ها بودن، ال امین واقعا پست‌هاش لذت بخش و اموزنده هستش، محمد حسین جان هم که یکی از دوستان قدیمی هستن و اومدنش به اینجا برام خیلی خوشحال کننده بود ، چون میشناختمش زیاد تعجب نکردم از بازی کردنش و پست‌های خوبش ، چون می‌دونستم اینجا هم بیاد میترکونه و همینطور هم شد و الان جزو بهترین‌های این جمع هستش. آرش این دور زیاد درگیر بود و نتونست اون بازی خوبش رو به نمایش بزاره، مطمئنا اگر وقت بیشتری داشت خیلی مفید میبود برای بی‌گناه‌ها، فری هم اوایل دچار اشتباه شد ولی خیلی خوب تونست خودش رو جمع کنه و برگرده به بازی و تا آخر هم موند، اوایل یکی از شک‌هام بود ولی رفته رفته برام شد بی‌گناه ۱۰۰ بازی. عرفان جان هم عین همیشه خوب بود، اواخر بازی اعصابش کمی خرد شد ولی خب حق داشت، به من تو بازی خیلی گیر داد ولی خب بازم حق داشت چون به شیوه بازی من اشنا نبود و فکر می‌کرد شاید حرفای من از وقت نداشتن و اینا الکی باشه، خب تو بازی هم سخته به هر کسی اعتماد کردن.
از اینکه با بی‌گناه‌ها بود و بردش خوشحالم. صدرا هم چون باهاش زیاد حرف می‌زنم در جریان بودم که نباشه و نتونه بازی کنه که در آخر هم گادکش شد، اگر وقت داشت و می‌تونست بیشتر بازی کنه مطمئنا بیشتر میتونست به بی‌گناه‌ها کمک کنه ، ترسا هم اولین دوری بود که باهاشون بازی می‌کردم تا موقعی که تو بازی بود پست‌های خوبی داد که امیدوارم در دورهای بعدی بیشتر ببینیمشون.

بقیه هم چون کم بودن دیگه صحبت نمیکنم در موردشون. در کل بی‌گناه ها عملکرد خوبی داشتن و در اخر هم موفق شدن بازی رو ببرند

در مورد پویا و گاد که خب من جز تعریف چیزی نمیتونم بگم، پویا واقعا کارش درسته و خیلی زحمت میکشه ❤️ از اینکه به خاطر پویا تو این جمع هستم واقعا خوشحالم. آخرش ما رو اذیت کرد و یه تنش‌های کوچیکی هم ایجاد شد ولی خب هیچی از ارزش‌هاش کم نمیشه شاید پویا نمی‌بود منم تو این جمع نمی‌بودم . خلاصه خیلی دمش گرمه

امیدوارم شوخی هامو به دل نگیره، صرفا بانمک بود

فری
هر چی تیکه بود انداختی بعد میگی به دل نگیر ولی جدا از شوخی من اصلا ناراحت نشدم و به دل نگرفتم. شوخی هم لازمه تو بازی

این بازی چند بار با ظن اشتباه اذیتت کردم که واقعاً عذر میخوام یاسین جان. امیدوارم شناخت بیشتری که از بازیت پیدا کردم بهم در ادوار بعدی کمک بکنه

این حرفا رو نزن محمد حسین جان ، بازی دیگه شما ببخش اگر اذیتت کردیم

در مورد پست‌ دادن که بعضی از دوستان اشاره کردن روش کار کنم، حتما این کار رو می‌کنم ولی وقت داشتن و تمرکز کامل برای بازی داشتن واقعا خیلی مهمه ، ولی اگر در دورهای بعد سعادت بود باز بازی کنیم حتما سعی میکنم تمامی پست‌ها رو بخوبی بخونم و رو پست‌هام کار کنم.

در آخر هم اگر کسایی از دستم تو بازی ناراحت شدن ازشون عذر میخوام مخصوصا آرش دور واقعا سختی بود و زیاد طول کشید

اینم اضافه کنم هر وقت بی‌گناه بودم بردم فقط یه دور قاتل باختم اونم به پویا گفتم حسم میگه نمیبرم و آخرم نبردم

همین دیگه تا دور بعدی خدا نگهدار

 

[Mamalgr]

بازم مثل همیشه برای تاخیر عذر می خوام از همگی.
راجع به بازی خودم فقط صحبت می کنم بعد این پست رو ویرایش می کنم.
جالبه که من معمولا وقتی مثبت می شم خیلی سخته واسم منظورم رو به طرف مقابل برسونم و وقتی منفی می شم خیلی کمتر اینطوریه. از نظر من مشکل اصلی بازی مافیای آنلاینم در حال حاضر همینه. فکر می کنم این دور بهترش کرده باشم. یه جا مهدی که پستم رو نقل قول کرد راجع به پست شجاعانه و گفت آفرین مختصر مفید منظور من هم همین بود انقد ذوق کردم 😂😂 جدا از اون باید بیشتر توی متن بازی دنبال گناهکار بگردم و از بازی محمدحسین چیزای خوبی راجع به این قضیه نصیبم شد. خلاصه که با بازی این دورم حال نکردم اما نسبت به دور ساموراییم بهتر شدم. حالا راه داره هنوز کلی.
ممنونم از پویا مثل همیشه بخاطر دور خوبی که داشتیم. به خاطر چیز های جدید این دور از قبیل ۲ روزه شدن فاز، نوع اعلام اتفاقات شب و.... مخصوصا به خاطر تحمل کردن من و نبودنام. و از همه مهمتر بخاطر پویا بودنش.
و ممنونم از همه بازیکنای دیگه برای این که وقت گذاشتید و دور هم خوش گذروندیم.
جز صدرا.

 

[God]

خب. ضمن خسته نباشید و تشکر از دوستانی که لطف داشتن به بنده؛ بریم سراغ تحلیل گاد که به دلیل خستگی و فرتوتی در 4 بخش منتشر میشه. این بخش یه سری توضیحات کلی و مقدمه هست. فردا در مورد گناهکاران خواهیم نوشت و پس‌فردا بی‌گناهان و پنجشنبه هم مراسم توزیع مدال‌ها، اگر عمری بود.

اول اینکه این دور از نظر کیفیت پست‌ها و بحث‌ها، بهترین دوری بود که گادش بودم؛ با فاصله. البته دو حس کاملا متناقض نسبت به این دور دارم. یه حس خیلی خوب، چون واقعا لذت بردم از برگزاریش و باعث افتخارم هست که گاد چنین دوری بودم؛ و یه حس بد، از نقایصی که بود و اینکه همین دور عالی می‌تونست با رفع اون نقایص خیلی بهتر بشه و تعادل بهتری در روند بازی اتفاق بیفته.

دوم در رابطه با بالانس. این دور عملا با 16 یا 17 نفر بسته شد و تعداد مافیا مناسب بود به نظرم. نقش‌هاشون هم قوی بود و عملا امکان مرگ مستقیم در شب نداشتن. تنها دوری بود تا اونجا که یادمه که شب هیچ مافیایی نمرد. البته کلا مدل چینش بازی جوری بود که تو روز باشه ولی اگر بنا بر طی شدن روند طبیعی بود، نهایتا مرگ یک مافیا رو در شب انتظار داشتم، منتاظر با 3 بیگناه+قاتل. تعداد قاتل‌ها خب هم نصف مافیا بود و هم از دید دیگری، دو نفر کمتر بودن؛ بنابراین قابلیت‌هایی بهشون اضافه شد. کار قاتل‌ها برای برد در این بازی سخت‌تر از بقیه بود از دید بالانسی، چون برخلاف مافیا، امکان مرگ یک‌ضرب در شب داشتن و باتوجه به اهداف هم مشخصه که شانس آوردن نمردن. در رابطه با قابلیت پرسش‌شون: قاعدتا باید یه گزینه‌ای داده میشد که برتری 4 به 2 و مرگ در شبُ باهم پوشش بده. ولی خب درستش این بود که امکان خطا هم توش می‌ذاشتم. مثلا سامورایی بپرسه، قابلیتش از دست بره و شازده بپرسه، به مافیا هم متقابلا اعلام بشه طرف قاتل هست یا چنین چیزی. اینکه پدرخوانده یا وکیل یا هر نقش دیگه‌ای برعکس گفته بشه امکانش نبود و عملا هدف اولیه از بین می‌رفت. البته الان اگر به عقب برگردیم چنین کاری نمی‌کنم و به جای پرسش در شب و کمی هم روز قوی‌ترشون می‌کنم. یا اینکه 3 مافیا، 2 فرقه و 2 قاتل می‌ذارم.

کلا هم برای همین خیلی تاکید دارم که نقش‌ها دقیق خونده بشه و اگه کسی ایرادی می‌بینه بگه تا تصحیح بشه. اون بالا هم نوشته بودم در حال به روز رسانی و قبل شروع بازی تکمیل شد که نوشتم همینم. هیچکس تا فاز 2 یا حتی 3 حرفی نزد در این رابطه. مثلا اگه شب 1 هم می‌گفتن یه کاریش می‌شد کرد. به هر حال انتظار هست از یه تیم 4نفره که حداقل یک نفرشون ببینه چنین چیزی وجود داره. اینایی که میگم جهت بهبود روند بازی هست وگرنه در بالانس اگه بخوام به یک تیم شانس بیشتری برای برد بدم به نسبت، مافیا هست و نه قاتل‌ها. بند روان‌پریش هم به نظرم باید حتی قوی‌تر می‌بود و این امکانُ داشت که دقیقا موقع اعدام نقشُ عوض بکنه یا اگر قرار بود حتما قبلش حدس بزنه، امکان یک حدس اشتباه بهش داده میشد.
بی‌گناهان هم جوری نقش دادم که احتمال مرگ در شب کاهش پیدا بکنه؛ البته اگر فکر می‌کردم که مافیا و خصوصا قاتل‌ها اینجوری قراره از سهمیه‌های قتل استفاده بکنن، قطعا جهت تعادل بیشتر بازی، کار دیگه‌ای می‌کردم. در مجموع بی‌گناها عالی بود و بافاصله بهترین تیم بودن و عامل بردشون هم اول بازی خوب خودشون بود و بعد اشتباهات یا جنگ متقابل بقیه. البته خوش‌شانسی‌هایی هم داشتن قطعا.

سوم در رابطه با چینش افراد. برای مافیا گزینه زیاد بود تو ذهنم؛ منتهی اکثرا علنا گفتن که بازی نمی‌کنیم و در نتیجه به این ترکیب رسیدیم. برای قاتل‌ها هم پیش‌فرض خاصی در ذهنم نبود و چندین تیم میشد که بچینیم. اونم باز اکثرا مایل نبودن و درنتیجه به چیزی که دیدید رسیدیم. مثلا برای مهدی و مهسا اول بیگناه در نظر داشتم که دیدم نمیشه باتوجه به عدم تعادلی که ایجاد خواهد شد در پی انصراف عده‌ای از گناهکاری. بعد فرقه رو خواستم بیارم که اونم پشیمون شدم و به اینجا رسیدیم. خلاصه اینکه کمتر کسی نقشش قبل بازی معلوم و ثابت بود تو ذهنم. نقش خود بی‌گناها هم چند بار عوض شد. مجموعا هم از چینش راضی هستم و البته می‌دونید گادی هستم که چینش برام فرق زیادی نداره.

چهارم در رابطه با قانون‌ها و اعتراضات یا انتقادهایی که صورت گرفت، سعی می‌کنم از بالا به همه ش جواب بدم:
توضیح هم اینکه جواب‌ها به فرد سوال‌کننده نیست. توضیحاتی هست در رابطه با مسائلی که مطرح شده و خطاب به اون شخص خاص نیست لزوما. جهت روشن شدن اذهان هست.

ترسا: دو روزه شدن برای این نبود که فعالیت پخش بشه در طی 48 ساعت و مشخص بود که اصل ترافیک همون اواخر هست؛ هرچند به نظرم کسی اگه درست بازی می‌کرد ولی در ساعات انتهایی نبود، هیچ ضرری نمی‌کرد. هدف این بود که اگه کسی یه روز کار داره، روز بعدش بیاد. یا اگه کسی چند روز شلوغ داره، نهایتا یک فازُ از دست بده. ضمن اینکه خودمم نمی‌رسیدم هر شب رای‌گیری و اعدام بکنم. و خب طبیعتا برای افرادی که روزاشون فرقی باهم نداشت، روز اول کسل‌کننده بوده. که خب ما قانونُ برای این دوستان نذاشتیم. هدف این بود همه به بازی برسن، حتی اگه درگیرن و مشکل هم یک یا دو نفر نبودن. تعداد زیاد بود.
در رابطه با نوع گفتن اتفاقات شب، فقط هدف این بود که وقتی داستان نداریم یه چیزی باشه که بشه بهش گیر داد یا یه بحثی از توش در بیاد. هدف حتی فهمیدن و استدلال درست که کدوم حالت درسته هم نبود. وقتی چنین چیزی هست، هم میشه با کسی که درباره‌ش نظر خاصی داره بحث کرد که اصلا بازی اصلش از همین شروع شد و هم میشه به کسی که زیاد یا کم می‌پردازه گیر داد. قبلش هم گفتم وقتم جوری نبود که بخوام دور برگزار کنم اصلا؛ داستان که هیچی. منتهی دیدم تقریبا همه اومدن، جورش کردم. البته خراب شدن گوشی هم مزید بر علت شد که وقتم بیشتر بشه و از این نظر اتفاق خوبی بود.
از لطفت هم ممنون.

امیر که صرفا به گاد لطف داشته که تشکر می‌کنیم.

امین: در رابطه با تاثیر کمتر گاد بر بازی از طریق قوانین، کلا حرفت درسته ولی اینجا نه. توضیحش هم این هست که نگاه من به مافیا وقتی گاد هستم، یه فیلم هست و من کارگردانش هستم. فیلمنامه هم هیچ دخالتی ندارم و مهم نیست برام. اینکه از کجا شروع بشه، وسطش چی بشه و تهش کی ببره. در واقع من گرداننده بازی یا دربان نیستم. نقش‌ها رو می‌چینم، قوانین به شکلی جدی وضع میشه تا در ساختاری که مد نظر منه بازی صورت بگیره؛ چون هدف اولیه رقابت و برنده شدن نیست. هدف یک بازی خوب هست و البته هرکسی نقش خودشُ اینجا ایفا می‌کنه. این دور چون از قبل مشخص بود کیفیت بازی بالا هست، تعمدا بازیُ انداختم تو روز و تعمدا چارچوب‌های بیشتری وضع شد که بازی استانداردتر بشه و چیزی شبیه یک دادگاه منظم باشه، نه یه جلسه پخش‌وپلا. کیفیت بازی هم اول مال همین بود و بعد نقش‌آفرینی زیبای دوستان. ادوار دیگه ممکنه اصلا اینجوری نباشه و تقریبا میشه گفت هیچ دوری دیگه اینقدر قوانینش سفت و سخت نیست.
در رابطه با شروع بازی، کاملا از ایده راضی هستم و به نظرم یکی از اشکال‌های مافیا که شروعش هست با این گرفته میشه. دقت کنید که اجبار توش نیست. میشد هم دقیق نظر داد هم کلی. هم اینکه واقعا اگر کسی به ذهنش نرسه، بگه نظری ندارم. یا فقط بیاد بگه با فلانی و فلانی موافق‌تر هستم. صرفا برای این بود که بحث ایجاد بشه و شد. حالا به یکی گیر میدن که چرا اینُ گفتی و اونُ نگفتی و به یکی گیر میدن که چرا چیزی نگفتی. همین کافی هست. در ادوار بعدی هم چنین شروع‌هایی خواهیم داشت.

در رابطه با محدودیت پست هم اینم باز به نظرم تاثیر خیلی خوبی بر بازی داشت. البته در کنار این تاثیر خوب، ایراداتی هم داره که باید گرفته بشه. منتهی مثلا 2 فاز 20 پست به جای فازی 10 تا میشه نقض غرض. به خاطر اینکه یه نفر یه فاز فعالیت نمی‌کنه زیاد، فاز بعد پستاش بیشتر هست میاد کسانی رو که پست کم دارن تحت فشار قرار میده. ولی میشه برای اواخر فاز هم محدودیت گذاشت که ترافیک ایجاد نشه. آره.
کلا هم به نظرم هر مشکلی هم که بوده، به خود فرد ربط داشته. خیلی واضح گفته شد که محدودیت فلان عدد هست. بار اول هم سخت نگرفتیم. ضمن اینکه مفهوم این جمله که "نباید بیش از 8 پست بدی" این نیست که دقیقا 8 پست بدی و از تمام ظرفیت استفاده کنی. مفهومش اینه که نزدیکش هم نشی. چون ممکنه جریمه بشی. کسی که میخواد این محدودیت اذیتش نکنه، باید تعداد بحث‌ها و میزان توضیحاتشُ مدیریت بکنه. افراد کمی هم به مشکل خوردن و جریمه شدن در این رابطه که نتیجه‌ش از دید گاد اینه که کار درستی بوده. ضمن اینکه چه در دور قبلی چه این دور، این کار بعضا ترفند هم بوده. که فردی بیاد سریع از ظرفیتش استفاده بکنه و بعدش بگه دیگه جا ندارم جوابتُ بدم. مختار بودید که تنظیم کنید. با یه تعدادی شروع می‌کردید؛ منطقی این بوده که 3 پست ازش نگه دارید برای نیمه دوم اگر هستید و به هیچ عنوان از محدودیت فراتر نرید و بقیه رو به فردا موکول کنید. هیچی هم نمیشه از دید من.
میزانش هم به نظرم کافی بود. دقت کنید یکی از دلایلی که خیلیا تمایلشون در این سالها به بازی کم شده، بالا رفتن حجم پست ها هست که واقعا 90 درصد از این زیادی بالارفتن بی‌دلیل هست به نظرم. خیلی پیشرفت کردیم نسبت به ادواری که پر بود از بحث‌های دونفره بیخود. حدود 80 خط در فازهای ابتدایی، نه تنها کافی بلکه زیاد هم هست برای اینکه شما هم خودتُ توضیح بدی هم اتهاماتتُ مطرح کنی و هم در مورد بحث‌های مهمی که در جریان هست نظر بدی. و البته مسلما با 80 خط نمیشه در مورد همه افراد و همه بحث‌ها نظر داد، اونم به شکل مبسوط. چرا؟ چون احتمالا به نظر گاد چنین کاری غلط بوده. پس جلوشُ گرفته.

ضمن اینکه هر کسی در فازی که اتهام علیهش زیاد هست می‌تونست بدون محدودیت پست بده. پس هدف خفه‌کردن افراد در دفاع و این مسائل نبود. هدف جذابیت هم نبود در این دور. این دور کاملا جدی‌تر از ادوار دیگه بود و برام مشخص بود که هیجان مثلا دور 5 یا 6 رو نخواهد داشت. قرار هم نبود داشته باشه. یه فیلم کمدی هست یه فیلم درام هست یه فیلم هم تراژدی هست. این دور هم اینجوری بود.
در رابطه با قوانینی که آخر وضع شدن هم به هیچ عنوان محدودکننده نبودن. صرفا خواستیم هرکسی برای شروع حرفی از بقیه در اختیار داشته باشه. ضمن تاکید مجدد بر اینکه تعداد پست و خطوط هم در فاز آخر کافی بود، این امکان وجود داشت که فاز طولانی‌تر بشه و بشه بیشتر بحث کرد. منتهی تنها گناهکار باقی‌مانده نظرش این بود که ادامه چیزیُ درست نمی‌کنه. بنابراین تموم شد فاز.
یه مشکلی هم که در بعضی افراد وجود داره اینه که به گاد اطمینان صد درصد ندارن. و خب اذیت میشن. وقتی یه نفر هست که تمام اطلاعات ممکنُ در اختیار داره، چارچوب هم برای همونا تدوین کرده دیگه. می‌دونه که کافی و درست هست. کسی که اطلاعات نداره، نمی‌دونه کافی هست. باید به کسی که اطلاعات داره اطمینان بکنه. خیلی ساده. همیشه هم راه باز بوده تهش. اگه شروع با یه سری محدودیت‌ها بوده، حتما علتی داشته. یک نفر بدون اطلاعات فقط خودشُ می‌بینه، در حالی که گاد همه رو می‌بینه و سعی می‌کنه کاری رو انجام بده که کمترین ضرر ممکن برای بازی توش باشه. مطمئن باشید بازی اگه ول بود، اصلا اینقدر خوب درنمیومد.
با سپاس از لطفت.

محمد چاوش:
اول اینکه مرسی از لطفت.
در رابطه تعدد نقش ضد ضربه و جایزه که گفتم هدف این بوده بازی بیاد روز و ادوار دیگه، اینگونه نخواهد بود.
در رابطه با شناخت متقابل هم توضیحاتی که دادی بسیار خوب بود و موافقم. دیگه هم بعیده چنین امکانی به هیچ فرد یا تیمی حتی وکیل یا شیطان داده بشه.

امین خلفی و فری که لطف داشتن و ممنون.

مهسا هم ممنون از لطفت. 48 ساعت بودنُ توضیح دادیم در بالا.
در رابطه با اولویت دادن و کلا مدل رای‌گیری و اعدام هم که سوال کلا زیاد بود توضیح بدم:
گاد نمی‌تونه بیاد اول فاز بگه یا به ایکس رای بدید یا ایگرگ. بنابراین آرا پخش میشه. خصوصا با این مدل بازی محافظه‌کارانه فعلی که البته به نظرم خیلی هم بد نیست، طبیعی هست که آرا پخش میشه. پس کاری نمیشه کرد در این ربطه. قبلا اینجوری بود که دو نفر اول میومدن بالا (و بین نفرات مساوی هم قرعه‌کشی یا قانون از پیش تعیین شده داشتیم که به نظرت عدالت نبود این بخشش و تصحیح شد). نهایتا افراد باید به یکی از دو فرد در دفاعیه رای می دادن. الانم مدل همونه. تعمیم داده شده. شما وقتی به فردی که در دفاعیه نیست رای ندادید، یعنی مجبور هستید به یک نفر دیگه اولویت بدید. حالا اگه مساوی بشه، مثلا میشه 3 نفر. بازم همونه.

این که فردی که موجب تغییر افراد در دفاعیه بشه، خودشم باید بیاد دفاع برا اینکه مرض گناهکارانی که میخوان از رای بقیه سوءاستفاده کنن از بین بره. چون بازی مافیا، بزن و دررو نیست. زدی باید وایسی، جوابشم بگیری. و البته مرض بی‌گناهان یا گناهکارانی که میخوان با رای‌ها بازی بکنن و خودشون یا فردی رو سفید بکنن، اونم از بین بره یا حداقل کم بشه. بنابراین خود فرد هم میاد دفاعیه. اگه حس کردین مرض داره رای میدین و اگه نه هم نه. چند نفر همینجوری اومدن دفاعیه و نه پست دفاع دادن و نه رای گرفتن. بعضیا هم گرفتن.
کلا نظر شخصیم اینه که برای بازی باید مشخص باشه که هر فردی به چه افرادی مشکوک هست و بر اون اساس اولویت میده. ولی طبیعتا این حق براش محفوظ هست که اگر فکر می‌کنه در اون فاز ممکنه از اولویتش سوءاستفاده بشه، به گاد اعلام کنه و در تاپیک نگه. من اگه خودم در بازی باشم، بسته به شرایط بازی ممکنه هرکدومُ انجام بدم. یعنی یه فاز واضح اولویت بگم. یه فاز هم بگم ممکنه سوءاستفاده بشه و به گاد میگم. دال بر بیگناهی یا گناهکاری هم نیست به نظرم.
کلا هم گفتم دیگه هر سیستمی که فکر کردین هم فرد با اکثریت آرا اعدام میشه هم هر فاز اعدامی داریم و هم سوءاستفاده نمیشه ازش، بگین تا اجرا کنیم.

آرش و محمدحسین و صدرا از لطفشون تشکر می‌کنیم.
همچین از عرفان.
مسائلی هم که مطرح کرد فکر می‌کنم در بالا جوابش داده شده. صرفا برای اینکه ترافیک در اواخر فاز به وجود نیاد، میشه محدودیت پست گذاشت برای 4 ساعت آخر مثلا.
کلا هم یه چیزی بگم. نمیشه هم بازی محدودیت نداشته باشه و هم خیلی یکسان و شیک و متوازن بره جلو. محدودیت ها هست که موجب ایجاد توازن در بازی میشه. البته از یه حدی بیشترش بده طبیعتا.
برای ادوار آینده هم هر محدودیت مهم و تاثیرگذاری گذاشته بشه نظرسنجی میشه. ولی وقتی نظر یکی این باشه که ته فاز شلوغ نشه و نظر دیگری این باشه که ته فاز آزاد بشه، خب مسلما نمیشه هر دو رو باهم اجرا کرد.

مهدی هم ممنون از موافقت و لطفت. در مورد اولویت‌ها که بالا گفتم. اینم تاکید کنم که این مدل از رای‌گیری و اعدام بی‌نقص نیست قطعا. از دید گاد فعلا نزدیک‌ترین حالت به ایجاد عدالت همینه. اگه حالت بهتری پیشنهاد بشه حتما انجام میدیم.
مثلا در ادوار گذشته بودن افرادی که با 4 رای از 11 رای اعدام می‌شدن، چون رایشون از بقیه بیشتر بود. و خب اگه ناراحت می‌شدن حق داشتن. سعی کردیم جلوی این گرفته بشه و فردی که از بازی خارج میشه، اکثریت رای به خروجش بده؛ وگرنه با کلیت حرفایی که زده شده موافقم. منتهی باید پیشنهاد اجرایی درست بدید وگرنه همینه که هست متاسفانه.
در مورد کادو و ... هم فقط مال این دور بود دیگه تموم شد رفت.

از یاسین عزیز هم خیلی ممنونم.

از سایر افراد یا همین افراد که نکات یا نظرات محبت‌آمیزیُ در تلگرام و گروه و ... عنوان کردن، تشکر می‌کنم. اگرم نکته یا ایرادی وسط پستتون بوده که الان ندیدم، سعی شد توضیحات کامل باشه که اونا رو هم پوشش بده.

یه سری توضیحات کلی و تقریبا بی‌ربط به این دور هم داشتم که می‌ذارم ابتدای پست مدال‌ها. فعلا همینا بسه. خسته شدم. تا فردا و ادامه تحلیل گاد.

 

[God]

خب با درودی دوباره بریم سراغ بخش دوم تحلیل که در رابطه با گناه‌کاران هست. بی‌گناها برن فردا بیان.
کلا هم مدل تحلیل از این دور، صریح‌تر و تندتر هست و البته هدف نقد عملکرد فرد هست نه نقد خود فرد.

تیم مافیا:

اول یک توضیح در دفاع ازشون بدم؛ چون از دید من اصلا اینقدری که ظاهرا در بازی نمود داشت، بد نبودن. خب این اولین تیم مافیایی بود -تا جایی که یادمه- که هیچ کشته‌ای در شب نداد (ادوار قبلی که گاد بودم 1 تا 2 کشته داشتیم). و تنها تیمی بود که با تقریب خوبی 4 اعدامی مهم اول مال اونا بود. منتهی باید شرایط بازی رو هم درنظر گرفت. تو یه تعدادی از بازی‌ها مثل دور ششم یا دوری که خودم بازی کردم و مافیا بودم، گزینه روی میز برای اعدام در هر فاز چنتایی بود؛ یعنی افرادی که سفید نبودن در نگاه عام، ولی مشکوک هم نبودن، تا حد زیادی خیالشون راحت بودن که رای نخواهند آورد. اما این دور اصلا اینجوری نبود و گزینه برای اعدام یا نبود عملا یا فردی بود که برای نصف بازی سفید بود و به خاطر شک‌های قبلی چنتا رای می‌آورد (فری یا یاسین مثلا). خب در این حالت هرکسی ممکنه اعدام بشه واقعا و هر فاز جز چند نفر، بقیه شانس قابل توجهی برای اعدام داشتن. در این حالت هرکسی که یه شک معقول بیاد روش یهو ممکنه اعدام بشه. بنابراین به نظرم خیلی تفاوت هست بین یه بازی که همه دارن خوب بازی می‌کنن یا به هر دلیلی برای اکثریت جمع سفید هستن و بازی دیگه‌ای که اکثرا شانس اعدام دارن. در واقع این دور نقطه مقابل دور ششم بود از این نظر.

در بحث شب، خب این دوستان نظرشون این بود که بازیکنان خوبی رو بزنن که تو روز مقابله باهاشون سخته. طبیعی هم بود که این بازیکنان اکثرا ضد ضربه باشن یا بار اول نمیرن. درحالی که به نظر من باید دیدشون بازتر می‌بود و ترکیبی عمل می‌کردن تو تیر زدن. مثلا فری رو وقتی دیدن که نمیشه اعدام کرد، می‌زدن. چون از یه جایی به بعد معلوم بود حذفش در روز سخته. می‌شد هم زندانیش کرد هم لباس داد. شب 3 مثلا. البته خب بدشانس هم بودن در زدن قاتلا و اتفاقات شب 2 و 3 می‌تونست کلا بازیُ عوض بکنه، چون قاتلا هنگام حمله، از تیر درنمی‌رفتن و درجا می‌مردن. زدن ترسا که با جاسوس فهمیدن دکتر هست، خوب بود. لباس بهش هم نمی‌گم مطلقا بد بود، ولی چون درست روش بازی نشد، بد بود. شرایط بازی هم باید در نظر گرفت البته.
تیر هم انتظار داشتم بیشتر نگه دارن. عملا دو شب آخر تیری نداشتن و تیر شب 6 از طریق قرعه کادوی گاد بود. در مورد خیاط به نظرم بد نبودن در روز، ولی می‌شد بهتر باشن. چاوش خودش توضیحات خوبی داشت. ولی من بودم به رضا هم لباس می‌دادم. در رابطه با بقیه اهداف هم محتاطانه عمل کردن که گیر کاراگاه نیفتن. ایده‌شون خوب بود در کلیت، ولی یه جاهایی باید تهاجمی‌تر می‌بودن به نظرم. خصوصا در مورد شازده و زندانی‌هایی که انجام نشد.

البته همه اینا مسائلی هست که گفتنش الان راحته و ممکنه اون تصمیمات در لحظه، خوب بوده باشن اکثرشون. اما مهم‌ترین ایرادی که بازی و استراتژیشون دارم، هماهنگ نبودن شب و روز هست. این میزان احتیاط در شب، نمی‌دهد چنین بازی ای در روز. به عنوان نمره هم میشه 1 از 2 بهشون داد.

محمد چاوش:
چاوش خب بازیکنی هست که مدل بازیشُ خیلی دوست دارم و البته همه دوست دارن تقریبا. در ادواری که در این سایت بوده و گاد بودم، یه قاتل عالی داشته و یه بی‌گناهی فوق‌العاده که هر بار یادش می‌افتم، روحم تازه می‌شه. اون بازی دور 5ش واقعا برام لذت‌بخش بود و تا قبل این دور هم به‌نظرم در گادی من بهترین بی‌گناهی بود. (گادی امیر تقریبا برعکس هست و مثل ما قحطی بی‌گناه خوب نیست اونجا.) به بازیش از نظر فنی در این دور هم ایراد خاصی ندارم و به نظرم استدلال شاید یه جاهایی برتر نبود، اما دست پایین هم هیچ‌وقت نداشت تقریبا. ایراد اصلی به‌نظرم استراتژیش بود؛ چیزی که منم شگفت‌زده کرد. اصلا انتظار نداشتم اینقدر در متن باشه چاوش و فعالیتش دو برابر اونی بود که قبل بازی تو ذهنم بود. البته خوشحال بودم که چنین بازیکن خوبی فعال هست، ولی همین به نظرم کار دستش داد. چون این دور اکثرا دفاعی بازی کردن -خود محمد کامل توضیح داد در این رابطه- و در چنین شرایطی بازی برای گناه‌کار اونم مافیا (که غیر تیم خودش 3 نفر گناه‌کار دیگه کلا هست) ریسک بزرگی هست. بازیش جوری بود که اگه می‌گرفت، خیلی عالی می‌شد و الان که نگرفته (از نظر نتیجه و فاز روز) برگشت از اون سبک هجومی و اعدام نشدن دیگه سخت بود اون فاز و در ادامه بازی هم نشدنی. نمی‌گم باید دفاعی بازی می‌کرد؛ چون خودمم دفاعی بازی نمی‌کنم معمولا و خوشمم نمی‌آد. ولی می‌شد مثل ادوار قبلش شروع کنه و بعد کم‌کم به تهاجمش اضافه بکنه. ضمنا برای اولین بار در سال‌های اخیر در پست‌هاش و کلا حرفاش شلختگی دیدم که احتمالا مربوط به عدم تمرکز و البته درگیری با مهدی و نتیجه نگرفتن از حمله به فری بود. کلا هم این دور در بعضی پست‌هاش مرض داشتن به وضوح دیده می‌شد که در تناقض با مدال چاوش هست (مدال چاوش هم قبلا توضیح دادم به بازیکنی اعطا می‌شه که مرض بقیه رو می‌گیره و نمی‌ذاره کسی بازی دربیاره و از طرفی مراقب هست که بازی به سمت کثافت‌کاری نره. ادوار پیش هم خودش می‌گرفته در گادی بنده.)
مجموعا طبیعی هست که استانداردهای چاوشُ هر دور داشته باشیم و اگه بخوایم فقط به پست‌ها از 8 نمره بدیم، کمتر از 7 نمی‌شه داد؛ منتهی استراتژی و نتیجه هم مهم هست. چون از افرادی بود که تنور بازیُ گرم کرد بهش 6 از 8 می‌دم و مجموعا 7. طبیعتا گناه‌کاری بهتر، خیلی داشته ولی اینم قابل قبول بود از دید من. خسته هم نباشه. منتظریم در ادوار آینده.

رضا:
رضا شروعش در فاز اول هم خوب نبود و هم خیلی بی‌محابا بود. هیچ گناه‌کاری تا حالا یادم نمی‌آد اول بازی بدین شکل یقه امینُ بگیره. منتهی به‌نظرم خیلی زود و خوب جمع‌وجورش کرد و ضمن ادامه دادن مسیری که رفته بود، شک‌ها رو تا حد زیادی از خودش برداشت و به اون رضای همیشگی که از پارسال منتظرش هستیم و مثلا در دور اول یا پنجم دیدیم، برگشت. منتهی متاسفانه میزان فعالیتش افت کرد؛ وگرنه هم فردی هم تیمی اتفاقای بهتری براش می‌افتاد. در کل بخوام ایرادها رو بگم، اول اینکه دقت بیشتری بکنه در خوندن پست‌ها و وقت بیشتری برای نگارش پستش بذاره، خصوصا اول بازی؛ چون رضا بازیکنی هست که اول بازی حضور داشته باشه کاملا به نفعشه. دوم اینکه توازن بیشتری در اتهاماتش باشه. رضا اگر بازیش مشکلی داشته باشه در حمله هست و نه دفاع. اعدامش با توجه به مسیری که داشت می‌رفت به‌نظر دیر یا زود داشت ولی سوخت و سوز نداشت؛ منتهی اگه آماده بود دیرتر اعدام می‌شد حتما، اونم به این راحتی. مدال رضا رو الکی به اسمش نزدیم که.
امیدوارم دور بعدی با قدرت برگرده. خیلی بازی بهتر از این داشته و نیاز به اسم بردن نیست. نمره هم چون تلاش کرد به استانداردهایی که از رضا تو ذهن منه نزدیک بشه 5 از 8 می‌دم و مجموعا 6 از 10.

محمدرضا:
از بازی محمدرضا در این دور اصلا راضی نیستم، چون به‌نظرم مدل بازی جوری بود که با سبک بازیش سازگار بود و حقیقتا انتظارم این بود که تا 6 نفر بره حداقل. حال و حوصله نداشت به نظرم. وقت هم تو یه سری از فازهای کلیدی نداشت؛ ولی فازهای اولیه باید فعال‌تر می‌بود. تعجب کردم وقتی دیدم تا فاز 3 عملا پست خاصی نداده. کیفیت پست‌هاش هم به نظرم افت کرده بود کاملا نسبت به ادوار قبل. به هر حال از کسی که اون بازی‌های درخشانُ در بی‌گناهی و گناه‌کاری داشته- چه دور 6 و 8 خودم چه دور 7 که امیر گاد بود- انتظارات خیلی بیشتره. مدل بازیش به تمرکز نیاز داره به‌نظرم تا وقت؛ چیزی که این دور ازش ندیدم.
نمره هم روز 5 از 8، که یک نمره ش صرفا برای ماندن در بازی به عنوان آخرین مافیا هست و مجموعا 6 از 10.

امیر:
امیر یه تفاوت عمده با بقیه بازیکنا داره. بقیه اگر تو بازی نباشن، نبودشون حس می‌شه کاملا. امیر اگه تو بازی نباشه، اون مافیا اصلا مافیا نیست. برای همین ادواری که من گادم و امیر بازی می‌کنه ادوار خیلی بهتری هستن. این چند روز که داشتم تو ذهنم بازی‌ها رو مرور می‌کردم، بازی امیر برام برجسته‌تر شد. قبلش تو ذهنم این بود که خب خوب بوده دیگه، با اینکه همون همیشگی نبوده. ولی به این نتیجه رسیدم که عالی بوده و شرایط باعث شدن بازیش مثل ادوار قبل نباشه. اول اینکه مثل همیشه، تو شروع بازی مهم‌ترین بازیکن بود و در بحث‌های فازهای ابتدایی نیز. فازی که نبود هم به ضررش نشد به نظرم و بعدش کامل در جریان بازی قرار گرفت. حذفش هم چون یهویی بهش حمله شد، نتیجه داد وگرنه حالاحالاها در بازی می‌موند.
استراتژیش خوب بود به نظرم در ایده؛ ابتدای اجراش هم خوب بود ولی مثل مثلا دور 6 کامل نبود. خلاصه بازیش هم همین بود. فازها رو خیلی خوب شروع می‌کرد، خوب ادامه می‌داد ولی خوب تموم نمی‌کرد. رای‌هایی که داد به‌نظرم هم در مواردی اشتباه و هم در اکثر موارد نوع رای دادنش خوب نبود برخلاف ادوار قبلی؛ وگرنه با نوع گیری که به فری داد و نوع برگشت ازش، می‌تونست تا اواخر بازی بره.
نمره هم در روز چون ته بازیاش کامل نشد 7 از 8 می‌دم، وگرنه مافیای یه نفره بود به نوعی. فقط اینقدر توضیح اضافات نده لامصب. پست زیاد حروم کردی. می‌دونم سختته عزیزم ولی ادوار قبلی خوب بودی در این زمینه و استفاده مثبت هم کردی حتی. نیم نمره البته به دلیل تحلیلش از بالانس و رهبری گروه اضافه می‌کنم. مجموعا 8.5 از 10. خسته هم نباشه، دور سختی بود.
یه چیزی هم اضافه کنم. این که بازیکنی که از بازیش راضی نیست از گاد چنین نمره‌ای بگیره خیلی خوبه. نمرات هم واضحا با سری‌های قبلی که سخاوتمندانه بودن و همه رو بالای 8 می‌دادیم فرق داره واضحا. درسته انتظار ما از امیر تروریستش در گناه‌کاری یا رویین‌تنش در بی‌گناهی هست، ولی اینکه این بازیش که شاید سومین بازی خوبش در سایت فعلی باشه، از بهترین بازی خیلی ها در گادی من بهتره، نشان دهنده خیلی چیزاست. برندترین بازیکن بودن الکی نیست به هر حال.

تیم قاتل:
سخت‌ترین کارُ برای برد داشتن، و البته تلاش استراتژیکی در جهتش نکردن که قطعا نمره منفی داره. این میزان حمله در شب برای زدن مافیا رو درک نکردم حقیقتا. باتوجه به اینکه مشخص هم بود که دکتر لکتر دارن و کسی هم نمی‌دونست که بی‌نقش شده. مهدیُ که اگه ول می‌کردی تا فاز 10 می‌خواست امیرُ با چاقو بزنه و سم هم نده بهش. در شب خیلی انتظارم بیشتر بود. شما که ساموراییُ شناسایی می‌کردید با پرسش، یه تلاشی برای زدن بی‌گناه هم می‌کردید بد نبود. از بندهای ویژه البته خوب استفاده کردن در روز و شب. آفرین. نمره هم به خاطر مورد آخر 1 از 2.

مهسا:
مهسا تقریبا هر دور داره پیشرفت می‌کنه و از این نظر یکی از بهترین بازیکن‌ها هست. در مقایسه با گناه‌کاری قبلیش، این بازیش در روز بهتر و کامل‌تر بود؛ ولی مجموعا بازیکنی هست که بی‌گناهیش بهتره که خوبه به نظرم. قدرت پستاش هیچ دوری اندازه این دور نبوده به نظرم و خصوصا در برابر حملات امیر خیلی قوی و محکم و دقیق دفاع کرد. توصیه‌ای که بهش دارم اینه که تهاجم رو هم بالا ببره در بازیش. خصوصا اینکه مهسا برخلاف اکثریت بازیکنا، خیلی خوب به حرف طرف مقابل گوش می‌کنه و خوب می‌فهمه کلا؛ این مدل بازیکن‌ها اگه هجومی بشن حس منفی ندارن مثل بقیه. و اگر درست اجراش کنن، موضعشون در بازی هم مستحکم‌تر می‌شه. ایراد اگه بخوام بگیرم، مختصر و مفیدتر باید پست بده اگه می‌خواد تاثیرگذار باشه در حمله؛ ولی در دفاع مدل پستاش خیلی خوبه و نیاز به توصیه نداره. رای هم کلا تندوتیز رای می‌ده برخلاف بازیش که اینجوری نیست؛ یکیشُ باید به اون یکی نزدیک کنه به نظرم.
در کل هم در روز ازش راضی هستم. البته اگر من قاتل بودم، در راستای یارم رای نمی‌دادم، حتی اگه نظر واقعیم اون بود. و بیشتر هم باهاش بحث می‌کردم. نمره روز 6.5 از 8، نیم نمره هم اضافه برای تلاشش و اینکه رهبر گروه نمره ش بیشتره. و مجموعا 8.

مهدی:
اگه ملاک‌مون فقط فاز روز باشه و وارد استراتژی نشیم، این بازی در حد بهترین بازی‌های مهدی در روز بود و شاید بهترین. پدرخوانده‌ش در دور 6، بازی راحت‌تری بود به نسبت این و جوکر هم بازیش راحت‌تر هست نسبت به بی‌گناه یا گناه‌کار. این دور در روز شاید سخت‌ترین بازی برای مهدی بود، چون عملا باید با همه می‌جنگید. و کاملا هم موفق بود به نظرم. جای تبریک فراوان داره. تقریبا هیچ ایرادی به بازی روزش ندارم جز اشتباهش در فاز آخر که راه برگشت هم نداشت. کلا هم از یه جایی به بعد انگیزه‌ش کمتر شد، وگرنه اینقدر راحت از شرش خلاص نمی‌شدید.
در بحث‌ها تقریبا هیچ موقع دست پایینُ نداشت و اگر استدلال طرف مقابلش هم درست بود، جوری بحثُ جلو می‌برد که بازنده نباشه و در اکثر قریب به اتفاق موارد هم برنده بود.
در مقایسه با بازی‌های بی‌گناهیش، کلا چون تم بازیش گناه‌کاری و توام با مرض هست، پیدا کردن تفاوت سخته، اما رای‌هاش به نظرم تیزبودنُ رد کرده بود دیگه و مثل میخ رو تابوت طرف بود. کلا هم مدل بازیش جوریه که کسی دوست نداره نزدیکش بشه. هرچند پیشنهاد گاد اینه که نزدیکش بشید. چیزی نمیشه. نهایتا اعدام می‌شید دیگه.
نمره روزش کامل هست، صرفا نیم نمره برای فاز آخر کسر می‌شه که اونم چون آخرین گناه‌کار بازی بود و کلا گناه‌کار مورد علاقه گاد هست، برگشت مالیات می‌خوره بهش. مجموعا 9 از 10. بسیار عالی و خسته هم نباشه.
با ادوار قبلیش مقایسه بخوام بکنم، این بازی پخته‌تر بود. جمله عجیبی هست برای کسی که بیست دور گناه‌کار بوده البته. ولی همینه واقعا. وجهه برجسته هوش مهدی اینه که همیشه دنبال تکمیل کردن و بهتر کردن بازیش هست. درود بر تو.

دوستان فرعی:

سامان که در رفت؛ سحر هم که پیچوند! مهدی پالیزوان هم گویا بیش از هر 3-4 سال یه بار حوصله بازی نداره.
امین خلفی:
اول اینکه اسم داستان به نقش جلاد ربطی نداره، شخصیت من در داستان بود که البته به مرور اونم عوض شد تو ذهنم. منتهی اسمه موند رو داستان دیگه.
جلاد هم با اینکه گناه‌کار نیست، ولی امین این بازی گناه‌کار بود به نظرم و ادامه قاتلُ بازی کرد. و خب طبیعتا ادامه چنین بازی بدی، خوب هم درنمیاد. ادامه فرقه‌ش نبود، چون اونجا زهردارتر و پخته‌تر بود بازیش. در اصل باید ادامه دور قبلشُ بازی می‌کرد که گناه‌کار بود ولی بی‌گناه می‌نمایوند. هوشی که در این بازی به خرج داد، برگشت از اشتباهاتش بود. که نمره 5 از 10 ای که می‌گیره هم برای همین هست. اعدامش هم درست می‌گه که به خاطر سابقه و نوع شروعش بود. مشکل اصلیش عدم تمرکز هست به نظرم. حالا در ادوار بعدی حتما بهتر خواهد شد. یه شمه‌ای از امین خلفی در دور ۸ دیدیم و انتظار داشتم اینجا بقیه‌شُ هم ببینیم که نشد. امین بازیکن بسیار خوبی هست که قدر خودشُ نمی‌دونست (با پستای آخرش به نظرم می‌دونه دیگه الان). یه زمانی در حد سید 1 می‌ذاشتمش من. به هر حال امیدوارم و البته تقریبا مطمئنم در ادوار بعدی به اصل خودش برمی‌گرده. کالیبره هم باید بشه با چنتا بی‌گناهی بازی کردن و البته بینش گناه‌کاری که این هم وظیفه گاد هست و هم وظیفه خودش که در ادواری که بی‌گناهه بیاد و بازی بکنه.

همینا کافی هست برای این پست. فردا به بی‌گناهان گرامی خواهیم پرداخت.

 

[God]

خب. بریم سراغ بی‌گناهان گرامی. این بازی ترکیب عملکرد عالی خودشون+هموارشدن راه توسط گناه‌کاران بود به نظرم. از دید من تاثیر هر دو به یک اندازه تقریبا؛ شاید اولی بیشتر.

ممدرضا: خب نتونست بازی کنه متاسفانه. کمی بر فراخ بودنش غلبه کنه، یه چیزی ازش درمیاد ولی. 6 می‌دم بهش برای رای اعدامش به چاوش.

فری:
فری عزیز و دوست‌داشتنی این دور متمرکز نبود اصلا و شروع خوبی هم نداشت؛ ولی خیلی اعتبار می‌گیره به دلیل چرخش 180 درجه‌ای که داشت. تا حالا -تو گادی خودم حداقل- چنین چیزی یادم نمیاد. در مورد روشش هم باید بگم مافیا فقط استدلال یا بحث نیست. حس و البته انتقالش هم خیلی مهمه. تو زندگی هم همینه. فرض کنید شما دارید از کاری اخراج می‌شید، ولی چنتا جمله به رئیس می‌گید و می‌مونید تو جایگاه‌تون. و البته در ادامه مهم حفظ کردن اون جایگاه (سفید ماندن در بازی) بود که فری موفق شد؛ اما خب این بازی یکی از بهترین بازیاش نبود و اون تاثیرگذاری که مد نظر منه رو نداشت. برای مثال انتظار داشتم تشخیصاش دقیق‌تر باشه. ولی نمره خوبی می‌گیره برای همون چرخشش و البته اهداف مناسبی که در شب داشت. شب 2 از 2 و روز 5 از 8. مجموعا 7 از 10. یه بازی عالی به من بدهکاری ولی. حواست باشه.

ترسا: ترسا خب بعد مدت‌ها داشت بازی می‌کرد در گادی من و کلا هم مثل بقیه زیاد بازی نکرده و از این نظر کارش سخت بود. چیزی که از بازیش دوست داشتم اعتماد به نفسش بود و مقهور بقیه بازیکنا نشد. آفرین. فعالیتش هم تا جایی که زنده بود خوب و راضی‌کننده بود. استدلال‌های مناسبی هم داشت. طبیعتا اگه در شب نمی‌مرد (که بخش زیادیش هم تقصیر خودشه که در ادامه میگم) می‌شد خیلی بهتر ارزیابیش کرد؛ اما مجموعا برای کسی که بعد مدت‌ها داره با چنین نقش‌هایی بازی می‌کنه واقعا خوب بود.
در شب اصلا راضی نیستم ولی. دکتر 4-5 سال پیشُ بازی کرد درواقع. دکتر در بازی با این نقش‌ها فقط باید از خودش حفاظت کنه؛ مگر در انتهای بازی برای نجات فرد مهمی که فکر می‌کنه سفید هست و ضد ضربه نیست. 2 هدف هم نباید بده مگر در شب آخر که توسط جاسوس ردیابی نشه. البته به دور بودن از میادین هم ربط داره. مسلما در ادوار بعدی تسلطش بیشتر خواهد شد.
شب 0.5 از 2 و روز 6 از 8. نیم نمره هم برای سختی کار اضافه میشه و مجموعا 7 از 10.

محمدحسین:
مدل بازی و رای دادنش منُ یاد ادوار اول بازی خودم انداخت که تو تاپیک دربه‌در دنبال گناه‌کار می‌گشتم. موثر بودن و قاطعیتش نسبت به بازی قبلیش بیشتر بود و البته دومی باید باز بیشتر بشه. سبکی که در پیداکردن گناه‌کار داره کاملا کلاسیک و عالی هست و بیشترین اعتبارُ بابت همین می‌گیره. مثلا امیر در این دور از راه عادی گیر نمی‌افتاد، مگر در فازهای آخر که هر بازیکنی ممکنه کارش گره بخوره. حس بسیار خوبی هم منتقل می‌کرد و خصوصا بعد رای اشتباهی که داد، سریع جمعش کرد و موضعش که قاعدتا باید ضعیف می‌شد، قوی‌تر هم شد. در تشخیص قاتل‌ها اشتباه کرد که خب طبیعی هست به نظرم. قرار بود یه نفر تو دور دومش از شهر زیبای اصفهان بیاد و همه گناه‌کارا رو شناسایی کنه که گاد باید جمع می‌کرد می‌رفت پی کارش. مجموعا به فاز روزش ایراد خاصی ندارم. صرفا چون اول و آخر بازی انتظار داشتم به ترتیب فعال‌تر و دقیق‌تر باشه، نیم نمره کم میشه.
اینم اضافه کنم که گول مهربونیشُ نخورید. بسیار سیاست‌مدار هست. عمدا اتهاماشُ دیر مطرح می‌کرد که طرف مقابل وقت زیادی نداشته باشه. و بی‌وجدان یه منت هم می‌ذاشت که زود مطرح کردم که وقت داشته باشی. حالا گناه‌کار که شد در ادوار آینده پوستشُ بکَنید. البته برخلاف تصور، فکر می‌کنم که گناه‌کاریش هم عالی خواهد بود.
آها یه ویژگی خیلی خوبی که بازیش داره، موثر بودن و وسط بودن در عین دور بودن از حواشی و متن هست. من می‌گفتم قبلا که بازیکن‌هایی مثل امیر و چاوش و متین و آرش و عرفان و ...، وسط بازی هستن. موثرتر هستن و خب اتهامات هم علیه‌شون بیشتره چون وسطن. مهسا و رضا هم اینجوری هستن. رابین (که متخصص این سبک هست)، آریا، پالیزوان، محمدرضا و امین و مهدی (که البته این دوتای آخر سبک‌شونُ تکمیل‌تر کردن و بیشتر میان وسط و تاثیرگذارتر هستن) وسط نیستن، ولی موثرن. طبیعتا اثر گروه اولُ ندارن، ولی اتهامات هم نسبت بهشون کمتره معمولا. و بعد به شوخی می‌گفتم که خودم از دور، وسطم. یعنی تاثیرگذاری زیادی دارم و اتهامم نمی‌پذیرم. محمدحسین به طور جدی چنین چیزی رو اجرا کرد این بازی.
فاز شب هم 1 از 2 می‌دم بهش برای حمایت اشتباه و بی‌دلیل در ابتدای بازی از قاتل! ولی چون در شب نمرد و بازیش بسیار خوب بود خصوصا برای کسی که دور اولشه با این نقشا بازی می‌کنه نیم نمره اضافه می‌کنم و مجموعا 9 از 10. احسنت.

یاسین:
یاسین خب بازیش خیلی استاندارد هست و تشخیصش سخته کلا. نقطه قوتش یکی اینه، یکی خیلی سخت اعدام شدنش هست که این دور واضح بود و یکی هم حدس‌های قویش که اونم این دور عالی بود. با فاصله در این زمینه بهترین هست. بازیاش همه خوب بوده در ادوار اخیر و بهترین بازیش هم خب دور گادی آرش بود. اون یاسینی هست که انتظار داریم. این دور خب باتوجه به وقت کم و سفر بودنش، بهترین بازی ای رو که می‌شد انجام داد به نظرم و ایرادی بهش نمی‌گیرم. قطعا اگه وقت بیشتری می‌داشت بهتر و تاثیرگذارتر بود. رای‌هاش کاملا موثر بود که خیلی خوبه و اکثرا هم درست بود تا جایی که یادمه. مجوعا بسیار راضی هستم. نکته اصلی بازیش هم سفید شدنش بود. بازیکنی که اتهاماتی (به هر دلیلی) روش هست و بتونه خودشُ نجات بده و سفید هم بشه، حتما ارزش زیادی داره کارش. روز 6.5 از 8 میدم بهش.
شب هم خب کار کاراگاه سخت بود. اهدافش کاملا هوشمندانه بود به نظرم و شاید بدشانس بود که کسی تو تورش نیفتاد. شب 1.5 از 2 می‌دم بهش و مجموعا 8 از 10. بسیار خوب.

محمدامین:
کاراگاه شماره 2 بازی که اهداف شبش خوب بود استثنائا و 1.5 از 2 می‌گیره. آفرین.
در روز اما خوب نبود اصلا و صرفا استدلال‌های خوبی داشت؛ مثل همیشه. یک بازی بسیار شلخته و بدون تمرکز که برای یک بی‌گناه واقعا بده. گیج بازی تا حدیش خوبه، نه بیشتر. نمره هم 5 از 8 بیشتر جا نداره، صرفا نیم نمره برای فرارهای مکررش از اعدام اضافه میشه و مجموعا 7 از 10.
و این بازی منُ به فکر فرو برد و رفتم عقب و بازی‌های خوبشُ مرور کردم ببینم تفاوت چیه. بهترین بازیاش در گادی من دور 1 و 5 بوده و الان نظرم اینه علت اصلی خوب شدن اون بازیا کمک‌هایی بوده که گاد به تیم‌های مافیا داشته در استراتژی و البته بازی‌های مکمل خوب هم تیمی‌هاش. اونجا تیم و خودش اینقدر باهوش بودن که استفاده کنن از این شرایط؛ ولی وقتی دیگه کسی نبود که کنترلش کنه، بازیش از اون 9 از 10 ها تبدیل شد به اینی که در این دور دیدید. ساموراییش باز راضی‌کننده‌تر بود چون یه ذره حرف گوش می‌داد. دور 8 هم تا جایی که کنترل شد و با تیم بازی کرد خوب بود و اونجایی که یهو تصمیم گرفت تاثیرگذار باشه، خراب.
مجموعا نظرم اینه که وقتی خودش تنهاست، نهایتا همین 7 از 10 هست؛ مگه تمرکز داشته باشه که تا حالا ندیدیم. البته 3 نمره چون تحلیل نداده کسر میشه، مدالم نمی‌دیم بهش. به قول این استادا، ترم بعدم باید با خودم برداری و بعیده پاست کنم.

یک توضیح کلی هم در رابطه با راهنمایی‌ها یا کمک گاد در فاز روز بدم. مهدی چون بیست سی بار گناه‌کار بوده اینُ خوب درک می‌کنه. اگه تیمی در رابطه با استراتژی کمکی بخواد، گاد می‌تونه بدون دخالت دادن اطلاعاتی که داره، کمک‌های کلی به اون تیم بکنه که فرضا اگه من بازی می‌کردم چنین مسیری رو انتخاب می‌کردم. مهدی اینقدر زرنگ بود که هم از این کمک‌ها در ادوار مختلف استفاده بکنه و هم بازی رو مال خودش بکنه و با روش خودش پیش بره؛ چون بعضیا ربات‌وار می‌خوان هرچی گاد گفته موبه‌مو انجام بدن و نتیجه‌ش هم اینه که گیر می‌افتن، چون بازی و حرفی که میخوان بزنن رو، مال خود نکردن. تو بیگناها هم معمولا آرش از این کمک‌های استراتژیک استفاده می‌کنه و اخیرا یاسین. بقیه هم هستن، ولی نه به این شدت. کار خوبی هم هست به نظرم. من خودم وقتی بازی می‌کنم از گاد (آرش و امیر در ادوار اخیر و متین قبلا) راهنمایی می‌گرفتم در جهت بهبود بازی.
(اینا که گفتم استراتژیک و کلی هست ها. از دور بعد نیاید بگید خب به نظرت رای به کی بدم یا کیا فکر می‌کنی گناه‌کارن.)

صدرا: خب وقت زیاد نداشت و بازی نکرد عملا. به خاطر تلاشش 5 می‌دم بهش. و البته مدال برنده هم می‌دیم بهش. دور بعدی دیگه جوری نیست که کسی از وقت نداشتن ضربه بخوره. انتظار یه بازی خیلی خوب دارم. صدرا البته دور 8 بدشانسی آورد. خیلی خوب داشت پیش می‌رفت. کلا هم بازیکنی هست که متمرکز بازی کنه واقعا یه سطح دیگه‌ست بازیش. ببینم دور بعدی چه می‌کنی.
آها در مورد اون فازی که گادکش شد هم خواستم وسط فاز گادکشش کنم و به خودشم گفتم فکر کنم که دیگه فایده نداره. منتهی دیدم زحمت کشیده، گفتم چند ساعت بیشتر بمونه تو بازی. تغییر اولویت آرش هم برای همین پذیرفته شد و اینکه من در تاپیک ندیده بودم اون لحظه یا یادم نبود که اولویت داده و از خودش پرسیدم. وگرنه حالت عادی بود قبول نمی‌کردم. فرق خاصی هم نداشت البته در روند و نتیجه.

آرش:
آرش خب فعال‌ترین بازیکن مافیاست و این دوره یکی از ضعف‌هاش عدم وجود چنین آرشی بود. هرچند با شرایطی که درش قرار داشت، زیادی هم فعالیت کرد به نظرم و حتی یک فاز از محدودیت پست هم فراتر رفت. اهداف شبش عالی بود و نمره کامل جا داره بگیره؛ منتهی آخریُ از سر شکم سیری داشت و 0.25 کم میشه.
در روز خب قضاوتش سخته باتوجه به اینکه آرش همیشه از بازیکنایی هست که اوایل بازی خیلی موثره و این دور خب نبود که بخواد موثر باشه. ولی مجموعا به نظرم آخر بازی اینا رو جبران کرد. مثل همیشه قصدش مبنی بر جستجوی حقیقت نمود خوبی داشت و فازهایی که فعال بود، دقت نظر خوبی داشت. مهم‌ترین چیزی که داشت این بود که اصلا در آستانه اعدام قرار نگرفت؛ و اگه اشتباه نکنم حداقل در ادوار مهم، اولین دور این مدلیش بود. آفرین. البته به نبودن زیادش هم ربط داشت. من جات بودم همینُ می‌کردم سبک جدید.
مقایسه بخوام بکنم با بی‌گناهی‌های قبلش، این از بقیه پخته‌تر بود و دیدش بازتر. خودشم توضیح داد. مجموعا هم همه‌شون در یک حد بودن و استاندارد خیلی خوبی داشتن. دور 8 ش قوی‌تر بود از نظر بازی فردی.
نمره روز هم 6.25 از 8 کافی هست باتوجه به میزان فعالیتش. مجموعا 8 از 10. تا ادوار بعدی و حضور فعالانه دیگری از آرش.

عرفان:
عرفان خب در گادی امیر و بقیه هم بازی‌های خیلی خوبی داشته که مستشار یا مافیاش یادمه الان. یه جادوگر خوب هم قبلا داشت فک کنم. در گادی من هم بی‌گناهی‌هاش پله پله بهتر شدن و این بهترینش بود از نظرم. از نظر فهم نقش، با این بازی به نظرم عرفان بهترین بازیکن هست. بهتر از این (بازی روز برای شب) نمی‌شد ساموراییُ اجرا کرد و چند بار نزدیک بود بزننش که پشیمون شدن. بنابراین شب با اینکه هدف نداشت، ولی نمره کامل می‌گیره.
روز هم با قدرت خوبی که در تحلیل داره جلو رفت و اول در جهت سفید شدن خودش بازی کرد و بعد پیداکردن گناه‌کار. اینم به نظرم منطقی و خوب بود. کلا تغییرات ریز و مهمی در بازیش داده که می‌تونه بدون اینکه کاملا در متن باشه، تاثیرگذاری خوبی هم داشته باشه. و خب دقتش مثل همیشه برجسته بود. ایراد خاصی واقعا ندارم؛ صرفا بخوام خیلی گیر بدم، می‌تونست در تشخیص مافیاها بهتر عمل بکنه چون حدسش خوبه همیشه. مدل رای دادنش هم خوب بود به نظرم و ذهن بازی داشت. بازی هم سخته دیگه و نمیشه همه رو دقیق تشخیص داد. همین که با چنین نقشی، در آستانه اعدام هم قرار نگرفت و دفاعیه نرفت عملا، جای تقدیرات بسیار داره. نمره هم روز 7 از 8 و کلا 9 از 10. با تقدیر مجدد برای عالی درآوردن نقش. آفرین.
عرفان بازیکن خاصی هست در مافیا، چه از نظر مدل تحلیل و نوع نگاهش به بازی و چه از نظر میلی که برای پیشرفت در هر دوره داره. خدا قوت.

امین:
امین در حال حاضر به‌نظرم سرسخت‌ترین بازیکن مافیاست؛ هم از نظر غیرقابل تشخیص بودن و هم از نظر قدرت بالا و متناسب در حمله و دفاع. و این بازی کامل‌ترین بازیش بود و به‌نظرم بهترین؛ در اجرای یکی از سخت‌ترین نقش‌های بازی که به قولی فشارش در حد فشار قبره. تو بازی‌های بی‌گناهی خودش که بهترین بود و بالاتر از سامورایی یا شبه رویین‌تنی که در یکی از ادوار غیرمعروف داشت و دکترش. تو گناه‌کاری‌هاش هم گادفادری و جادوگری خیلی خوبی داشته و قاتل نیز. کیمیاگر خوبی هم بود یه زمانی. ولی این واقعا از همه اونا بهتر بود. هم از نظر کم‌نقص بودن و هم از نظر سختی بازی. در ادواری که گاد بودم هم چنین بی‌گناه فوق‌العاده‌ای که روح آدم شاد بشه رو خیلی کم یادم می‌آد واقعا. تو این سایت فقط بازی محمد چاوش دور 5 نزدیکش بوده و قبلش هم چیزی نمیاد واقعا. در ادواری که سبک‌تر بودن البته بازی‌هایی از آرش یا پالیزوان یا امیر یادم میاد. و چند بازی از عرفان و محمد و یک بازی از رابین. منتهی این بازی از هر نظر ممتاز بود و برام در حد بهترین بازی‌های این سایت هست در کنار تروریست امیر و جوکر مهدی. در گادی امیر ولی بی‌گناه عالی زیاد بوده. دیگه مقایسه با اونا با خودش و خودتون.
توضیح اضافه خاصی هم بر بازیش ندارم. همه چیز تکمیل بود تقریبا. یه ایرادی هم که قبلا بهش داشتم که بازیت بیش از حد منطقی هست و حس زیاد توش نیست، این دور رفع شد به نظرم و البته به مرور در ادوار این سایت پله‌پله رفع شد و خب اوجش همین دور بود. یک بازی عالی و دقیق و با ذهن باز و البته قاطعانه که نزدیک اعدام هم نشد و خب در کنارش قضاوت‌ها و آرای خیلی خوبی هم داد. تنها بازیکنی هم بود که کادوش "نرفتن به دفاعیه برای یک مرتبه" بود و به نظرم شایسته‌ترین بازیکن برای چنین چیزی بود. مشخص هم بود تقریبا که نیازی نداره. این که چه کارهایی تو بازی انجام داد و چقدر موثر بود دیگه واضحه و نیاز به توضیح نداره. نمره هم غیر 10 نمیشه داد. درود بر بازیت.

اینم از تحلیل بی‌گناهان. یه سری توضیحات کلی به همراه مدال‌ها هم بماند برای فردا. خسته نباشید از خواندن تحلیل‌ها.

 

[God]

اول یه صحبت کلی داشته باشم در رابطه با جایگاه مافیا و جمع دوستی خوبی که داریم و ادوار آینده.

قدر این جمعی که درش هستید، بدونید. یه ذره رو کم و زیاد می‌دونید به نظرم، ولی کامل نه. تو فواصلی که بین بازیا می‌افته یا وقتی دو سه دور بازی نمی‌کنید، این مسئله بهتر درک می‌شه. هدف از برگزاری مافیا یا بازی‌های دیگه و یا هالووین و صندلی داغ، در درجه اول حفظ این جمع هست؛ در درجه دوم کسب یه تجربه جدید و بعد برد و باخت یا بازی خوب و لذت و هر چیز دیگری. اکثرا هم که در جهت برگزاری و ایده نو و ... تلاش ویژه‌ای نمی‌کنید. بنابراین بهترین کاری که می‌تونید انجام بدید شرکت کردن در بازی‌ها یا حضور در هالووین و صندلی داغ و ... هست. این بحث دوستانه‌ش.

بحث فنی‌ش هم تو توضیحات بالا گفتم، گاد بازی به منزله کارگردان یا سازنده اثر هست. البته که هر دوری با بازی‌های خوب شما شناخته میشه و بعد مسائل دیگه مثل داستان و گاد و بالانس و ... . مثل سینما که فیلم معمولا با بازیگرش شناخته میشه. بنابراین وقتی گاد میگه که قراره فلان دور برگزار بشه (خصوصا الان که سیستم فاز چندروزه اومده و نیاز به وقت گذاشتن مثل قبل نداره؛ یا بازی‌های دیگری که آرش و بقیه دوستان زحمت طراحی‌شُِ می‌کشن) لوس بازی نداریم که من الان خسته‌م! این دور نیستم ولی فلان دور هستم. حالا چند ماه دیگه میام؛ حسش نیست و وسواس دارم و بیام زندگیم درگیر میشه و ازین حرفا. انگار یه فیلمی قراره ساخته، نقش اصلی و مکمل داریم. نقش کوتاهم داریم. حوصله نقش اصلی و مهم هم ندارید، میاید نقش کوتاه برمی‌دارید یک سکانس بازی می‌کنید تا ادوار بعدی که حوصله بیشتری داشته باشید (در این حد بهتون مرخصی میدیم). برای همین کار، نقش فرعی‌های بیشتری نوشته خواهد شد از این به بعد. خلاصه اینکه مثل بازیگرانی هستید که قرارداد مادام‌العمر دارن با کمپانی سازنده فیلم. حالا مادام‌العمر برای من و مهدی میشه تا 70 سالگی. برای شما ممکنه بشه تا 40 سالگی. اینه که فعلا راه زیاده.

اینا برای وقتی بود که خودم گاد هستم. اگر دوست عزیز دیگری گاد باشه، منم میشم یکی از همون بازیگرا و حتما یک نقش حتی شده کوتاه برمی‌دارم. دیگه از نقش فراری در کل مافیا بیخودتر نداریم که. اونم بازی کردم من. و در این سایت فعلی منهای دو دور 3 و 4، یا گاد بودم یا بازیکن. که اگه الان برگردم عقب تو اون ادوار یا هر دور دیگه‌ای بازی خواهم کرد. بنابراین چیزی که گفتم دوطرفه هست و منم که خوشم نمیاد هر دور گاد باشم. حداقل یکی در میون بقیه هم درخواست بدن گاد بشن.
خلاصه که انتخابی نیست، درهمه. مرخصی کسی خواست میاد از خودم می‌گیره با توضیحی که دادم. از هر ایده جدید یا غیرجدید خوبی هم استقبال میشه. بازی‌ها هم سعی میشه جوری تنظیم و برگزار بشه که همه بتونن حضور داشته باشن و لذت ببرن و کسی هم اذیت نشه. البته اگر واقعا بازی که می‌کنید، اذیت می‌شید یا هیچ لذتی از بازی و بودن در این جمع نمی‌برید، اصلا بازی نکنید. مرض نداریم که موجب اذیت کسی بشیم. لوس‌بازی درنیارید فقط. همین.

خب. بعد از بیانات دقیق و شیوای پویا مدال‌های این دور توسط گاد و روباه به شرح زیر اعطا می‌گردد:

مدال‌های برنده‌ها:
مدال بی‌گناه برنده: مدال 5 امتیازی به امین، عرفان، صدرا، آرش، محمدحسین، ترسا، فری، ممدرضا و یاسین. اون دوست پویا هم هرموقع تحلیل نوشت، مدال بدین بهش.

در جوایز زیر، میزان امتیاز متناسب با اهمیت آن بخش در دور فعلی تنظیم شده است و نه اهمیت خود جایزه. هر جایزه‌ای می‌تونه در یک دور خاصی، مهم‌تر از بقیه باشه.
جایزه "رضا" یا "مدال سرسختی" به سرسخت‌ترین بازیکن در فاز روز برای موفقیت در گریز از اعدام: ضمن تقدیر از فری، جایزه مشترکا می‌رسه به: یاسین و دوست پویا. 10 امتیاز
جایزه "فری" به بدشانس‌ترین بازیکن تقدیم می‌شود به: امیر. 5 امتیاز
جایزه "آرش" به بهترین ایده‌پردازی در بازی، به دلیل ایده کلاسیک برای کشف روابط در بازی می‌رسه به: محمدحسین. 5 امتیاز
جایزه "محمدرضا" به بیشترین پیشرفت تقدیم می‌شود به: محمدحسین. 10 امتیاز
جایزه "یاسین" برای بهترین حدس‌ها در بازی می‌رسه به: خود یاسین. 5 امتیاز
جایزه "مَهدی" به موذیانه‌ترین عملکرد در فاز روز می‌رسه به: خود مَهدی 10 امتیاز
جایزه "عرفان" به تلاشگرترین (یا متلاشی ترین) بازیکن به‌طور مشترک می‌رسه به: خود عرفان و مهسا. 10 امتیاز
جایزه "چاوش" به چاوش‌ترین بازیکن برای اولین بار می‌رسه به: امین. 5 امتیاز
جایزه "سید" به موثرترین بازیکن در بحث‌ها می‌رسه به: امیر. 15 امتیاز
جایزه "امین" یا "مدال جستجوگر حقیقت" می‌رسه به: خود امین. 10 امتیاز
جایزه "پویا" به مقتدرترین و باصلابت‌ترین بازیکن: کمیته داوران در این بخش جایزه‌ای درنظر نگرفت.
جایزه "سامورایی" برای اجرای درست و عالی نقش یک سامورایی بعد از مدت‌ها، می‌رسه به: عرفان. 10 امتیاز

بهترین استدلال‌ها: (با تقدیر از محمدحسین، امیر و چاوش) جایزه می‌رسه به: امین. 10 امتیاز
بهترین تحلیلگر در بازی: جایزه می‌رسه به: عرفان. 5 امتیاز
بهترین نوشته تحلیلی بعد از بازی: کمیته داوران ضمن تشکر از تحلیل‌های خوب دوستان، هیچ تحلیلی را مستحق این مدال 20 امتیازی تشخیص نداد؛ اما پست تحلیل بالانس امیر در ابتدای بازی و توضیحات محمد چاوش در رابطه با تحلیل روند بازی و خصوصا گناه‌کاران را شایسته تقدیر ویژه دانست. بنابراین جایزه بهترین نوشته تحلیلی، مشترکا می‌رسه به: امیر و چاوش. 10 امتیاز
بهترین استراتژی در بازی: جایزه می‌رسه به: محمدحسین. 5 امتیاز
بهترین عملکرد در فاز شب: جایزه می‌رسه به آرش. 5 امتیاز
بهترین عملکرد در فاز روز: (با تقدیر از مهدی) جایزه می‌رسه به امین. 15 امتیاز
بهترین بیگناه: جایزه (با تقدیر از عرفان) مشترکا می‌رسه به: امین و محمدحسین. 10 امتیاز
بهترین گناهکار: (با تقدیر از امیر) جایزه می‌رسه به: مهدی. 10 امتیاز
بهترین فرعی: -
جلاد ِ بازی: جایزه برای موثرترین بازیکن در اعدام‌ها مجددا می‌رسه به: مهدی حامدی. 10 امتیاز
موثرترین بازیکن در نتیجه بازی: جایزه می‌رسه به: محمدحسین. 15 امتیاز
بهترین بازیکن: جایزه برای بهترین بازی بی‌گناهی ادوار اخیر می‌رسه به: امین. 20 امتیاز

سپاس از همگی و خسته نباشید. تا دور بعدی.